» mijn gedacht

Een dag meelopen met een actieve landbouwer op het bedrijf, is heel leerzaam voor een politicus die het landbouwbeleid volgt. De praktijk beter kennen, verheldert je visie.
Dank u wel Frank Vergote uit Hulste, het was een boeiende dag. Te meer omdat je een brede blik hebt op de samenhang van landbouw, landschap, natuur, voeding en gezondheid. We hebben meer gebabbeld dan gewerkt… Omdat het zo interessant was. Ook dank aan Ann-Sophie Decroos voor de organisatie.

Als zelfs Amerika strenger is voor pesticiden dan Europa en België?

In de Huffington Post verscheen artikel (klik hier) over de rel in Amerika over Chloorpyrifos. Dat is de gangbare naam voor een krachtige insecticide. Het product is ontwikkeld door The Dow Chemical Company en kwam midden de jaren ’60 van de 20e eeuw op de markt. Het is een van de meest gebruikte organofosfaat-pesticiden geworden.

In de Verenigde Staten heeft een federaal gerechtshof enkele dagen geleden beslist dat het Environmental Protection Agency (EPA) het moet verbieden. Jaarlijkse testrapporten van het Landbouwdepartement tonen aan dat er residu’s van chlorpyrifos voorkomen in nectarinen, perziken, komkommers en andere vruchten. Studies hebben aangetoond dat kinderen die blootgesteld zijn aan pesticides zoals chlorpyrifos, een verhoogd risico hebben op een abnormale ontwikkeling van het zenuwstelsel, inclusief een blijvend verlies aan intelligentie en gedragsproblemen. Zelfs blootstelling aan een lage dosissen, in het bijzonder in de baarmoeder, tast de hersenontwikkeling aan, wat leidt leidt tot een hoger risico op afwijkingen zoals autisme. (meer…)

Het geval Koen Naert wijst op een onvoldragen sportbeleid

De eerste Europese kampioenschappen nieuwe stijl zijn voor België een succes gebleken. België haalde 19 medailles waarvan 6 gouden. Proficiat. Nederland, anderhalve keer zoveel inwoners als België haalde 43 medailles. Nog een grotere proficiat. Nee, toeval is dat niet. Het is het gevolg van een krachtig en wetenschappelijk onderbouwd topsportbeleid. Australië is ook zo’n voorbeeld.

Twintig jaar Vlaams cultuurbudget: hoger of lager?

We moeten af van ‘middeleeuwse’ overdracht van jachtrechten

Als het van ons (Groen) afhangt, dan kan er enkel nog op andermans grond gejaagd worden mits uitdrukkelijke schriftelijke toestemming van de eigenaar. Ik diende daartoe een simpel voorstel van decreet in (volledige tekst hier).

Op vandaag is het zo dat jagers of groepen jagers aaneensluitende gebieden van 40 ha moeten aanduiden waarop zij het jachtrecht hebben, het zogenaamd jachtplan. Dat jachtrecht hangt samen met het eigendomsrecht van de percelen, maar is ook overdraagbaar, bijvoorbeeld via een historische mondelinge overeenkomst. In het versnipperde Vlaanderen anno 2017 blijkt een dergelijke, haast middeleeuwse regeling niet langer werkbaar.

Toen de goedgekeurde Vlaamse jachtplannen in juli online werden gezet, bleken er veel anomalieën in te zitten. Veel jachtplannen gaan nog uit van een ongerept platteland en houden geen rekening met de ontwikkeling van bedrijventerreinen of verkavelingen. En zo zagen niet enkel veel plattelandsbewoners hun tuin ingekleurd als jachtgebied, maar bleken ook bedrijven, scholen, sportterreinen, begraafplaatsen,… opgenomen in een jachtplan.

Een eigenaar kan zijn perceel laten schrappen uit een jachtplan, maar moet dan wel zelf een administratieve procedure opstarten bij de arrondissementscommissaris. Die absurde omgekeerde bewijslast willen wij nu de wereld uit.

Je kan heel boeiende ethische discussie voeren over de jacht, maar daar gaat dit voorstel heel bewust niet over. Wij willen gewoon rechtszekerheid creëren voor zowel de landeigenaar als de jager. Daarbij is het niet meer dan normaal dat een zakelijke transactie, zoals het doorgeven van het jachtrecht, schriftelijk geregeld wordt.

Ik ben er van overtuigd dat de nieuwe regeling ook in het belang van de jagers is. Recent werd nog een jagers veroordeeld tot een voorwaardelijke gevangenisstraf omdat hij een perceel ten onrechte had ingekleurd. Schriftelijke overeenkomsten moeten fouten uit onwetendheid vermijden. Daarom leggen we ook extra verantwoordelijkheden bij de eigenaars die hun jachtrecht doorgeven. Bij verkoop van het perceel zullen zij nu duidelijk moeten communiceren naar de jager, zodat er een overeenkomst kan afgesloten worden met de nieuwe eigenaar.

Wat is dat, een propere staatshervorming?

Voor SAMPOL schreef ik een artikel over de staatsindeling/staatshervorming. Niet meteen een thema dat aan mij kleeft. Maar ik broedde al een tijdje op enkele gedachten, die ik aan het papier heb toevertrouwd.

Of er een zevende staatshervorming komt, daar twijfel ik toch aan. Maar als die er komt, zou dat dan niet de gelegenheid zijn om grondig orde op zaken te stellen? Om echte principes te hanteren bij de indeling van onze staat in plaats van nog wat koterijen bij te bouwen? En zou Vlaanderen zichzelf dan ook niet grondig hervormen in plaats van zich te gedragen als een betweterige keizer-koster?
Dit artikel ontwikkelt drie principes die de onderhandelaars kunnen gebruiken om te komen tot een duurzaam en aantrekkelijk bestel. Als ze tenminste van hun taboes durven afstappen.

Eet gezonder, eet meer biefstuk-friet

De nieuwe voedingsdriehoek is er. Experten delen die quasi unaniem. Helaas, het antwoord, vooral uit de hoek van de vleesverwerking, kwam snel en was ontnuchterend. Vandaag, de dag nadat de omgekeerde voedingsdriehoek van het VIGL werd voorgesteld lanceert de VLAM haar ‘Week van de Steak-Friet’. Een snelle blik op de voedingsdriehoek leert ons dat steak in het oranje puntje staat, bij te matigen, en dat frietjes, ongetwijfeld tot spijt van velen, ook al wisten we het wel, zelfs compleet buiten de driehoek beland zijn, in de rode bol van ‘zo weinig mogelijk’.
De nieuwe voedingsdriehoek komt er 20 jaar na de publicatie van de ‘actieve voedingsdriehoek’. Het Vlaams Instituut voor Gezond Leven stelde de omgekeerde driehoek voor, aangevuld met een bewegingsdriehoek. In tegenstelling tot de vorige richtlijnen wordt er niet langer puur uitgegaan van voeding als bouwstof voor het lichaam. Er wordt gefocust op een gezonde levensstijl, waarbij dus niet enkel de voedingswaarde maar ook de intrinsieke gezondheidswaarde van de voedingsstoffen wordt ingecalculeerd, aangevuld met voldoende lichaamsbeweging en in relatie tot een gezond leefmilieu.

Het overgrote deel van de voedingsexperten juichen deze geactualiseerde, globale benadering toe en vinden het een sterk signaal van de Vlaamse Overheid om dergelijke duidelijke en eenvoudige leefregels voorop te stellen.
Ik volg hun enthousiasme en stelde me meteen de vraag hoe deze nieuwe richtlijnen inzake gezonde voeding zouden doorsijpelen in andere domeinen en sectoren waar de Vlaamse overheid voor bevoegd is. In school- en rusthuismaaltijden bijvoorbeeld, maar ook in de marketing van de in Vlaanderen geproduceerde voedingsproducten. Zeg maar: in de campagnes van de VLAM. Maar nee, het omgekeerde doet zich voor. Zie, de Vlaamse slaagt er na één dag in inconsequente, zelfs ronduit tegenstrijdige aanbevelingen te geven aan de bevolking: ‘eet en leef gezonder, eet meer biefsteak-friet’. Wie moet hier geadviseerd en worden, de bevolking of de vleesindustrie?
Ik zal daar volgende week landbouwminister Joke Schauvliege over ondervragen. Zij mag antwoorden op de vragen hoe zij verklaart dat er vanuit de Vlaamse Overheid binnen één en dezelfde week twee diametraal tegenovergestelde boodschappen kunnen uitgestuurd worden? Zal de VLAM in de toekomst rekening houden met de omgekeerde voedingsdriehoek van het Vlaams Instituut voor Gezond Leven? Komt er meer promotie voor sterk aangeraden groeten en fruit van eigen bodem; minder voor te matigen producten als boter en rood vlees en zelfs helemaal geen promotie meer voor te mijden producten zoals frieten, bewerkt vlees of bier?

Nieuwe voedingsdriehoek: gezond voor mens en milieu

Het Vlaams Instituut Gezond Leven heeft de voedingsdriehoek volledig omgegooid. Voor het eerst wordt er in de samenstelling rekening gehouden met de impact van ons voedingspatroon op het milieu. Gezonde voedingsmiddelen die het milieu het minst belasten krijgen de voorkeur. Het is een positieve kentering. We weten al langer dat onze voeding niet enkel een invloed heeft op onze gezondheid, maar ook op het milieu. Het feit dat het Vlaams Instituut Gezond Leven erkent dat bepaalde voeding die tot voor kort tot het basisdieet behoorde, een negatieve invloed heeft op het milieu en op onze gezondheid, toont aan dat we voor een belangrijke doorbraak van de aloude tradities staan,

Dat die breuk met de tradities onvermijdelijk ook negatieve reacties uitlokt, is zeker geen argument om de voedingsdriehoek te herzien. De reactie van de vleesindustrie is uiteraard begrijpelijk. Iets wat lange tijd als een onaantastbare waarheid werd beschouwd, komt nu op losse schroeven te staan. Dat dat heftige reacties met zich meebrengt, is normaal. Maar we geloven dat ook de vleesindustrie de opportuniteiten van deze kentering zal inzien. De toestanden in Tielt en Izegem hebben ons geleerd dat industriële veeteelt en dierenwelzijn onverenigbaar zijn, en dat we ons voedingspatroon zodanig moeten aanpassen dat het voor mens, dier en milieu opnieuw gezond wordt. De huidige situatie is voor iedereen onhoudbaar. De druk moet van de ketel. De vleesindustrie is er bij gebaat mee op de trein van de toekomst te springen, waarin de veehouderij voor iedereen opnieuw leefbaar, gezond en eerlijk is. Ook zij zullen hier de vruchten van plukken.

De driehoek is wetenschappelijk stevig onderbouwd. Voor het eerst werd bij de opstelling rekening gehouden met de mening van een breed expertenpanel, met naast voedingsdeskundigen ook bewegingswetenschappers, psychologen, vertegenwoordigers van de overheid en organisaties als Kind & Gezin. Belangengroepen als FEVIA en VLAM zaten niet mee aan tafel. Dit is de eerste onafhankelijke voedingsdriehoek, los van gelobby, en hij staat als een huis,

Het cultuurbeleid van de N-VA, een goochelshow?

Daarnaast ging ik in op de houding van N-VA in de Vlaamse regering en parlement, daar waar de lamp brandt. Ik bedoel, daar waar het zwaartepunt van het cultuurbeleid ligt, in Vlaanderen.

Ja, ik vind dat een partij die in beide regeringen dominant is, op het cultuurbeleid moet wegen, als ze kunst en cultuur echt belangrijk vindt. Daar heb ik de grootste twijfels over. Noem dat gerust een hagenpreek, ik heb blijkbaar een andere mening over het belang van kunst- en cultuurbeleid.

Ik kreeg een pak kritiek op de sociale media en van collega Marius Meremans op Doorbraak, vooral om dat ik geen degelijk cijfermateriaal en concreet bewijs zou bevatten. Tja, het eerste opiniestuk van Sander Loones en Matthias Diependaele bevatte evenmin cijfermateriaal.

Mijn gewaardeerde collega Marius Meremans – we zijn het niet altijd eens, maar hij volgt het cultuurbeleid grondig op – pakt nu wel uit met cijfers. Daar ga ik met graagte op in. Daardoor dreigt dit stuk nogal technisch uit te draaien. Alvast mijn verontschuldigingen daarvoor. Maar als ik word uitgedaagd om cijfers te geven, dan doe ik dat met graagte.

bartcaron.be

Een dag op stage bij een landbouwer