De 5-minutenregel

Ingediend op maart 15th, 2006 door bartcaron

Bij de komst van commerciële televisie in Vlaanderen werd de 5-minutenregel ingevoerd, een onderdeel van de mediadecreten waarin wordt bepaald dat er op televisie vijf minuten voor en na kinderprogramma’s geen reclame mag worden getoond. Een soort spertijd dus. Onder druk van de private omroepen wil mediaminister Bourgeois (N-VA) nu deze regel afschaffen. Vlaams parlementslid Bart Caron hekelt de lauwe houding van Bourgeois in dit debat.

"Veel Vlaamse ouders maken zich ernstig zorgen over het ongebreideld consumentisme waaraan hun kinderen worden blootgesteld. Zo zouden er verbanden zijn tussen de reclameboodschappen waaraan kinderen dagelijks worden blootgesteld en het overgewicht bij jonge kinderen. Bij tieners blijken er verbanden te bestaan tussen de zogezegd ideale maten die hen in de reclame worden voorgespiegeld en magerzucht. Jonge kinderen kunnen zeer moeilijk het onderscheid maken tussen televisieprogramma’s en reclameboodschappen."
Deze passage is een letterlijke weergave van het antwoord van Vlaams minister van Media, Geert Bourgeois, op een vraag van volksvertegenwoordiger Stevens op 13 januari 2005. Daarin zei de minister ook dat er geen sprake kon zijn van een versoepeling van de reclameregels rond kinderprogramma’s. Nog in zijn antwoord stelt hij: "de Vlaamse Gemeenschap heeft gezocht naar middelen om op Europees vlak een algemene verstrenging van de reclameregels ter bescherming van de kinderen door te voeren. Onmiddellijk bleek dat Vlaanderen vrijwel alleen stond. Alleen Zweden bleek een nog strengere regelgeving te hebben." Desondanks wilde de minister toen de 5-minutenregel behouden en het debat op Europees niveau opnieuw gaan voeren.

Ruim een jaar later wordt identiek dezelfde argumentatie gebruikt om de 5-minutenregel af te schaffen. Welke stappen de minister ondertussen heeft ondernomen in de richting van andere lidstaten blijft onduidelijk.

De minister verklaart principieel voorstander van de 5-minutenregel te zijn, maar helaas te moeten vaststellen dat deze regel niet werkt. De private omroepen zouden het decreet niet naleven of ontwijken door na kinderprogramma’s videoclips te draaien. Ik vraag me af waarom we dan met veel poeha een nieuwe en sterke regulator voor de media hebben opgericht. Deze instelling moet toch voor een krachtige handhaving instaan?

Een recente Europese studie toont aan dat België in Europa nu al het hoogste percentage van op kinderen gerichte reclame heeft. Niet minder dan 8,9 percent van de reclamespots is op kinderen gericht. Het Europese gemiddelde bedraagt 5,7 percent. In Frankrijk gaat het om 7,1 percent, in Nederland om 3,9 percent, in Duitsland om 3,6 percent en in Groot-Brittannië slechts om 2,5 percent.

Volgens Bourgeois heeft Vlaanderen met betrekking tot kinderreclame de strengste regels van Europa. Hij is van mening dat dit niet houdbaar zijn. Diezelfde Europese studie heeft de wetgeving ter zake in tien Europese lidstaten onderzocht. Zeven van de onderzochte landen blijken verder dan de Europese minimumwetgeving te gaan. Het gaat onder meer om het verbod op het tonen van reclame voor alcohol en medicijnen rond kinderprogramma’s in Groot-Brittannië, het verbod om kinderprogramma’s voor reclame te onderbreken in Duitsland, Polen en Oostenrijk en een volledig verbod op reclame gericht op kinderen jonger dan 12 jaar in Zweden. Zo uniek is onze strenge wetgeving dus niet.

E