Mag het ietsje meer zijn, mevrouw Vervotte?

Ingediend op januari 20th, 2006 door bartcaron

Beste mevrouw Inge Vervotte, ik vond uw antwoord (een beetje) flauw.
Ik vroeg je (u) deze week in het Vlaams parlement hoeveel geld u zal uittrekken voor de leniging van de reuzegrote noden van de bijzondere jeugdzorg? U antwoordde me dat er in het kader van het VIA (nvdr witte woede-akkoord) 2,36 miljoen euro voorzien is. Ja, dat weten we inderdaad al lang. Qua inzet kan dat tellen. Of liever, niet tellen. De problemen zijn reusachtig, u weet dat, erkent dat zelfs, maar steekt u (hopelijk voorlopig) weg achter het globaal plan dat u voorbereidt.

Op 17 januari, verscheen een open brief van het Platform Jeugdzorg. In dat platform zitten de koepels voor de bijzondere jeugdzorg, organisaties zoals de Gezinsbond en de vakbonden. Dus het breedst denkbare middenveld. Die trekken voor de zoveelste keer aan de bel, of liever ze luiden de noodklok. De aanleiding is de hoorzitting in onze Commissie voor Welzijn over de jeugdhulp. De briefschrijvers roepen de politiek op om op zeer korte termijn maatregelen te nemen en de nodige budgetten vrij te maken. En terecht, dagelijks worden de rechten van kinderen en van ouders geschonden. Er is geen gecoördineerd preventiebeleid, een schrijnende tekort aan opvangplaatsen, geen gepaste hulpverlening. We zijn natuurlijk gewoon geraakt aan dit soort noodkreten. Eentje meer of minder zal het verschil niet meer maken.
Over de middelen om die reusachtige noden in te vullen, zwijgt u. Er zijn lichte stijgingen van budget, maar het zijn druppels op een hete plaat. De inhaalbeweging moet sterker en forser zijn. Er zou 55 miljoen euro nodig zijn, aldus de sector… Daarom wil ik weten of het er echt van komt, en dat zie je best aan de hoeveelheid nieuw geld dat er tijdens de huidige legislatuur wordt vrijgemaakt.
U antwoordde me dat u onderkent dat iedereen de problemen van het aanbod en de capaciteit kent. Goed zo. Goed ook dat u erkent dat als de capaciteit niet wordt uitgebreid, de kloof tussen de gerealiseerde hulp en de meest wenselijke hulp steeds breder zal worden. Het aanbod moet stijgen, de kloof moet verdwijnen. “We kennen allemaal de schrijnende verhalen van kindermishandeling tot seksueel misbruik en jeugddelinquentie.”

Mevrouw: zou u, mocht u nog een gewone Vlaming zijn, de volgende uitspraak begrijpen: “Voor 2006 bedragen de VIA-middelen 2,36 miljoen euro. De enige meerjarenprogrammatie betreft inderdaad de VIA-afspraken. Er is ook een budget uitgetrokken voor de bijzondere jeugdzorg. Vanuit de VIA-middelen zal 5 miljoen euro naar de sector vloeien. Ik heb ervoor gekozen om de budgetten voor Welzijn niet zomaar tussen de verschillende sectoren te verdelen, maar om dat op een doordachte en geprogrammeerde wijze te doen, in overleg met de sector en afhankelijk van de behoeften per sector. (…) Wat de bijkomende capaciteit inzake preventie en andere betreft, zullen op basis van deprogrammaties van het globaal plan extra budgetten worden vrijgemaakt. ” U zei dat letterlijk als antwoord op mijn vraag. Ik begrijp dat soort zinnen niet. De hulpverleners in de bijzondere jeugdzorg ongetwijfeld ook niet. Ik begrijp