Culturele revolutie op de VRT

Ingediend op juli 6th, 2005 door bartcaron

Ik las net de nota van de VRT over het opzetten van een crossmediaal cultuurmerk voor Vlaanderen.
De nota sluit nauw aan bij de voorstellen die Stefaan De Clerck en ikzelf formuleerden in een eerdere bijdragen in kranten.  Het lijkt me op het eerste gezicht – ik beschik alleen over de persnota en de slides – een interessante piste.
Positief is het feit dat er een complementaire aanpak zal gebeuren voor alle radio- en televisiezenders, aangepast aan het doelpubliek en het profiel ervan. Om een en ander in goede banen te leiden, zal het wel nodig zijn eerst de definitie van ‘Cultuur’ uit te klaren. Niet dat wij een kunst-kunst definitie voorstaan, maar sommige vederlichte items in toeristische of celebrity-programma’s worden daar al te makkelijk bijgeteld. Nu doet de VRT nogal euforisch over wat momenteel al gebeurt op het vlak van culturele programmering. Zo zou 17,3 procent van de zendtijd aan cultuur worden besteed. En zou de VRT-televisie 27 procent van de Vlamingen bereiken met de huidige cultuurprogramma’s, overigens exact evenveel als het bereik van de openbare bibliotheken. Mooi toch, het boek doet het nog even goed.
Uiteraard moet de VRT dit alles in een frisse en hedendaagse stijl brengen, niet belerend of uit de hoogte, maar met een eerlijke aandacht voor de brede waaier van de cultuurpraktijk van vandaag, van theater tot verenigingsleven, van de beeldende-kunsttentoonstelling tot de amateurvoorstelling, van de volkscultuur tot het museum. En met niet alleen aandacht voor de grote en populaire evenementen, maar ook voor de kleinere, maar daarom niet minder interessante zaken. En met veel aandacht voor de culturele veelkleurigheid in Vlaanderen, qua stijlen en invloeden, zo ‘divers’ al mogelijk. De aandacht voor kunst en cultuur zal zeker ook bijdragen tot een intensere cultuurparticipatie.

Het paradepaardje van het verhaal, de oprichting van een televisie-themanet Cultuur, een digitale televisiezender, is eigenlijk het minst belangrijke deel. Net omdat dit het sluitstuk moet zijn, het sluitstuk van een drietrapsaanpak: eerst cultuuritems op de algemene netten, dan specifieke cultuurprogramma’s op diezelfde zenders en tenslotte een thematische cultuurzender. Het is toe te juichen dat hierbij gedacht wordt aan een internationale samenwerking, met Arte of de Nederlandse omroepen. Zo sluit de Vlaamse cultuur en het Vlaamse publiek zich niet op in de eigen cultuur, wat al te snel tot zelfgenoegzaamheid leidt.

Dat de directie zichzelf niet in een louter kwantitatieve aanpak wringt. Niet alleen het kijkbereik moet bepalend zijn, maar in eerste instantie de kwaliteit van de programma’s.
Wie dt zal betalen, vroeg u? De belastingsbetaler? Of laten we reclame toe op de VRT-tv? Waarom niet? Dat laat toe om nog meer goede programma’s te maken, al dan niet van culturele aard.
Mooie stap vooruit.