bartcaron.be

Afscheidsbrief aan Emmanuel de Bethune

Ingediend op november 4th, 2011 door bartcaron

dag burgemeester,

Je bent gestorven. Ik schrok toen ik werd gebeld. Je was al een dagje ouder, maar nog zo aanwezig. Voor mij was je nog steeds elke dag een deeltje van mijn leven. Misschien geloof je dat niet, maar het is echt wel zo.
Een broekje was ik toen ik dienst kwam bij jou. Ik kwam niet bij jou in dienst, maar bij de gemeente Marke, maar dat is eigenlijk hetzelfde, is het niet? Ik kwam, in dienst op 1 december van 1976, een maand voor de fusies van gemeenten. Dat je dat nog voor mekaar kreeg, was een krachttoer. Maar je wou absoluut nog twee mensen aanwerven voor je Ontmoetingscentrum en de openbare bibliotheek. En je deed dat dan ook. Want zo was je ook, als je iets wilde, dan duwde je door. Er was een politiek verdeelde gemeenteraadszitting voor nodig. Maar ja, een maand voor het verdwijnen van die raad was partijtrouw diep weggezakt. De democratie vierde even hoogtij, en jij kreeg je zin. Je wierf een broekje aan, of liever een idealist van het hippie-type. iemand die toch alleszins niet in jouw politieke hoek kon gesitueerd worden. En toch deed je dat. Ik heb dat van uit een rationeel oogpunt nooit begrepen, maar wel steeds gewaardeerd. Ons raakvlak was het geloof in de democratisering van kunst en cultuur, in het belang van het verenigingsleven, in cultuurparticipatie. Ik kreeg alle ruimte om die doelen te helpen realiseren.
Achteraf begreep ik het beter. Sommigen noemden je de rode baron omdat je openbaar initiatief huldigde – denk aan de WVEM, elektriciteitsproducent en -verdeler – ook in het culturele leven kende je een uitdrukkelijke rol toe aan de overheid, die van schepper van goede randvoorwaarden zoals de bouw van culturele infrastructuur, wat onder meer resulteerde in het netwerk van OC’s in de Kortrijkse deelgemeenten om cultuur dicht bij de mensen te brengen, maar ook om aanvullend cultuuraanbod te brengen. Ik heb die gedeelde overtuiging mijn hele leven meegedragen. Ik heb later, op het kabinet van de cultuurminister, met deze principes cultuurbeleid gevoerd. Je, of liever onze gedeelde visie, heeft de grenzen van Marke en Kortrijk ver overstegen. Het werd een model voor Vlaanderen.

Ik merk dat ik ik je in deze brief met ‘je’ aanspreek, iets wat ik, burgemeester, mijn hele leven nooit heb gedaan. Mag ik dat nu? Toen hoorde dat ook niet. Maar ondertussen heb ik het ook redelijk ver gebracht in het land van de cultuur (en de politiek), is het niet? Heb ik de keuze die je toen voor mij maakte beschaamd? Nee hoop ik toch?

Je woonde trouwens op een prachtige plek, dat kasteelpark van jou is een droomlocatie. Ik ben er zo vaak geweest toen ik als cultuurfunctionaris nog voor de stad Kortrijk werkte. ‘s Ochtends naar jouw private kantoor in de zijvleugel van het kasteel, eigenlijk in het koetshuis en de verbouwde stallingen. Ik voelde dat aan als een feest, het bezoek aan de locatie (het park en het kasteel) en de gelegenheid om face tot face vragen en probleempjes van het beleid te bespreken.

We hadden, vreemd genoeg misschien, nog wel meer raakvlakken. We deelden de zorg voor het roerend en onroerend erfgoed. Je koesterde de geschiedenis. En je koesterde papier. Boeken en tijdschriften over onze provincie. Ze gaan samen. Ik was blij dat ik op Vlaams niveau mee kon werken aan een regelgeving om private stichtingen mogelijk te maken. Ik hoop dat daardoor de unieke archief- en bibliotheekcollectie van de familie de Bethune als één erfgoedgeheel kan worden bewaard. Jullie privébezittingen gaan me niet aan, maar het is zo’n collectie die de hele samenleving ten nutte is. Je hebt aan je kinderen en familieleden wel gezegd dat ze er goed moeten voor zorgen.

Ik ben toch één keer heel kwaad op je geweest. Dat was in 1995, niet eens zo lang geleden dus. Toen je een nieuwe directeur Cultuur wilde aanstellen. Je kondigde dat al jaren daarvoor aan, zodat de interne kandidaten op tijd aan de voorwaarden konden voldoen, onder meer het halen van een universitaire graad. Ik haalde die ook, als werkstudent dan nog, een prestatie waar ik eigenlijk wel fier over ben. Maar finaal benoemde je iemand anders, die het diploma niet had. Ik solliciteerde elders en vertrok. ‘Wie in het leven iets wil bereiken moet niet in Kortrijk blijven hangen’, zei je toen. Brussel, daar moet je zijn, daar worden de beslissingen genomen die er toe doen.  Je moet die sprong durven wagen en de stad Kortrijk verlaten. Ik was boos, weet je beste burgemeester. Zo’n flauwekul, enfin zo kwam dat toen over. Maar nu, dik vijftien jaar later, moet ik je helemaal gelijk geven. Ik waagde de sprong, en sedertdien heb ik de mooiste dingen mogen beleven. De VVSG, Brugge 2002, kabinet Cultuur, Vlaams parlement ….  Mijn boosheid is mijn geluk gebleken. Dat verdient een merci. Gelukkig was me dat al veel vroeger duidelijk geworden. De boosheid was al lang weggeëbd. We hadden nu en dan nog contact en de relatie bleef hartelijk.

Ik had die ‘merci’ graag zelf uitgesproken. Die was sedert gisteren gepland. Gisteren, uitgerekend gisteren kreeg ik een mail van ‘E. de Bethune’. Ik was aangenaam verrast. Je secretaresse schreef het bericht: op vraag van Sabine de Bethune.‘Volgens haar hebt U een boek geschreven (of is het nog in de maak) i.v.m. cultuurbeleid. Ze zou graag een exemplaar bestellen voor haar vader Emmanuel. Indien U het zou kunnen opdragen aan haar vader en signeren zou zij dit zeer op prijs stellen.’
Ik was het zo graag zelf komen brengen om toch nog bedankt te kunnen zeggen.

Hartelijk en nog eens bedankt voor de kansen,

Bart
ex-cultuurfunctionaris en Markenaar

 

Ingediend onder mijn gedacht 3 reacties

3 reacties op “Afscheidsbrief aan Emmanuel de Bethune

  1. Gino Cocquyt schreef:

    Prachtig Bart, recht uit het hart!

  2. walter maes schreef:

    Caron is een pluimstrijker.

  3. Frans schreef:

    Beste

    Hij was een ‘verlichte’ democraat die de spelregels al eens aanpaste, maar niet in zijn eigen belang.
    Hij is iets te lang is blijven functioneren: toch veel respect…

Reacties zijn gesloten.


boek

Klik hier om het boek te downloaden


'Vanop de Frontlijn, Reflecties op het Vlaamse Cultuurbeleid' - Bart Caron en Guy Redig, Uitgeverij Vrijdag, april 2019




Bart Caron met contrabas (foto: Viviane Decock)

 

Nieuws

Vlaams parlementslid Bart Caron (Groen) stopt met actieve politiek

We moeten af van ‘middeleeuwse’ overdracht van jachtrechten

Alternatieven voor dierproeven

Het ‘kleine’ parlementaire werk. Recente voorbeelden: Geluidshinder kusttram – Hakhoutbeheer – Restauratiepremies Onroerend Erfgoed – Beschermde landschappen

Ketnet wil zender voor allerkleinsten, “Legitieme vraag en begrijpelijke ambitie”

Gereglementeerde boekenprijs unaniem goedgekeurd door Vlaams parlement

Wat liep er fout met de bescherming Villa Slabbinck? (Brugge)

Groen verwelkomt Bellegemse windmolens, maar vraagt ‘windplan’ voor regio Kortrijk

Groen wil geen sloop hoekhuis Kasteelkaai-Belfaststraat.
Hoog tijd voor een Kortrijkse visie op erfgoed!

Woede van boeren terecht, maar alleen ander landbouwmodel geeft boeren een zekere toekomst.

Provinciebestuur W-Vl verliest vele (culturele) instellingen

Bart Caron : “Overdracht cultuurbevoegdheden provincies is een wangedrocht !”

Leve Mest-Vlaanderen

Nog geen bescherming poldergraslanden

Nog redders aan de kust?

Brugge weert plooifiets uit overheidsgebouwen

De Leie of het Kanaal naar Roeselare: Groen wil meer binnenvaart

Kortrijk Airport, milieuvergunning aangepast?

Wanneer faire prijzen voor landbouwproducten?

Kortrijk heeft de bus gemist

Burgerkabinet ontslaat Gatz niet van plicht om al bestaande inspraak te versterken

Steeds meer monumenten wachten op broodnodig onderhoud. Ondertussen verkrotten ze

Freya Piryns voorgedragen als vertegenwoordiger in de Raad van Bestuur van de VRT

Regering krimpt beloofde natuurgebieden langs de Leie sterk in

Bruggen in Kortrijk, werkende verlichting op de fietspaden is een brug te ver…

LAR-zuid, woordbreuk van de stadscoalitie

Informatie, diverse sporten en cultuur moeten prioriteit VRT blijven

‘Gemeenteraad is wachtzaal voor wie schepenambt wil’

Persmededeling: Groen maakt werk van versterking West-Vlaamse open ruimte.

Persbericht: 5 Groene werven voor een impuls in West-Vlaanderen.