Het jaar -1

Ingediend op oktober 14th, 2011 door bartcaron

Het zal niemand ontgaan zijn. Dag op dag nog één jaar te gaan en we mogen weer eens een hoogmis van de democratie beleven. Het zal niemand ontgaan zijn, want de regionale media brachten het grote geschut in actie. Elk zichzelf respecterend dag- of weekblad, regionale omroep of digitaal medium vergast ons op een exclusieve vooruitblik met de hoofdrolspelers van de dorpspolitieke soap, licht voor ons in primeur al de eerste tipjes van de lijstvormingssluier. Zonder dat we hoeven na te denken, vertellen ze ons wat we denken over onze gemeente en haar bestuurders. Het tussentijdse rapport wordt opgemaakt. Vermanend wordt er op gewezen dat een herkansing in tweede zit er niet inzit.
Het buikgevoel van de goegemeente, vertaald in procentpunten.

Het zal niemand ontgaan zijn, en dat is op zich goed. Hoe meer betrokkenheid bij het bestuur, hoe beter. Maar mag het met iets meer serieux?
Mag er een evaluatie gemaakt worden van vijf jaar gemeentelijk beleid in meer dan twee knelpunten?
Zijn gezonde financiën voor een stad onbelangrijk omdat niet elke burger dit meteen als topprioriteit aanduidt (in tegenstelling tot de gezondheid van zijn eigen portemonnee)?
Waar moet er het meest aandacht naar toe gaan? Armoedebestrijding of verkeersveiligheid? Aan jou de keuze… en ‘beide’ staat niet bij de keuzemogelijkheden.
Moet je een burgervader tegenkomen aan de toog? Of liever in de penarie?

Je kan je lezers, kijkers en luisteraars uitgebreid bevragen, maar je kan zo ook gewoon simpelweg een vogelpik laten spelen. Als Kortrijkzaam krijg je dan een pertinente vraag voorgeschoteld: “Wie wil jij als burgemeester van je stad?” Om het niet al te moeilijk te maken, krijg je keuze uit 4 mogelijkheden: De burgemeester, zijn plaatsvervanger, die andere ontslagnemende minister of ‘weet niet’.
Ewel, ik weet het wel. Dus optie vier vervalt. Maar als het van mij afhangt, dan liever ook niet één van de drie andere suggesties. Ik kan niet inbreken in de peiling om ongegeneerd ‘mezelf’ te antwoorden, mocht ik daarvoor al de ambitie hebben. (niet dus!). Ik kan niet kiezen voor een ommekeer in het bestuur, mocht ik daar al zin in hebben. (wel dus!).

Het is zonder meer interessant om te weten waar de bevolking van wakker ligt, om de wensen en de verzuchtingen te kennen. Maar een bestuursploeg, die nu, op één jaar voor de verkiezingen aan de slag moet gaan met de lijstjes uit de kranten, kan zichzelf beter de moeite besparen. Als ze het nog niet lang wisten, is het nu hopeloos te laat.

Misschien kunnen de media volgend jaar eens de zelfde diepgravende peiling herhalen. Dan kan het buikgevoel vertaald worden in een beleid, niet in een verkiezingscampagne.