Beerschot-Zulte-Waregem, district van Antwerpen?

Ingediend op mei 22nd, 2013 door bartcaron

Dat Gods wegen ondoorgrondelijk zijn, wisten we al, maar dat die een puntje kunnen zuigen aan de wegen van de voetballerij is in de hemel wellicht nog niet geweten. Zo kan je, als jarenlange trouwe supporter van een regionale club die boven zichzelf uitsteeg, abrupt ontwaken uit twee dagen euforie en zattigheid met de mededeling dat je clubje volgend seizoen misschien 100 kilometer verder gaat spelen. Omdat er zich daar een zakelijke opportuniteit voordoet: een leegstaand stadion en een burgemeester die denkt dat hij zich wel populair zou maken door voor het volk een nieuwe club te kopen nadat hun volksclub ter ziele ging. Want ja, zo gaat dat, voetbalclubs worden handelswaar die je kan kopen en verkopen als waren het ordinaire potten en pannen.

Hoe vergenoegd de zakenman die zelfs maar overweegt zijn voetbalclub te versjacheren. Hoe wereldvreemd de burgemeester die gelooft dat mensen met een paars-wit hart plots gaan supporteren voor rood-groene poppetjes op hun plein.

Dat komt ervan wanneer de voetbal in handen komt van hippe zakenmannen. Of het nu oligarchen zijn of ontwikkelaars van groene energie, vastgoedbonzen in eigen land of in Egypte, dit garandeert niet dat zij een notie hebben van voetbal, laat staan voetballiefde.
Hoe kom je er anders bij te overwegen een kameel te introduceren in je clublogo of je stamnummer te verkopen aan de hoogste bieder.

Ik wil hen allemaal en ook de Antwerpse burgemeester aanraden even het memorabele stukje tv op te snorren met Jos, de materiaalman van den Beerschot. Een mooier beeld van clubliefde is moeilijk denkbaar. Zo’n grote clubliefde dat ze omslaat in clubhaat. Want ondanks het feit dat de man de beste jaren van zijn leven opofferde aan de club, ondanks het feit dat hij dag na dag achter de schermen van het Kiel aan de slag was, was Jos vervreemd van zijn club. Vervreemd van de huurlingen die ’s morgens landen op de club, uit hun blitse wagens stappen, de koptelefoon op het vakkundig geknipte hoofd, de Louis Vuitton-tas losjes onder de arm. Vervreemd van het bestuur dat deze huurlingen aanziet aan investeringen.

Of was de club vervreemd van zichzelf?