De goed-nieuws-show van de VRT

Ingediend op september 25th, 2011 door bartcaron

Het is altijd leuk om goed nieuws te brengen. Veel leuker is het echter nog om goed nieuws te brengen dat je zelf hebt gemaakt. Zo moet het ongetwijfeld aangevoeld zijn bij de VRT, eerder deze week. Met de nodige luister en nauwelijks verholen trots werd de diversiteitsmonitor 2011 voorgesteld. Een tweejaarlijkse screening van het scherm, speurend naar andersgekleurde, mindervalide, ja zowaar bejaarde of godbetert vrouwelijke wezens.
‘We zijn goed bezig, ook al zeggen ze van niet’ parafraseert de VRT een beruchte TV-familie van een bevriende zender. Dat die familie nu ook weer niet zo goed bezig is, mediatiek noch sportief, leek eventjes bijzaak. Nee, de diversiteitsmonitor maakte het zonneklaar: onze openbare omroep is onmiskenbaar op de goede weg. Steeds meer mag er ook eens een niet-blanke medemens opdraven op het witte scherm (pun intended). En dan zelfs geeneens uitsluitend in een geënsceneerde docuserie over grootstedelijke criminaliteit.
Canvas slaagt er zowaar in al eens een vrouw met enige deskundigheid in de Terzake-studio te krijgen. Voorwaar een huzarenstuk.
Toegegeven, één is de voorbije twee jaar een ietsje vermannelijkt, maar de schier eindeloze herhaalde kampioenen vormen nu eenmaal een mannenbastion op zichzelf. Ook de talloze kiekens, koeien en teven in nesten of zootje allerhande tellen niet mee, wegens niet menselijk. Het gekakel en geblaat van desperate huiswijven compenseert het enigszins, maar kan de trend niet volledig omkeren.

Het zieke broertje is en blijft de medemens met een beperking. Van alle zogenaamde ‘sprekende actoren’ heeft slechts 1,8% een functiebeperking. Hierbij dringt zich uiteraard meteen de vraag op hoe we dit moeten definiëren. Dat doofstommen uit de boot vallen, is evident, maar wat doen we met alle behaagzieken die wijlen ‘de Rode Loper’ bevolkten? Wat met de excentriekelingen die werden opgevoerd in ‘man bijt hond’? Om over de geestelijke gezondheid van ‘Tomtesteron’ nog maar te zwijgen’. En, ik zal het maar zelf zeggen: Zijn niet het gros van de actoren uit ‘villa politica’ enigszins anders? Al bij al valt het dus ongetwijfeld wel mee met disfunctionerende mensen op TV.

Eventjes terug naar de diversiteit in kleur. Vooral Ketnet steekt de loftrompet met een reuzensprong vooruit. De jongerenzender werd de voorbije twee jaar 8% meer kleurentelevisie. Heel lovenswaardig, maar als je laag genoeg zakt, is een steile opmars uiteraard wel een pak makkelijker.
In 2009 scoorden de niet-witte actoren amper 4 en een halve procent. En daarbij zaten er dan wellicht nog een nest Teletubbies. 4 en een halve procent. Ronduit beschamend voor een kinder- en jongerenzender die het forum bij uitstek is om een multiculturele samenleving als een evidentie in beeld te brengen.

Zo beschamend dat de VRT in 2009 besliste om niet te communiceren over haar diversiteitsmonitor. Het werd meer opportuun geacht om de onderzoeksresultaten te reserveren voor intern gebruik. Dan is het natuurlijk wel stom om nu met de nodige bombarie de cijfers van 2011 vrij te geven, steevast in perspectief geplaatst met de cijfers van de rampzalige vorige monitor. Cijfers die plots wel het daglicht te zien krijgen. Geen idee of de communicatiedienst van de VRT zich daarvan bewust is.

Tja, misschien moet je er iets voor over hebben om goed nieuws te kunnen brengen. Hoe kan je anders zelfvoldaan verkondigen dat onze gekleurde medemensen in non-fictie-programma’s op één aan een mooie opmars bezig zijn; van 10 tot 12 procent. Over 2007, 17%, wordt zedig gezwegen.