Leiewerken: het mag iets meer zijn

Ingediend op oktober 24th, 2013 door bartcaron

Tegen volgend jaar moeten de Leiewerken in Kortrijk afgerond zijn. Ruim tien jaar later dan gepland en met een navenant kostenplaatje. Dat blijkt uit het antwoord van minister Crevits op een vraag van Bart Caron (Groen) in het Vlaams Parlement.

De werken om de doortocht van grotere binnenschepen op de Leie in Kortrijk mogelijk te maken, startten in 1997 en zouden, volgens de oorspronkelijke planning, klaar zijn 2003. Door allerhande ‘onvoorziene omstandigheden’, zal het 2014 worden.

Dat de kostprijs ook het indertijd geraamde bedrag zou overschrijden, was te verwachten. Maar dat het zo zou escaleren, tart toch wel de verbeelding. “Het initiële aanbestedingsbedrag uit december 1996 was 41.009.937,36 euro”, staat te lezen in het antwoord van de minister. “Op vandaag staat de teller op ruim 176 miljoen euro”, stelt Caron vast. “Bovendien valt het op dat de oorspronkelijk voorziene kostprijs al overschreden was na de eerste fase van de werken. En toen moesten er nog 4 fases volgen.” Al deze meerkosten komen trouwens op rekening van het Vlaams Gewest.

“Ik kan begrijpen dat de kostprijs oploopt naargelang de uitvoeringstermijn verlengt, maar de bedragen die de minister hier nu noemt, wijzen op een onaanvaardbare ontsporing,” aldus Caron. “Een meer dan verviervoudiging van het bedrag kan je niet verantwoorden met de noemer ‘onvoorziene omstandigheden’, dan moet je het hebben over ‘slechte planning en opvolging’.” Caron merkt op dat diezelfde Vlaamse Regering straks moet beslissen over de aanleg van het Schipdonkkanaal tussen Zeebrugge en Nevele. Een project dat door de minister wordt geschat op 600 miljoen euro, terwijl anderen nu al berekenden dat het meer dan 2 miljard zal kosten. De ervaring met de Leiewerken doet het vermoeden rijzen dat zelfs 2 miljard nog een onderschatting zal zijn.

Op zich zijn de Leiewerken uiteraard een goede zaak voor de stad Kortrijk en voor de binnenscheepvaart, en koken kost geld, dat betwist niemand, maar “als ik een kwartje kilo préparé vraag aan mijn beenhouwer, dan mag het iets meer zijn, maar wil ik niet thuiskomen met meer dan een kilo préparé,” besluit Bart Caron.