bartcaron.be

Kloefkappers, of het primitieve pop- en rockbeleid

Ingediend op december 18th, 2013 door bartcaron

Het is zo’n mooi West-Vlaams woord. Origineel is dat het ambacht van de klompenmaker. Figuurlijk is het, vooral in West-Vlaanderen, een omschrijving voor lieve mensen, niet van de slimste. Simpele zielen dus.

Nee, het gaat niet over de muzikantenstiel, die vergelijking zou niet eervol zijn. De kloefkappers vind je bij bij de overheid en de muziekbusiness. Bij hen die zo graag een streepje schaduw vangen van het sterrendom, van de mythe van de onaantastbare artiest, die dromen van een haast onaardse aanbidding. En ook bij hen die vanuit chique bureaus en pluchen zetels naar die vreemde artistieke wereld kijken, met bewondering én meewarigheid tegelijk, die zich eigenlijk verheven voelen, de politici en beleidsmakers dus.

Daar zit het fout, niet bij de stielmannen en creatievelingen zelf.

Op een debat op Glimps klaagde de muzieksector terecht over de kloefkapperige ondersteuning van hun werk. Ze slagen er niet in internationaal door te breken en kijken met half jaloerse maar bewonderende blikken naar de opmerkelijke inspanningen die prutslanden – klein en artistiek niet zo gereputeerd – als Ijsland en Denemarken doen voor hun rockers. Kijk eens hoe zij gepromoot worden op de internationale scène, tot het wereldlijk succes hen in de schoot valt. En ja, waarom de Vlaanderen dat niet kan (of doet), terwijl onze dansers, theatermakers, filmakers wel overal gevraagd en gevierd worden, in Avignon bijvoorbeeld. Dat is niet de verdienste van het cultuurbeleid, maar van de kunstenaars zelf.

Waarom komt er geen 6% BTW op cultuurproducten zoals digitale muziek? Waarom hangt het sociaal statuut van de kunstenaar nog steeds met haken en ogen aan elkaar? Waarom geldt de tax-shelter enkel voor film en niet voor muziekproducties? Waarom krijgt de klassieke muziek nog zoveel meer subsidies dan de pop en rock? Waarom zijn muziekclubs – de talentkwekers bij uitstek – nog de steeds de paria’s van het Kunstendecreet? Een muziekclubs krijgt slechts een derde van de subsidie van een evenwardig toneelgezelschap. En dat terwijl onze eigen muziekscene de ene na de andere Vlaamse/Belgische band voortbrengt, die alom wordt geroemd

Kloefkapper 1 is het Vlaamse cultuurbeleid. Rock en pop zijn nog met moeite gerespecteerd als kunstvorm. Dat botst tegen de traditie. De weg naar waardering is bezaaid met regelneverij van het type geluidsnomen, met gebrek aan specifiek muziekinstrumentarium en een flinke portie ongeloof. Als de minister van Cultuur onderweg ook nog eens meer dan de helft van haar internationaal budget wegsaneert, dan moet de rockers wel de weg van de alternatieve financiering op. Alsof de festivalbezoekers zitten te wachten om hun portefeuille open te trekken. Kortom, het is schuldig verzuim van het Vlaamse cultuurbeleid. Het nieuwe Kunstendecreet is een goed ding maar is voor de pop en rock niet goed genoeg. Ik schreef in een conceptnota voor dat decreet al dat een fonds voor rock en pop, zeker voor de internationale ondersteuning van muzikanten, voor tournees, opnames en promo, even nodig is als op tijd nieuwe snaren leggen op je gitaar. De sector overschrijdt met haar schreeuw veruit de geluidsnorm. Hopelijk draagt die tot op het Martelaarsplein. Dat de hoge dames en heren een beetje spieken bij onze Franse zuiderburen die van chauvinisme alles kennen, en er aardig wat centen voor over hebben.

Kloefkapper 2 is de de muziekbusiness zelf. Die is net wel internationaal. De major labels hebben België de rug toegekeerd. De Itunes en Amazons van deze wereld vinden het de moeite niet om hier een afdeling op te richten. Te weinig toptalent? Nee hoor, een te kleine markt, En een overheid die hen niet gunstig gezind is. De kleine labels doen hun dikke best, maar ze zijn klein en dus onmachtig. Een pasklaar medicament is er niet voor dit chronisch probleem. Tenzij onze muziekmarkt veel belangrijker wordt. Ja, waarom niet dat ambiëren?

Kloefkapper 3 is onze buitenlandse politiek. Zowel van de federale staat als van de deelstaten. Wat doet bijv. Export Vlaanderen voor onze artiesten? Of Toerisme Vlaanderen? Wat doen onze vertegenwoordigers in London, New York of Madrid? Chocolade promoten staat tenminste nog op hun agenda, net als de herdenking van Wereldoorlog I, maar cultuur, laat staat pop en rock? Geef toe, beste lezer, wat is ons sterkste exportproduct? Dat zijn toch onze kunstenaars, van beeldende kunstenaars over filmmakers tot rockartiesten? Waarmee is Vlaanderen in de wereld het beste gekend? De federale overheid is in hetzelfde bedje ziek. Promoten onze ambassades ons muziekvolkje? En dan die de krakkemikkige auteursrechten waarvan het gros van de inningen naar buitenlandse sterren wordt gedraineerd. Internationale speelt België geen actieve of zelfs een negatieve rol om problemen op de agenda te zetten. Denk aan de bedrijfsvoorheffing van artiesten die in het buitenlands spelen, de strijd om cultuur buiten Vrijhandelsakkoorden te houden, de problemen rond visa voor eigen en buitenlandse artiesten enz.

En zo kan ik nog een tijdje doorgaan. Waarom is het deeltijds kunstonderwijs zo hopeloos ‘klassiek’? Wanneer eindelijk een volwaardige plaats voor het meest beoefende muziekgenre? Met volwaardige rockdocenten, aangepaste cursussen en sessies enz.
Hoe zit het met de openbare omroep die eigen talent min of meer koestert, voor zover het past in de formats van hun zenders uiteraard. Als het wat moeilijker is, valt het van de playlists.
Het meest gedreven zijn een aantal steden in Vlaanderen. Zij bouwen muziekcentra uit, voorzien repetitie- en speelplekken, promoten hun jong creatief talent, ondersteunen hun clubs.

Kloefkappers, wat zijn we een primitief volkje.

Ingediend onder bart schrijft, mijn gedacht Reacties uitgeschakeld voor Kloefkappers, of het primitieve pop- en rockbeleid

boek

Klik hier om het boek te downloaden


'Vanop de Frontlijn, Reflecties op het Vlaamse Cultuurbeleid' - Bart Caron en Guy Redig, Uitgeverij Vrijdag, april 2019




Bart Caron met contrabas (foto: Viviane Decock)

 

Nieuws

Vlaams parlementslid Bart Caron (Groen) stopt met actieve politiek

We moeten af van ‘middeleeuwse’ overdracht van jachtrechten

Alternatieven voor dierproeven

Het ‘kleine’ parlementaire werk. Recente voorbeelden: Geluidshinder kusttram – Hakhoutbeheer – Restauratiepremies Onroerend Erfgoed – Beschermde landschappen

Ketnet wil zender voor allerkleinsten, “Legitieme vraag en begrijpelijke ambitie”

Gereglementeerde boekenprijs unaniem goedgekeurd door Vlaams parlement

Wat liep er fout met de bescherming Villa Slabbinck? (Brugge)

Groen verwelkomt Bellegemse windmolens, maar vraagt ‘windplan’ voor regio Kortrijk

Groen wil geen sloop hoekhuis Kasteelkaai-Belfaststraat.
Hoog tijd voor een Kortrijkse visie op erfgoed!

Woede van boeren terecht, maar alleen ander landbouwmodel geeft boeren een zekere toekomst.

Provinciebestuur W-Vl verliest vele (culturele) instellingen

Bart Caron : “Overdracht cultuurbevoegdheden provincies is een wangedrocht !”

Leve Mest-Vlaanderen

Nog geen bescherming poldergraslanden

Nog redders aan de kust?

Brugge weert plooifiets uit overheidsgebouwen

De Leie of het Kanaal naar Roeselare: Groen wil meer binnenvaart

Kortrijk Airport, milieuvergunning aangepast?

Wanneer faire prijzen voor landbouwproducten?

Kortrijk heeft de bus gemist

Burgerkabinet ontslaat Gatz niet van plicht om al bestaande inspraak te versterken

Steeds meer monumenten wachten op broodnodig onderhoud. Ondertussen verkrotten ze

Freya Piryns voorgedragen als vertegenwoordiger in de Raad van Bestuur van de VRT

Regering krimpt beloofde natuurgebieden langs de Leie sterk in

Bruggen in Kortrijk, werkende verlichting op de fietspaden is een brug te ver…

LAR-zuid, woordbreuk van de stadscoalitie

Informatie, diverse sporten en cultuur moeten prioriteit VRT blijven

‘Gemeenteraad is wachtzaal voor wie schepenambt wil’

Persmededeling: Groen maakt werk van versterking West-Vlaamse open ruimte.

Persbericht: 5 Groene werven voor een impuls in West-Vlaanderen.