bartcaron.be

Kan het ons wat schelen?

Ingediend op maart 14th, 2011 door bartcaron

Kan het ons schelen wat er gebeurt in Japan? Een straffe aardbeving gevolgd door een tsunami … Ja, het is erg voor de mensen daar, maar raakt het onze koude kleren nog wel? De beving misschien niet, maar misschien wel de problemen die dreigen met verschillende kernreactoren? Want dat zou ons ook wel kunnen overkomen … Misschien niet meteen door een bevende aarde, maar door een tsunami, of een terroristische aanslag, of gewoon door pech. Hoeveel risico kan of mag een samenleving nemen om meer welvaart te creëren bij haar inwoners?t

In Libië herovert kolonel Kadhaffi steeds meer steden die in handen waren gevallen van opstandelingen. Een harde repressie zal daarop volgen, zoveel is zeker. Kijkt het westen naar de andere kant? Laten we dat gebeuren ten bate van koning olie? Om de bevoorrading niet in gedrang te brengen, ook in België? Mag zo’n staatsterrorist, eerder een halve gare als j ‘t mij vraagt, ongestraft zijn volk beschieten? Wanneer komen we dan tussen? Waar wacht de UNO op om een no-fly zone in te stellen, om een economische boycot in te stellen, de grenzen te sluiten enz..; Welke landen hebben decennia lang wapentuig geleverd aldaar?

In eigen land geraken we geen millimeter dichter bij een nieuwe regering, laat staan bij een staatshervorming. De politici rekken en trekken de tijd, om maar niet naar de kiezer te moeten stappen, doodsbang als konijnen voor de lichtbak. Die lichtbak wordt bediend door N-VA-personeel. En dat laatste ras heeft de moed niet om tot een akkoord te komen, doodsbang dat de opgejutte achterban het nest zal verlaten, als ratten op een zinkend schip. Want een compromis zal te weinig Vlaanderen opleveren. Ze dreigen naar de nog radicalere nationalisten terug te lopen.

En nu de Kortrijkse deken is gevonden, wellicht gestorven na zelfmoord, nu ex-bisschop Roger Van Geluwe zich nog steeds in het verborgene bevindt, een lokale pastoor voor de rechtbank moet verschijnen wegens diefstal en heling na afpersing, vragen gelovigen zich af welk houvast er voor hen nog overblijft.

Kan het iemand schelen?

Ik ben gaan kijken naar de laatste voorstelling van The Broken Circle, een prachtige theatervoorstelling van Cie Cecilia. Over liefde en wanhoop, over onmacht en verzet. Een kruising tussen een smartlap en grote kunst. Ontroerend, krachtig, aangrijpend. Over de kleine mens, maar daardoor ook over de grote wereld. Met een schitterende Mieke Dobbels en Johan Heldenbergh. En een band die akoestische bluegrass en country brengt met o.a. Patrick Riguelle en Pol Depoorter. Vingers likken. De voorstelling zijn voorbij, uitgespeeld, maar geen paniek, er komt een film van.
Het kon de mensen in de zaal heel veel schelen.

Ingediend onder mijn gedacht 6 reacties

6 reacties op “Kan het ons wat schelen?”

jan dekyvere schreef:

16 maart 2011 om 04:02

Vanuit de luxueuze zetel kan het cultureel volkje ‘het heel veel schelen’ wat er dus overal misgaat. Ik geloof in de kracht en de schoonheid van de voorstelling en de creativiteit en misschien de bewogenheid van de makers ervan. Ik geloof niet dat deze mensen, noch Bart Caron, noch ik beter zijn dan de rest.
Maar eigenlijk kan wat je hierboven beschrijft me wel wat schelen. Ik voel dat het verkeerd loopt. Maar ik weet zeker dat vooral het cultureelminnend publiek daaraan niks zal verhelpen. Vooral zij niet.
Bart Caron schreef:

16 maart 2011 om 04:15

Het kan mij verdomme veel schelen. Of het cultureel volkje daar niks zal aan verhelpen, durf ik niet bevestigen noch ontkennen. Maar er zijn een pak kunstenaars die geëngageerd zijn, en die met hun eigen taal, die van de artiest, vragen stellen en problemen aan de kaak stellen. Zij zullen de regering niet samenstellen, de problemen van de kerk niet oplossen, maar ze kunnen er hun visie op geven. Dat is nuttig en nodig. Het is aan ons allemaal, ik herhaal, ons allemaal, om een betere wereld te maken, elk op zijn terrein, met zijn eigen middelen en talenten. Ik probeer dat. Ik hoop dat veel kunstenaars dat ook doen.
jan Dekyvere schreef:

17 maart 2011 om 08:20

Ik hoor teveel ‘visie’ in de media. Veel te weinig oplossingen. Het zal bij iedereen moeten veranderen. Dus te beginnen bij mezelf. Mens, wat ben ik woorden als ‘visie, actoren, effectief…..’ beu. Het feit dat ik reageer op je blog bewijst dat ikzelf dezelfde fout aan het maken ben. Help!
walter maes schreef:

22 maart 2011 om 02:06

…misschien door een tsunami…de halve gare Kadhaffi…het vermaledijde ras van de N-VA…ex bisschop Vangheluwe…de aandoenlijk theatermakers…het kan wereldverbeteraar bart caron allemaal ‘veel schelen’.
Vooral de ons bedreigende ‘tsunami’ en de hypokrisie rond Kadhaffi overtreffen de stoutste verbeelding. Demagogie (tsunami) en hypokrisie (Kadhaffi) in de overtreffende trap. Waarom pleit Caron niet voor ‘militaire aktie met ‘humanitaire doelstellingen’ (eufemisme voor ordinaire oorlog) in Ivoorkust, Oost-Congo, Darfour en zoveel andere (burger)oorlogen waar weerloze burgers massal worden afgeslacht? Waarom werd China gerust gelaten toen bij de slachtpartij op Tiennammen ? En Israël in Palestina ? En Rusland in Tsetsjenië ? Waarom durft men niets te beginnen tegen Noord-Korea, Iran enzovoort? Antwoord : de internationale politiek is een bende cynische lafaards die zich alleen bezighouden met eigen ekonomische en strategische belangen. Bijvoorbeeld olie.
Dat is altijd zo geweest en zal altijd zo blijven en geen heel leger Carons en consorten zal daar iets aan veranderen. Tegen welke windmolens trekt hij nu ten strijde ?
Bart Caron schreef:

22 maart 2011 om 02:16

Zoveel verwijten ineens. Het is waar, economische en strategische belangen domineren vaak de beslissingen inzake buitenlandse politiek en interventies. Wij, met Groen!, zijn geen doorslaggevende factor, maar steunen de no-flyzone boven Libië. Hadden we dat dan niet moeten doen misschien?
walter maes schreef:

29 maart 2011 om 09:43

NATUURLIJK hadden jullie dat NIET moeten doen. Ofwel zijn jullie naïef, ofwel dom. Dom durf ik niet veronderstellen. De zogezegde ‘no-flyzone’ is een mistgordijn voor een regelrechte aanvalsoorlog waarbij de ‘geallieerden’ in een puur binnenlands konflikt de kant van de zogenaamde rebellen kiezen (een zootje ongeregeld, een allegaartje van ‘clans’ die mekaar nog zullen bevechten om aan de macht te geraken). Met als enige drijfveer : de olie (en gas). Humanitaire motieven is wel het laatste dat men kan verwachten van machtsstaten zoals VS, Groot Br, Frankrijk. En daar doet ons onnozel landje aan mee met De Crem als waterdrager van de grote jongens. Dat Groen! naïef was wisten we al sinds ze in windmolens geloven maar in zulke graad ?