De witte merels van Peeters II

Ingediend op maart 31st, 2014 door bartcaron

Wat we zelf doen, doen we beter. Het is de slagzin van Roger, de bekendste aller tv-klussers. Althans bekend voor de mensen die ooit al zappend bij DobbitTV uitkwamen. Verveeld +1 duwend op de afstandsbediening, op zoek naar iets verfrissends, iets vernieuwends, iets van diversiteit op het scherm.

Diversiteit is er anders wel te vinden bij de openbare omroep. Dat blijkt uit de cijfers die vorige week werden bekendgemaakt. Dankzij de streefcijfers die werden ingeschreven in de beheersovereenkomst, zien we dat ons televisiescherm vervrouwelijkt, maar vooral ook verkleurt. En, o verrassing, dat blijkt geen negatieve impact te hebben op de kwaliteit van de programma’s. Zondag was het niet de witte Indra die mijn debatje in de Zevende Dag leidde, maar Ihsane. En niemand die het merkte.

Het is een goeie zaak dat onze openbare omroep meer en meer een realistisch spiegelbeeld wordt van onze samenleving. Quota blijken hiervoor een goed instrument, daarover is iedereen het eens. En mogen we daarin iets verder gaan, vraag ik me dan af. Zijn er niet nog sectoren waar een betere weerspiegeling van de bevolking een meerwaarde zou betekenen? Ik zeg maar iets: de politiek bijvoorbeeld. In het parlement valt het qua etnisch-culturele diversiteit behoorlijk mee. Waarbij ook opvalt dat die diversiteit eigenlijk allerminst opvalt. Ze is er. Gewoon.

Maar – ik besef het, ik ben een slecht parlementslid wanneer ik dit zeg – misschien ligt de echte politieke macht niet zozeer in het parlement, maar eerder in de kabinetten. Wat we zelf doen, doen we beter is ook één van de vele mantra’s van onze Vlaamse Regering. Ik was dan ook benieuwd of ze het beter doen dan de openbare omroep en de administraties waarvoor er quota zijn vastgelegd.

Ik bekeek dus even de namenlijstjes van de kabinetsmedewerkers. Toegegeven, echt wetenschappelijk onderbouwd is dit niet. Iemands achtergrond is niet steeds te bepalen op basis van de naam. In mijn eigenste fractie zitten er twee collega’s met een Poolse tak in de stamboom. Bij Björn Rzoska valt dit meer op dan bij Elisabeth Meuleman.

En toch. De lijsten met kabinetsmedewerkers bulken van de Meulemannen, terwijl de Rzoska’s witte merels zijn. 4 kabinetten lijken volledig ‘Vlaams’ te zijn. En wanneer we ons dan nog eens beperken tot de inhoudelijke, raadgevende stafmedewerkers, wanneer we de secretaresses en chauffeur buiten beschouwing laten, komen we aan welgeteld twee mannen. 2 op alles samen 161,15 VTE’s.

Twee witte merels in voor de rest witte kabinetten. Ze vallen niet op.