Cultuurprijzen: het ancien régime van Joke Schauvliege

Ingediend op december 3rd, 2010 door bartcaron

Minister Joke Schauvliege heeft beslist de uitreiking van de Vlaamse Cultuurprijzen niet meer op één moment te bundelen, en ze uit te reiken tijdens een Gala-avond. Nee, ze wil de verschillende prijzen gaan uitreiken tijdens diverse evemenenten in de diverse culturele sectoren.

Vreemd. De Cultuurprijzen werden tot voor enkele jaren immers op uiteenlopende momenten uitgereikt, tijdens evenementen. Bij de evaluatie daarvan bleek dat net zo’n versnipperde uitreiking de aandacht voor de Cultuurprijzen laag hield en ze daardoor aanzien en moreel gezag misliepen. De sanering van de prijzen en de gegroepeerde toekenning zorgde voor een heropleving en voor veel meer aandacht en grandeur.
Dat de formule hier en daar wat kan bijgestuurd worden, wordt nergens betwist. Maar het is zoals zo dikwijls met deze Cultuurminister: als iemand zijn vinger verstuikt, dan amputeert ze meteen een arm.

Als klap op de vuurpijl bevordert de beslissing van de minister helaas weer het sectoraal denken – elk in het eigen hokje. Over het muurtje kijken is er niet meer bij. Jammer, de combinatie en daardoor de diversiteit van prijzen, van muziek tot vrijwilligerswerk, verdwijnt.

Joke Schauvliege heeft geen historische besef, en ze heeft zeker de vroegere evaluatie niet gelezen. Anders zou ze nooit zo’n beslissing nemen. Maar één ding is zeker: ze krijgt als minister jaarlijks, in plaats van één keer, zeker tien keer persaandacht. En telkens een beleefd – maar niet noodzakelijk gemeend – applaus wanneer ze een prijs uitreikt tijdens een groot publieksevenement. Terug naar vroeger dus, naar de tijd toen een Cultuurminister al weldoend het land meende te moeten rondgaan, handjes schuddend, onder het motto, “heb je mij gezien”?  Terwijl een echte Cultuurminister zou moeten beseffen dat het gaat om kunstenaars, erfgoed- en sociaal-cultureel werkers, om aandacht en waardering voor hun werk, niet voor dat van politici.