Erfgoed in de vuurlinie

Ingediend op oktober 6th, 2010 door bartcaron

“Erfgoed beknot investeringen in West-Vlaanderen.” Dat is de absurde boodschap die dezer dagen door Unizo West-Vlaanderen verspreid wordt. Net alsof de Vlaamse Inventaris Onroerend Erfgoed elke vorm van ondernemingszin in de kiem zou smoren.
Laat ons eens nuchter en eerlijk (twee eigenschappen die eigen lijken aan West-Vlaamse zelfstandigen) naar de feiten kijken. Op de inventaris zijn een goede 27.000 West-Vlaamse panden opgenomen. Dit zijn niet allemaal belforten en kathedralen, zoveel is duidelijk. Maar dat de inventarisatie op een amateuristische manier gebeurt, zoals Unizo beweert, is onzin.

Dat opname in de inventaris meteen de doodsteek betekent voor elk initiatief, eveneens. Wanneer je woning, handelspand, bedrijfsgebouw of hoeve opgenomen wordt op de lijst van VIOE, heeft dat 5 rechtsgevolgen.
1.    Je hoeft niet te voldoen aan de regels van het energieprestatiecertificaat. Handig dus.
2.    Zonevreemde constructies kunnen vlot een nieuwe functie krijgen.Nog handiger.
3.    Bij de aanvraag tot sloop moet er een niet-bindende erfgoedtoets gebeuren. Als je afbreekt moet je dus even nadenken … maar de gemeente mag autonoom beslissen een sloopvergunning te geven.
4.    Je hebt een stedenbouwkundige vergunning nodig voor het plaatsen van zonnepanelen.
5.    Het gebouw mag ten allen koste gerenoveerd worden voor sociale woningbouw.
Vijf gevolgen, niet meer en niet minder, die echt wel niet kunnen aanzien worden als een juk; laat staan een strop. Regels die, welbeschouwd, zelfs extra kansen bieden voor ondernemers.

Ik betreur die stemmingmakerij ten zeerste. Erfgoed is iets om trots op te zijn, zeker ook als eigenaar. Dat mocht ik bij de Open Monumentendag nog meemaken bij de Kortrijkse dr. de Bethune die, fier als een gieter, de bezoekers persoonlijk rondleidde in zijn prachtige park en kasteel(tje).

De kritiek dat eigenaars niet op de hoogte worden gebracht van de opname in de inventaris, is wel terecht. Maar die verwittiging moet dan niet als startsein voor een beroepsprocedure aanzien worden, maar wel als een eretitel waarmee kan worden uitgepakt.

Het feit dat Unizo nu plots uitvalt naar de Inventaris Bouwkundig Erfgoed en deze in diskrediet probeert te brengen, kadert, naar wij vrezen, binnen een ruimer kader. Een kader waarbinnen ook de recente beslissing van minister Bourgeois valt, om het oorlogsverleden van de Westhoek niet globaal te beschermen. Hij zal het in stukjes kappen zodat wel een aantal oorlogsrelicten en lieus de mémoire zullen beschermd worden, maar een werveld breed project zal dat niet worden. De minister zegt in de pers zijn eigen beslissing te betreuren, maar laat doorschemeren hij niet opgewassen was tegen de druk van de Unizo’s en Voka’s van deze wereld en de partij die dezelfde inspiratiebron heeft. Duidelijk?

Erfgoed bombardeert ons heus niet terug naar de middeleeuwen. Erfgoed voedt en prikkelt onze toekomst.