Het ondergeschoven kind van Schauvliege

Ingediend op juni 22nd, 2010 door bartcaron

Hoe zou het gesteld zijn met ons internationaal cultuurbeleid? Ik probeerde al een tijdje inzicht te krijgen in de intenties van de minister, maar dat was en is geen eenvoudige klus. Met vragen en zagen heb ik dat stadium van inzicht bijna bereikt. Al antwoordt ze nooit volledig. Lastig zo’n mensen.
Ik leerde vooral dat de internationale kredieten voor cultuur drastisch gedaald zijn in 2010. Met niet minder dan 43 procent. In 2009 was er nog goed 6 miljoen euro. Nu is er nog hoop en al 3,5 miljoen. Dat is dus minus 2.641.905 euro. Vooral de zgn. blokkeringen duwen de cijfers nog sterk naar onderen.
Natuurlijk moet elke sector besparen. Niks aan te doen. De tendensen zijn duidelijk. Vooral de kunstensector wordt hard getroffen. De middelen worden gehalveerd. Zo zullen er velen de tegemoetkomingen in reis- en verblijfkosten voor de rest van het jaar geschrapt zien. De internationale kunstprojecten die nog geen aanvraag deden, bijv. zij die de tweede helft van het jaar gepland zijn, mogen het vergeten.
Wat met de bilaterale samenwerkingsprojecten? Die zijn verdwenen. Geen samenwerking meer met Zuid-Afrika, met Congo, Palestina, Marokko en andere. In beleidstaal klinkt dat zo: “Met de Zuid-Afrikaanse partners is overeengekomen dat de uitgangspunten van deze samenwerking worden geëvalueerd en dat er een herijking komt met nieuwe accenten.” U begrijpt het toch ook?
De uitvoering van de overeenkomst met Bozar, dé presentatieplek en springplank naar het buitenland, wordt gerespecteerd en dat is goed.
Dan zijn de middelen voor de samenwerking met de Franse Gemeenschap verdwenen. Of liever: samengevoegd met andere posten. Hocus Pocus weg dus. Al verklaarde Joke Schauvliege dat zij momenteel klapt met haar Waalse evenknie minister Laanan over een cultureel akkoord. We kijken er naar uit.
De middelen voor pop en rockmuziek, bedoeld voor internationale tours e.d. worden opgesoupeerd voor andere doelen. Of liever geblokkeerd. Het krediet daalt van 300.000 euro in 2009, naar 85.000 euro. Het door de vorige ministers aangezette beleid wordt langzaam versmacht.

Het is duidelijk dat de besparingen vooral de kunstensector treffen. Waarom toch? Als er iets is waarmee Vlaanderen internationaal renommee heeft, is het met zijn hedendaagse en historische kunst. Vlaanderen is in de wereld bekend omwille van zijn kunstenaars: van de Vlaamse primitieven tot de hedendaagse dans.

En wat zegt de Beleidsnota Cultuur? De intenties ervan staan gewoon haaks op het gevoerde beleid. De zesde strategische doelstelling is ‘Internationaal cultuurbeleid versterken’: “(…) sectorbeleid voeren dat op een gediversifieerde manier ondersteuning biedt aan de internationale mobiliteit van de culturele actoren. Internationale projecten en uitwisselingen zorgen immers voor een constante kwaliteitsverbetering, innovatie en gezonde benchmarking. Met zowel punctuele, projectmatige als structurele middelen wil ik kansen creëren voor de culturele actoren (kunstenaars, organisaties, collecties, culturele werkers…) om zichzelf te ontplooien en actief bij te dragen tot de internationale zichtbaarheid en uitstraling van Vlaanderen.” Klinkt indrukwekkend, maar dat is dus theorie, in werkelijkheid een leugen.

Hoe kan een minister daarmee wegkomen? Zijn er geen kritische stemmen? Durft de cultuurwereld niet protesteren uit schrik voor hun (toekomstige) subsidies? Nee toch?

Het hele artikel is te lezen op http://bartcaron.local/bart-schrijft/