Het sociaal-cultureel werk diep ontgoocheld over de minister, terecht

Ingediend op oktober 25th, 2015 door bartcaron

De belangenbehartiger van de sector (FOV) is diep ontgoocheld. Dat bleek alvast uit een brief die de leden van de cultuurcommissie van het parlement krigen.
Vooral de communicatie van de minister stoot tegen de borst.

Eerst de feiten. Minister Sven Gatz besliste nieuwe erkenningen (1 bij de verenigingen -en een startsubsidie, 2 bij de gespecialiseerde vormingsinstellingen, 5 bij de bewegingen). Iedereen verwelkomt graag deze nieuwe collega-organisaties en apprecieert ook dat globaal gezien de minimale subsidiedrempel in het decreet is gerespecteerd en dat lotto-middelen toegevoegd werden aan het budget voor de sector. Tot daar het goede nieuws.

De minister voegde wat van zijn Lottomiddelen aan het budget toe, maar dat bedrag is echter te beperkt om de organisaties te vrijwaren van besparingen. Het feit dat de minister iedereen wat geld afpakte om de nieuwkomers financieren, en dat “solidariteitsbijdrage” noemt, laat een wrang gevoel na. Dat gevoel is zeer begrijpelijk. Dat is de kaasschaaf voorbij”. Het is het zesde jaar op rij dat de besparingen en niet-uitvoeringen van het decreet worden gecommuniceerd vanuit een beheerslogica: begrotingsperikelen hier, interne verschuivingen daar, het niet honoreren van de levensduurte,… Telkens om ergens op één of andere plaats een rekening te doen kloppen. Nooit om de rekening van de organisaties te doen kloppen. Dat gaat voorbij aan alle budgettaire realiteiten waarmee het gros van onze organisaties worstelt. Bovendien is het onredelijk om precies die sector die in onze samenleving de grootste solidariteit genereert nog eens op haar solidariteit te blijven appeleren. De draagkracht van onze sector is meer dan bereikt, de rek is er meer dan uit.

Wat echter nog moeilijker valt, is het feit dat de verenigingen en de gespecialiseerde vormingsinstellingen hun beleidsplannen moesten indienen voor 1 oktober. Op hetzelfde moment werden de beslissingen over de subsidies genomen. Er werd bij de subsidieafwegingen dus volledig abstractie gemaakt van de ambities en plannen van de organisaties. Dit geldt bij uitbreiding ook voor de andere (sub-)werksoorten die al eerder hun plannen indienden. Het versterkt het aanvoelen dat de beheersoefening niet is geflankeerd door de realiteit van de organisaties. Moeten de net uitgetekende beleidsplannen nu nog aangepast worden aan de nieuwe realiteit van nog minder beschikbare mensen en middelen?

Met haar voorstellen rond de New Deal, de nota rond de levensduurte en beleidsprioriteiten, de hertekening van het provinciaal beleid, de richtingaanwijzers,… legt de sector sociaal-cultureel werk steevast open en collectieve voorstellen op tafel. Deze voorstellen leidden vooralsnog niet tot diepgaande besprekingen. Het persbericht waarin de minister een “nieuwe wind” in het sociaal-cultureel werk aankondigde komt voor de sector, niet over als een vorm van waardering, wel integendeel.

Het zit diep, laat dt duidelijk zijn.