West-Vlaanderen bedreigd: geen premier en geen bisschop meer

Ingediend op april 24th, 2010 door bartcaron

Ik weet het, het klinkt provincialistisch, maar ik meen het: West-Vlaanderen wordt dubbel benadeeld dezer dagen. We hebben niet alleen geen premier meer – een West-Vlaming! – maar ook geen bisschop meer. Twee keer katholieke gezagsdragers dus die falen. Al zijn ze natuurlijk niet te vergelijken.

De sympathieke Roger
Bisschop Roger, waar in onze parochies al een kwarteeuw wordt voor gebeden, heeft de kerk eigenlijk heel veel schade toegebracht. Ik zou daar met een grote dosis cynisme een ongenadig oordeel kunnen uitspreken. Maar ik zal even terugplooien op de katholieke opvoeding die ik kreeg: God zal daar wel over oordelen, als Roger aan de deur van Sint-Pieter aanklopt. Niettemin, het is onaanvaardbaar dat dit meer dan 25 jaar in de doofpot is gebleven. Wat meer is: als hoogste gezagsdrager van een bisdom heeft hij ongetwijfeld zelf veel gelijkaardige gevallen zien passeren. Hoe is daar meer omgegaan? Ik vrees dat de doofpotten in de kelders van het bisschoppelijk paleis in Brugge niet meer te tellen zijn. En dat voor een man die in onze provincie toch aanzien genoot, die de sympathie van veel mensen genoot, die zich ook niet als ultraconservatieve kerkoverste opstelde … De schade voor de kerk is niet te overzien … Tja. In de misviering bij het heilig Vormsel van zaterdag 24 april stond nog steeds “wij bidden voor onze bisschop Roger”, maar de dienstdoende priester slikte de zin in. Ja, een dienstdoende, want de pastoor is geschorst wegens vreemde zaken, zoals het verkopen van kelken, vervreemden van gelden van broederlijk delen e.d. om chanteurs te betalen die weet hadden van zijn escapades. Tja.

Pedofilie is verwerpelijk. Punt. Maar het celibaat draagt ongetwijfeld bij tot dat sexueel gedrag dat op een ongelijke, onderdrukkende relatie is gebaseerd. Sex met minderjarigen is daar een voorbeeld van. De dader, een gezagsdrager, kan het slachtoffer afdreigen. Zie maar de vele verhalen op onze katholieke colleges. Gelukkig mocht ik dat zelf niet meemaken, maar vele anderen helaas wel. Ik wil me niet bemoeien met de religies, maar misschien kan de een lering trekken van de ander: in de Islam mag de iman in ieder geval een vrouw hebben, net als in de Protestantse en de Anglicaanse kerk. Een open visie op volwassen relaties zou misschien niet leiden tot het huidige pijlsnelle uitstroom van priesters uit de kerk. De kerk is haar einde steeds nabijer, en dit soort gebeurtenissen zal dat proces niet omkeren.

Een chistelijke partij
De vraag of een christelijke partij dan nog wel toekomst heeft … Ik bedoel een partij die zich uitdrukkelijk op dat gedachtengoed baseert. Mocht die partij niet zo nauw verbonden zijn met (delen van) haar kiezers via vakbond, mutualiteit en verenigingsleven, dan zou ze wellicht snel afkalven, mee met de kerk de dieperik in.

Politieke crisis: de onmacht om samen te leven
Een mens zou haast vergeten dat er deze week een diepe politieke crisis losbarstte. Die crisis is een illustratie van het moeizame samenleven van mensen. Nee, niet van witte Vlaamse mensen en allochtonen, maar van van Nederlandstalige en Franstalige landgenoten. Politiek haantjesgedrag haalt het van de bereidheid om tot oplossingen te komen. We moeten dit probleem toch wel proberen op te lossen. Er wachten immers nog veel belangrijkere uitdagingen: de pensioenen, werkgelegenheid, milieuproblemen, de diepe crisis in de justitie, de veiligheidsproblemen …. Het lijkt wel een welstellend ouderpaar dat zich druk maakt om de soort kleren die dochter- en zoonlief dragen, zonder te merken dat ze ondertussen in een fout milieu geraken waar ze meegezogen worden in een wereld van druggebruik. Als dat verder gaat, komt dat meestal niet meer goed.