Zeepbel van bescherming poldergraslanden doorprikt

Ingediend op maart 2nd, 2016 door bartcaron

Nu de verenigde natuurverenigingen de Regering-Bourgeois in gebreke stellen voor de krakkemikkige bescherming van de poldergraslanden, is de zeepbel van de zogezegde ‘historische doorbraak voor de historische poldergraslanden meteen helemaal doorgeprikt.

Het compromis over de poldergraslanden dat de Vlaamse regering van N-VA, Open VLD en CD&V eind vorig jaar maakte, is een tsjeverig compromis à la Belge. Dat compromis houdt in dat er verschillende soorten van bescherming komen. Enkele duizenden hectare waren al beschermd via de natuurwetgeving. De bijkomende percelen worden beschermd via de Europese landbouwwetgeving.

Niet enkel het feit dat wij onze waardevolle historische graslanden zo uit handen geven aan het wispelturige Europese landbouwbeleid baart zorgen. Vooral het ongefundeerd meten met twee maten en twee gewichten maakt het besluit van Minister Schauvliege tot een dieptepunt van rechtszekerheid. Het leverde haar trouwens al fikse kritiek op van de Raad van State, maar dat kon haar niet deren.

Op het terrein zelf wordt het meteen duidelijk dat de bescherming onder de landbouwwetgeving een lege doos is. De graslanden die al eeuwen lang onaangeroerd zijn en bijgevolg een unieke fauna en flora herbergen, mogen dan wel niet geploegd (gescheurd in vakjargon) worden, maar er mag wel gefreesd worden, er mag extra bemest worden en er mogen hoogproductieve grassoorten ingezaaid worden die op korte tijd de historische vegetatie zullen verdringen.

Ik heb nooit begrepen dat collega Wilfried Vandaele (N-VA), die jarenlang een medepleitbezorger was voor de bescherming van de poldergraslanden, zich heeft laten verleiden mee te stappen in de schijnbescherming via de landbouwwetgeving. Nu het dossier, door de ingebrekestelling door de natuurorganisaties, opnieuw op de tafel van de Vlaamse Regering komt, moet ze die herkansing aangrijpen en tot een échte bescherming komen. Al vrees ik, eerlijk gezegd, dat CD&V-minister Schauvliege zich zal wentelen in haar grote gelijk en het finaal de rechter zal worden die moet oordelen.