Starbucks: straffe koffie op de VRT

Ingediend op februari 26th, 2010 door bartcaron

Starbucks
Ik heb een tijdje geleden al gesolliciteerd om vriendje te worden van de VRT. De waarnemende CEO meende namelijk te weten dat er in het Vlaams parlement geen supporters meer zijn van de openbare omroep. Hola, dat is dus pertinent niet het geval. Het Vlaams parlement controleert de regering, maar is ook de vertegenwoordiger van de aandeelhouders, de Vlamingen. Een aandeelhouder is supporter, maar een kritische toch?
Deze week probeerden de collega’s Bart Tommelein (Open VLD) en Jurgen verstrepen (LDD) een paar fusées af te schieten op ons aller openbare omroep. Beide hebben problemen met het feit dat steden in het kader van hun citymarketing fictieseries zoals Flikken cofinancieren. Dat gebeurt zowel voor de commerciële zenders als door de VRT. Een liberaal die dat wil verbieden. Hmm. De motieven zijn natuurlijk bekend: de VRT verzwakken ten bate van de commerciële tv. Collega’s, wees duidelijk als je zoiets zegt. Eigenlijk zou een goede liberaal moeten zeggen dat de lokale besturen terecht op hun autonomie staan, ook inzake communicatie en citymarketing. en dat televisiestations op zoek gaan naar alternatieve inkomstenbronnen toch logisch is. Mogen de openbare zenders dat dan niet?

En toch is de VRT verre van heilig. Onze omroep is specialist in het afrijden van de kantjes. Net niet, of net wel de regels overtreden. Goede vriend en moeten eerlijk durven zijn jegens elkaar en dus kritisch.
Het moet mij van het hart, maar die speciale uitzending van de grote Peter Van de Veire ochtendshow live in Starbucks in het Centraal Station van Antwerpen, dat is er ver over, heel ver zelfs. Dit MNM-programma werd voor de gelegenheid zelfs omgedoopt tot De grote Koffie Van de Veire ochtendshow. Een dikke (en goed betaalde?) cadeau aan deze very American koffieboer. Die opende een eerste vestiging na die op Zaventem. Het mocht duidelijk niemand ontgaan. De uitgebreide reclame dankzij de VRT viel zelfs de Standaard op. Die krant dan nog, tot voor kort via Corelio aandeelhouder van de VAR.  Maar de liefde is blijkbaar over. En alsof dat niet genoeg was, er was nog een reportage in Vandaag over de opening van diezelfde Starbuckskoffiewinkel. Ook die ging bijzonder ver.
Dat VTM of Q-Music dat zouden doen of VT4, tegen een propere vergoeding, logisch zou ik zeggen. Maar de openbare omroep? Wie heeft hier wat betaald? Of is dat gratis reclame voor Starbucks met belastingsgeld? Of zijn er andere afspraken over returns gemaakt? En de bleke uitleg die de woordvoerder van de VRT gaf, is een staaltje tsjevenpraat waar een mediaminister van dezelfde politieke familie niet kan aan tippen: “De live-uitzending van MNM is een coproductie zoals we er vele doen bij de verschillende radionetten”, aldus Brigitte Vermeersch. ‘Zo zijn er ook al radio-uitzendingen gemaakt op het Vakantiesalon of in de Standaard Boekhandel.” Die vergelijking gaat maar half op. En zelfs de andere voorbeelden vind ik niet aanvaardbaar. Starbucks heeft een deel van de productiekosten betaald, maar het bedrag wil de VRT niet kwijt, aldus de woordvoerder. Het is reclame, punt. En dat mag tot nader order niet. Het is helemaal niet de taak van de VRT om dat soort werk te doen. Een rode kaart dus.

En dan Radio 1
Ik krijg geregeld mails over de muziekkeuze op mijn voormalige favoriete zender. Wat velen sedert enkele maanden vreselijk stoort, is de bijzonder eenzijdige muziekkeuze op deze zender. Men draait de hele dag zeer recente nummers van een beperkt aantal artiesten als Jason Mraz, Jamie Cullum, Lily Allen, Norah Jones, … . De muziekselectie is veel smaller dan enkele jaren geleden – verjonging heet zoiets – en wordt en petit comité gemaakt door zogenaamde specialisten. Ook ik heb de indruk dat hier soms andere dan publieke belangen spelen. Meer zelfs, dat men bepaalde artiesten wil hypen. Ik hoop dat hier geen rechtstreekse commerciële belangen spelen van platenfirma’s en concertpromotoren (?).
Iemand schreef me vandaag: “Vandaag luister ik sinds 8u en intussen hoorde ik al twee nummers van Joss Stone, de “souldiva” én hou u vast: één reclamespot voor haar en één uitreiking van gratis tickets voor een concert, terwijl ze niet eens de artieste van de week of zo is. Dat is deze week Admiral Freebee. De voorbije week hoorde ik al elke dag minstens één nummer van Stone, meestal hetzelfde trouwens. Ze is zeker niet de enige artieste van wie men dagelijks een nummer draait, maar men tast blijkbaar de grenzen af.” Spelen hier toch duidelijke commerciële belangen? Ik mag er niet aan denken. Dat probleem ga ik toch eens aankaarten in het Vlaams Parlement.
Voor minder bekende artiesten (die geen marketingmachine achter zich krijgen) is deze evolutie trouwens een echte ramp.