West-Vlaanderen wil niet het dood spoor van de NMBS zijn

Ingediend op november 14th, 2016 door bartcaron

Het is nogal uitzonderlijk als de zes Vlaamse politieke partijen die in het Vlaams en federaal parlement zitten, samen actie voeren. Wij met Groen waren er ook bij. We scharen ons met deze opmerkelijke actie achter de noodkreet van de werkgroep Spoorslag. We klagen de nefaste ontmanteling aan van het spoornet aan in West-Vlaanderen. Nu reeds is het goederenvervoer quasi volledig opgedroogd en is de dienstuurregeling voor reizigers een ramp. Terwijl de autowegen dichtslibben en files naar Brussel en Frankrijk dagelijkse kost zijn, is Infrabel al jaren bezig met de onherstelbare ontmanteling van het spoornetwerk in West-Vlaanderen. Dat moet echt stoppen.

Het West-Vlaamse hinterland is – als uithoek op het Belgische spoornet – sowieso al karig bedeeld als het op spoorverbindingen aankomt. Idem voor Limburg. Terwijl andere provincies over een performant netwerk beschikken, zijn er hier -éénmaal Kortrijk en Brugge voorbij- enkel nog doodlopende lijnen 66 (Brugge – Kortrijk), 69 (Kortrijk –Poperinge) en 73 (Lichtervelde – De Panne). Verbindingen met Frankrijk of Groot-Brittannië maken een omweg via Henegouwen. West-Vlamingen die de trein willen gebruiken wachten vaak al een aanzienlijke verplaatsing naar één van de stations op de vernoemde lijnen. In die weinige aansluitingspunten laat de dienstverlening vaak te wensen over.

Dat is niet verwonderlijk. Het uitbreken van uitwijksporen en wissels levert de spoorwegen een beperkte besparing op, maar ondermijnt alle mogelijkheden voor spoorwegoperatoren om een concurrentiële dienstverlening op lange termijn aan te bieden. De toekomst van een mobiel West-Vlaanderen wordt op die manier op onherstelbare wijze gehypothekeerd. Zo zijn er amper nog mogelijkheden voor treinen om elkaar te kruisen. Eénmaal een trein in de richting van het kopstation is vertrokken, is het vaak wachten tot hij terug is alvorens een ander treinstel het tracé kan afleggen.

Enkele voorbeelden maken het nog duidelijker.

1. In een recent verleden werd een multimodaal overslagplatform gerealiseerd in de haven van Zeebrugge. De West-Vlaamse economie kan hier nog te weinig beroep op doen, gezien er nog te weinig goederenvervoer is op het net van West-Vlaamse bedrijven.

2. De capaciteit op de lijn 69 werd de afgelopen maanden sterk ingeperkt: In Poperinge werd de goederenkoer uitgebroken, in Ieper moesten perrons 3 en 4 verdwijnen en in Menen is het derde spoor niet langer geëlektrificeerd. Veel treinen kan de Westhoek niet meer ontvangen, gezien het enkel spoor vanaf Komen. De inwoners van Ieper, Poperinge en omliggende zullen ook de volgende jaren een paar uur zoet zijn om van en naar Gent en Brussel te sporen in meestal gebrekkig en ouderwets rollend materieel.

3. Het verkeer op de E40 tussen Jabbeke en Veurne wordt overheerst door een aaneenschakeling van vrachtwagens. Ook de dorpskern van Adinkerke krijgt heel wat vrachtwagens over de vloer. Een recente vernieuwing van de spoorinfrastructuur kon niet langer via transport over het spoor zelf. Een opeenvolging van vrachtwagens moest de dwarsliggers aanvoeren. Indien men de infrastructuur nog verder zou terugdringen op één spoor vanaf Diksmuide, dan kan er van piekuurtreinen voor toerisme naar de kust geen sprake meer zijn.

4. Lijn 66. Door uitbraak van uitwijksporen in Heule, Lendelede, Izegem, Roeselare en Lichtervelde is het niet meer mogelijk om én een snelle verbinding te hebben tussen Kortrijk en Brugge én een aantal stations op de lijn aan te doen. Gezien de NMBS de voorkeur gaf aan het toevoegen van stations (wat op zich goed is), blijven de onderwijsactoren in de kou staan voor een vlotte link Brugge-Kortrijk. Gevolg is ook dat dit de kortste verbinding per spoor onmogelijk gemaakt heeft tussen onze haven Zeebrugge en de havens in Frankrijk en Engeland. Alle treinen moeten nu omrijden via Moeskroen en Rijsel.

Resultaat van dit alles? Een beperkte en verder afkalvende dienstverlening, lange reistijden en treinen met veel vertraging. Beknibbelen aan de uiteinden van het spoorwegennet valt vaak niet op. De West-Vlaming is hiervan de dupe terwijl ook hij belastingen betaalt voor een performant openbaar vervoer. We willen een herwaardering van het regionale spoorwegennet. West-Vlaanderen wil niet langer op een dood spoor zitten.