Advocaat voor de duivel(tje)s

Ingediend op juli 7th, 2009 door bartcaron

Dick Advocaat is de nieuwe bondscoach van de Belgische voetbalploeg. Onze hoop in bange dagen. Groot nieuws dat iemand het überhaupt aandurft.

Een ogenschijnlijk onbelangrijk onderdeeltje in het krantenbericht: onze nieuwe selectieheer zal jaarlijks 600.000 euro gaan verdienen. Dat is helemaal niet slecht betaald, maar waarom zou dat niet mogen? De voetbalbond is een particuliere organisatie, Dick Advocaat is een man die zijn marktwaarde kent en beide partijen kunnen dus vrijelijk de verloning bepalen.

Dat koning Voetbal niet ontsnapt aan de plaag van de toplonen weten we al langer. Een klein groepje topspelers verdient onwaarschijnlijke fortuinen. Dat is niet anders dan bij zangers, acteurs of andere vedetten uit het wereldje van glamour en glitter. En dan zwijgen we nog over de choquerende toplonen in de bankwereld. Waarom zou het dan niet mogen in het voetbal of de koers?

Van mij mag alles, maar ik hoef het niet OK te vinden. Mensen die met een uitzonderlijk talent gezegend zijn, en dat goed ontwikkelen, hebben geluk. Nu vind ik ‘geluk hebben’ op zich geen criterium voor verloning, maar ja, zo werkt het nu eenmaal. Het blijkt onvermijdelijk dat topspelers toplonen krijgen. Ze passen namelijk wonderwel in het reusachtig commercieel gebeuren, dat het voetbal vandaag is. Ze zijn radertjes in het mechanisme van merchandising, sponsordeals en uitzendrechten. Gaat het trouwens nog wel om het spel met de bal, of gaat het zuiver om de commercie. Gaat het om kijkcijfers die reclame-inkomsten genereren? Gaat het om voetbaltempel die verrijzen bij gratie van de aansluitende shoppingparadijzen?

De voetbalhemel, niet enkel sportief maar ook commercieel, blijft natuurlijk de deelname aan de grote tornooien. Vriend en vijand zijn het erover eens dat ons land momenteel over een lichting voetballers beschikt die geen mal figuur zou slaan op een EK of WK. Het is dan ook niet onverantwoord dat de Voetbalbond alles op alles wil zetten om ons eindelijk nog eens te kwalificeren.

Het aantrekken van een dure topcoach is een eerste stap, maar hiermee is de kous niet af. Dick Advocaat zal, hoe goed hij ook moge zijn, op zijn eentje het amateurisme van de Voetbalbond niet kunnen verdoezelen. Een betere kalender, betere afspraken met de clubs, goede infrastructuur … het had allemaal al lang geregeld kunnen zijn. Maar nee, de Bond gaat om met reusachtige bedragen maar gedraagt zich als het bestuur van de eerste de beste caféploeg.

En dat stoot me tegen de borst. Al jaren ijveren talloze mensen voor een zo groot mogelijke toegankelijkheid van de sportbeoefening voor zoveel mogelijk jongeren en volwassenen. Uit clubliefde zetten duizenden mensen zich wekelijks, geheel vrijwillig of voor een symbolisch bierbonnetje, in om hun club draaiende te houden. En er moet niet enkel vrije tijd worden geïnvesteerd. Voor nogal wat categorieën uit de samenleving is lid worden van een voetbalclub geen vanzelfsprekende zaak. 150 tot 175 euro lidgeld per jaar is geen uitzonderlijk bedrag om zoon- of dochterlief te laten sjotten bij de jeugd van FC Denderendewereld. Als je er zo twee of drie lopen hebt, en je moet leven van een modaal loon, dan is het moeilijk om de voetbaleindjes aan mekaar te knopen.
Dick Advocaat verdient 300 keer meer per jaar dan die mensen. Hij wil daarenboven een professionelere aanpak, waarbij hij meer dan enkel de sportieve leiding opeist. Daarin steekt onder meer de voorwaarde dat de ploeg logeert in een bepaalde hotelketen, waarvan de prijs per kamer zo’n 200 euro per nacht per man bedraagt. Je kan maar beter goed uitgeslapen op het terrein staan … Bij de VRT en in het Vlaams parlement, waar al meer is geruzied over de prijs van logies voor medewerkers of leden, mag dit ongetwijfeld een belletje doen rinkelen. Zijn dergelijke randvoorwaarden uitingen van zogenoemde ‘professionaliteit’? Of van hang naar luxe? Van ordinaire spilzucht of wereldvreemdheid?

Los van dergelijke folietjes, zal Advocaat de helft meer verdienen dan René Vandereycken. Nu zegt de penningmeester dat de voetbalbond daar geen enkel risico mee neemt en dat dit ingecalculeerd is. Vreemd, verschillende keren al meldde de voetbalbond via dezelfde penningmeester dat er, “in het kader van de optimalisering van zijn werking, verschillende voorstellen om nieuwe inkomsten aan te trekken en zijn kosten te reduceren voorliggen.” In de hun onnavolgbare bureaucratische taal geformuleerd. Er werd o.a. voorgesteld om de lidgelden van de bij KBVB aangesloten voetbalclubs te verhogen.

Het is bijna cynisch dat diezelfde voetbalbond straks hoogstwaarschijnlijk subsidies zal vangen van de Vlaamse Gemeenschap. Jarenlang is er door de Vlaamse overheid aangedrongen op een splitsing van de bond in een Vlaamse en een Waalse vleugel. Die is in voorbereiding. Op die wijze zouden er subsidies kunnen komen voor jeugdwerking en voor stadions. Dat zou gaan om een bedrag van 5,5 miljoen euro op jaarbasis waarvan 2 miljoen gereserveerd wordt voor de jeugdsport. Dat is niet niks natuurlijk.

Dergelijke extra inkomsten geven je al wat ademruimte wanneer je onderhandelt met een gegeerde coach. Maar misschien zijn er wel duurzamere manieren te bedenken om die bijkomende gelden te besteden. Misschien kunnen de lidgelden wat goedkoper worden? Misschien kunnen de kwaliteit en professionaliteit van de jeugdwerking van de bond, en van de clubs verbeterd worden? Krijgen de clubs van de bond een steuntje om hun werking te optimaliseren? Zeker de kleinere clubs die het hard nodig hebben? Of moet het voor hen blijven komen van pannenkoekenslagen, tombola’s en steunkaarten?
(De Standaard 7 juli 2009)