Ondergedompeld in een festival en … de politiek is weg

Ingediend op juni 29th, 2009 door bartcaron

Ik ben nauw betrokken bij Humorologie, het beste festival van West-Europa en omstreken. Dit festival dat hedendaags circus – en dat is wat anders dan nummertjes met getemde leeuwen of overjaarse clowns, denk liever aan Circus Ronaldo of het Australische Circa -met visueel theater en comedy combineert, is uniek in Vlaanderen. Ik ben fier dat ik er (mede)oprichter van ben. Nog steeds ben ik ook vrijwilliger, tijdens het festival en bij de afbouw. Een festival op zes podia (in zalen en tenten), dat vergt veel uitrusting en vooral veel inzet van mensen.

Maar wat ik vooral wil zeggen is dat ik vier dagen op het festival heb doorgebracht, bijna 20 uren per dag, en dat het lijkt alsof er geen buitenwereld meer is, geen andere wereld. In die dagen draait alles rond de vele voorstellingen, de wensen van artiesten, de reacties van publieken, de vrijwilligers en rond sfeer. Vandaag, op het eind van de eerste dag van de afbouw, besef ik plots weer dat er een andere wereld is. Ik moet morgen de eed afleggen in het Vlaams parlement. En vanavond ben ik al naar een heel plezierige actie geweest van Groen! Kuurne over de bankencrisis. Versta dat laatste als een actie over de onwaarschijnlijke slechte staat van én het tekort aan zitbanken in de gemeente Kuurne.

Ik besef, bij het surfen door de politieke pagina’s van de internetkranten,  dat er eigenlijk niets gebeurd is. Ik heb niks gemist, zeker niet in eigen land. Ik heb het stellige vermoeden dat dat eigenlijk zo vaak zo is. Alleen, als politicus ben je zo gefixeerd op dat politieke bedrijf, dat je denkt dat elke kleine gebeurtenis in het politieke land van wereldbelang is en dus alle aandacht moet krijgen, maar helaas, het is precies het tegengestelde. Zelfs de mailbox krijgt veel minder te slikken en de Blackberry valt haast droog. Het mag een stevige relativering inhouden van het politieke gedoe. Ik zal die moraal van het verhaal proberen vast te houden, als we vanaf morgen weer denken dat we het centrum van het heelal uitmaken, daar onder de glazen koepel van het Vlaams parlement. We zouden het eigenlijk moeten weten. Als jet aantal pagina’s telt dat de kranten besteden aan binnenlandse politiek, aan sport, aan televisie en aan populaire evenementen zoals rockfestivals, dan weet je het wel. Misschien, als je plots doodgaat, dat je extra aandacht krijgt – maar dan weet je het zelf niet meer. Ook dan kan de beste politicus niet op tegen een modale rockartiest. Zelfs de echt grote Karel Van Miert haalt het niet van Michael Jackson.

Maar toch, ik ben ook fier dat ik er mag zetelen in het Vlaams parlement en er morgen de eed mag afleggen. Ook al is het bij wijlen een praatbarak, met slechte comedy met vooral leugenachtige acteurs.