Steelt het sociaal-artistiek werk ook uw hart?

Ingediend op juni 13th, 2012 door bartcaron

Deze namiddag hield de kleine sector van het sociaal-artistiek werk een speelse actie rond het Vlaams parlement om de aandacht te trekken op het belang van hun werk. Ze zijn de eerste en de enige kunstendiscipline die solidair uitbreekt, samen naar Brussel komt. De grote en de kleine organisaties, de positief en de negatief geadviseerde oranisaties samen. Solidair voor de goeie zaak.

Ze maken artistiek werk van een hoog niveau, met en door kwetsbare mensen, gecoacht door topkunstenaars. Het lijkt een contradictie in terminis, maar het is het niet, integendeel. Wit.h en de Unie der Zorgelozen, de Figuranten, Platform K, Tutti Fratelli, Globaroma enz… Misschien ken je hen niet? Dan is dat toch wel een gat in je cultuur. Probeer toch eens een voorstelling of een tentoonstelling mee te pakken, die zal je zeker ‘pakken’.

Ze worden gesubsidieerd via het Kunstendecreet. De subsidieadviezen werden gisteren op het web geplaatst. En wat blijkt? In tegenstelling tot andere kleine disciplines zoals audiovisuele kunst of cultuureducatie wordt hun budget verminderd. Jammer, want daardoor wordt het moeilijk deze jonge werkingen volwassen te laten worden. Pas sinds 2002 worden ze op basis van het Kunstendecreet beoordeeld en gesubsidieerd. Na 10 jaar, nog niet eens in de puberteit, wordt een logische doorgroei naar een volwassen werking bijna onmogelijk. En ja, sommige van deze jonge werkingen maken fouten, missen professionaliteit en maken wel eens de verkeerde keuzes. Moeten er daarom enkele sterven op het veld van sociaal-artistieke eer? Of durven we pleiten voor meer middelen voor deze kleine sector, die amper 3% van het budget voor de kunsten gebruikt. Het laatste uiteraard. En straks, bij de evaluatie van het Kunstendecreet er ook op toezien dat die sector beter wordt beoordeeld,

Ik heb de opkomst van het sociaal-artistiek werk van dichtbij meegemaakt. Eerst nog via een jury van de Koning Boudewijnstichting, later via het kabinet, maar vooral door het bijwonen van vele mooie voorstellingen. Want het moet gezegd, deze werkvorm zorgt voor buitengewone unieke artistieke creaties, hoogwaardig maar vooral bijzonder. Ze zijn niet inwisselbaar. Alleen al daarom is hun werk zo belangrijk.
En ze dragen bij aan de emancipatie van de kwetsbare mensen waar ze mee werken, mensen die andere talenten ontdekken bij zichzelf, die hun zelfbeeld herstellen en plots tot grootse prestaties in staat zijn. Dat is het gevolg van een vervreemdende, harde samenleving. Ja, het sociaal-artistiek werk is geëngageerd, niet partijpolitiek, wel betrokken op samenlevingsproblemen. Het stelt daardoor fundamentele maatschappelijke vragen.

We hopen met vele dat de Vlaamse regering de keuze voor maatschappelijke inbedding, lees kwetsbare groepen en organisaties, hard maakt, en haar hart laat spreken, zodat er een beetje meer middelen komen voor deze organisaties. En ja, er zullen een aantal tekortkomingen moeten worden vergeven. Laat die kleine sector wat groeien en matuur worden.

PS Uniek zijn ze wel. Ze zijn de eersten die er in slaagden binnenin de neutrale zone rond de parlementen een optocht te houden. Onaangekondigd uiteraard, anders was het hen nooit gelukt. De politie gedoogde hen een half uur. Mooi zo. Leve de flikken.