Een berichtje: R.R. maakte er een einde aan

Ingediend op april 8th, 2012 door bartcaron

In onze stad gebeurde een klein drama, dat haast onopgemerkt voorbij ging. Ondanks het feit dat de lokale kranten er wel aandacht aan besteedden. Maar het passeerde, zoals elk groot drama van de kleine man, en is al haast vergeten.
De kranten vermeldden de naam van de man voluit, maar ik houd het op R.R. Hij moest tegen 31 maart zijn huisje verlaten. Niet dat hij zo ruim woonde. Hij woonde in een vervallen pand op een industrieterrein tussen Kortrijk en Heule. Hij moest weg omdat de 36 erfgenamen geld wilden maken van dit huisje en er nieuwe woningen wilden bouwen. Zo ongewoon is dat eigenlijk niet.
Alleen, de man wilde niet weg. In Het Nieuwsblad lazen we: ‘Ik ben sinds 2006 conciërge op dit oude bedrijventerrein. Ik verbouwde een schuurtje tot een woning en hield een oogje in het zeil, in samenspraak met de eigenares. De dame stierf echter. Ze had geen kinderen, maar er zijn wel 36 erfgenamen.’

De man ging op zoek naar een nieuw onderkomen, onder meer via het OCMW, het Sociaal Verhuurkantoor De Poort e.a. maar hij belandde op een wachtlijst. In een huurwoning van deze diensten kon hij niet terecht omdat hij daar zijn hondje niet mocht meenemen. Hij wou ook niet op een kamer wonen zonder zijn hond. In dezelfde krant zei hij: ‘‘Ik werkte achttien jaar bij Fenaux en tien jaar bij Prado, beiden textielbedrijven, ik was daarnaast vijftien jaar zelfstandige in bijberoep. Ik boorde tapijten af in een loods op deze site, maar ook die wordt nu afgebroken. Van al dat werken kreeg ik hevige rugpijn en intussen ben ik invalide verklaard.’ Als hij niet verhuisde, dreigde voor hem een zware boete.

En op zaterdag 7 april stond in de krant opnieuw een bericht:  Heulenaar R.R. (49) is gisteren dood aangetroffen in zijn woning. De man moest zijn huis op bevel verlaten. Blijkbaar zag de man geen perspectief en ‘benam zich van het leven’. Zijn hond Fifi werd opgevangen door een kennis.

Een fait divers? Een persoonlijk drama? Was er meer aan de hand? Een ding staat vast: hoe goed onze sociale diensten ook zijn uitgebouwd, ze kunnen niet vermijden dat er steeds mensen door de mazen van het (maatschappelijk) net vallen. Crisisopvang van het OCMW is mogelijk …. De beste voorzieningen kunnen persoonlijke drama’s niet steeds voorkomen.

Misschien of wellicht waren er problemen die wij buitenstaanders niet kennen, maar ik kan mij wel iets inbeelden … alleenstaand, zonder job, een laag inkomen, zonder vooruitzicht op een woonst, en gedwongen je huisdier af te staan. Wat had de man nog over? Niks of bijna niks meer … Wat heb je om naar uit te kijken? En zijn er niet veel mensen in onze samenleving die zich in vergelijkbare situaties bevinden? Met even weinig perspectief. Onze rijke en hoog ontwikkelde samenleving staat machteloos toe te kijken als er zich persoonlijke drama’s afspelen. Hoe kan dat in Godsnaam vandaag nog gebeuren?

Het is geen alleenstaand geval. Nee. Elke dag vind je dergelijke berichten in de krant, als ze al de krant halen. Ik word boos op die harde neoliberale Vlaamse samenleving. Ze is vooral goed in het uitsluiten en vergeten van mensen, van mensen die niet passen in het ideaal van vandaag, een ideaal van hard werken, veel geld verdienen en persoonlijk succes behalen.
Niet iedereen is daarvoor geschikt, nietwaar …. en we mogen nog 100 nieuwe sociale diensten creëren, ze zullen dit soort problemen niet oplossen.