Brugge en Toyo Ito

Ingediend op maart 9th, 2008 door bartcaron

De stad Brugge wilde van het paviljoen van Toyo Ito af. Schande. De stad verwaarloosde het moedwillig. En daarom berschermde de minister het ten voorlopige titel. En nu definitief. Geheel en al terecht.

Het sproot voort uit het project Brugge 2002: hedendaagse toparchitectuur in het hart van Brugge, omzoomd door historische gevels. Daarmee zegt Brugge dat het van alle tijden is. Het voegt ,,met zachte hand een nieuwe eeuw toe’’, stond in het programmaboek van Brugge 2002. Dit was eigenlijk maar een stapje naar een grote ambitie: de bouw van onroerend erfgoed voor de 21ste en volgende eeuwen.

Jammer genoeg beseft de stad onvoldoende dat ze met dit paviljoen een topwerk op haar grondgebied heeft staan. Voor topwerken hoor je goed te zorgen, net zoals voor het stadhuis, het Belfort of het Begijnhof. De doos van Toyo Ito is de stille getuige van de verloren vierde façade van de Burg. Op die plek stond de verdwenen Sint-Donaaskerk. Helaas is het bouwwerk haastig en op zijn Brugs afgewerkt, inclusief de afboording van het omringende watervlak met kasseisteentjes. Toen het schepencollege in oktober 2002 besloot het te laten staan, had het maatregelen moeten nemen voor een duurzaam behoud. Precies omdat het als een tijdelijk paviljoen was bedoeld, net zoals zovele tijdelijke gebouwen bij expo’s en evenementen. Er staan overal ter wereld tijdelijke bouwsels die er nu nog staan, het Atomium bijvoorbeeld.

Niet dat alles in een stad moet blijven staan. Maar er is