Gehandicapt? Uw vrijheid ingeperkt …

Ingediend op december 12th, 2007 door bartcaron

Maandag waren er er voor mij twee belangrijke studiedagen. Over de levenskwaliteit van personen met een handicap en over de wisselwerking tussen het Deeltijds Kunstonderwijs en de amateurkunsten. Twee totaal verschillende onderwerpen uit mijn uiteenlopende politieke gebieden.
Ik zat in een panelgesprek op de eerste studiedag. Vier jaar geleden keek men ook vooruit naar de zorg voor morgen. Vier jaar later is er eigenlijk nog weinig veranderd. Er is wat meer geld, dat wel. Als ik zelf de vergelijking maak, voor personen met een handicap, met het begin van de legislatuur, bij het aantreden van Inge Vervotte dus, zie ik weinig verandering. Er is al jaren gedonder over de wachtlijsten, en steeds worden ze langer. Er is jaren discussie over een neiuwe organisatievorm, en tergend traag worden piepkleine stapjes gezet. De kern van de historie is eigenlijk simpel. Zorgbehoevenden willen hun leven zelf sturen, en daar zijn eenvormige instellingen niet het goede antwoord op. Personen met een handicap willen, net als u of ik, kunnen beslissen of ze liever thuis of in een voorziening wonen, thuiszorg willen krijgen, als ze naar de film of het voetbal willen, enz. Maar nog steeds zijn vooral aangewezen op de bestaande residentiële voorzieningen, met vaste schema’s en smaakloze grootkeuken (bah). Die doen hun werk behoorlijk goed, daar niet van. Stel je zelf voor dat je daar zelf dag in dag uit moet verblijven … De nieuwe vormen (PAB en PGB) werken met assistenten, met toegewezen budgetten onder de verantwoordelijkheid van de persoon met een handicap of zijn omgeving. Ze vertegenwoordigen slechts 25% van de toegewezen gelden uit. En toch zijn ze goedkoper dan de traditionele zorgvormen. Waarom verandert dat niet, zal u zich misschien afvragen? Ja, er spelen duidelijke belangen, belangen van de grote zuilen (vooral de grote christelijke) die nu de lakens (sic) uitdelen. Ja, ze menen het best goed, maar het gaat ook en vooral om macht, of liever de vrees aan invloed in te boeten, om geld.. En natuurlijk zijn er gewoontes en routines, en is er veel tegenstand bij veranderingen. Ook in de administratie van de Vlaamse Gemeenschap (het Vlaams Fonds, nu VAPG). Maar toch. De ministers (Inge Vervotte en Steven Vanackere) zijn best fijne mensen, maar staan sterk onder de invloed van hun machtsrijke omgeving en dus …. beweegt er weinig.

Er wordt geïnvesteerd in complexe regelgeving, zorggradatie en zorgregie, in zorgregio’s en nog veel meer moois, waar vooral technocraten beter van worden, meestal niet de mensen die zorg nodig hebben. We verliezen in Vlaanderen oeverloos veel tijd. In het buitenland zijn er veel inspirerende zorgmodellen, zijn er al veel meer stappen gezet … Vlaanderen toont zich eens te meer als een conservatieve regio …

En het Deeltijds Kunstonderwijs. Ook daar kunnen we ook een grote boom over opzetten. Dat doen we later wel nog eens ….