Mevrouw de voorzitter, mijnheer de minister-president, waarde leden van de regering, collega’s, de middenstand regeert het land, beter dan ooit tevoren. Sterren komen, sterren gaan, alleen Elvis blijft bestaan.

Mijnheer de minister-president, ik kan er niets aan doen, maar dat liedje schoot gisteren door mijn hoofd. Als linksliberaal roept dat bij mij niet noodzakelijk negatieve gevoelens op, integendeel. Maar het is wel een zegswijze geworden, niet gespeend van enige ironie, zelfs met een onderliggende connotatie van middelmatigheid en misschien zelfs van bekrompenheid. Wij hopen dat die bijklanken snel wegwaaien en dat we een krachtige regering krijgen. Met het adjectief krachtig, bedoel ik ook behoorlijk of goed bestuur, maar dan ontdaan van het hoe-moet-ik-het-noementoontje. Ik weet eigenlijk nog altijd niet was het is, maar ik weet ondertussen wel dat goed bestuur niemands exclusieve eigendom is.

We willen dus een krachtige regering. Dat betekent op de eerste plaats een regering die het regeerakkoord uitvoert. We hebben onze matrassen al gedraaid en het zal dus werken geblazen zijn om het regeerakkoord helemaal uit te voeren. We zullen loyaal meewerken aan de realisatie ervan.

Ik wil me eerst graag wenden tot de nieuwe minister-president. Mijnheer Peeters, ik hoop dat de nieuwe minister-president nog meer respect voor het parlement betoont dat de voormalige minister van Openbare Werken, Energie, Leefmilieu en Natuur. Mijnheer de minister-president, uw parcours ging niet via de gemeenteraad, het rode pluche of het glazen dak, maar via de middenstand. Ik zou graag hebben dat u de rol van het parlement ten volle respecteert en – uit de grond van mijn hart – dat de invloed van dit parlement in de politieke beslissingen toeneemt. De vertoning gisteren – ik wil er nog even op terugkomen – was in dit licht niet echt bemoedigend. Maar daar bent u zeker niet alleen verantwoordelijk voor. Wij, als politici, volksvertegenwoordigers en ministers, moeten even stilstaan bij wat we soms uitspoken.

We moeten niet verbaasd zijn over de kloof met de burger, over onverantwoordelijkheid soms en over verzuring. Men zou er warempel aan twijfelen of de gedegouteerden, bij een dergelijk schouwspel, geen gelijk hebben. Willen we de mensen warm maken voor politiek? Ja toch! Wel, zo zal het niet lukken.

Mijnheer de minister-president, we rekenen erop dat u, de leider, bijzonder veel aandacht zult besteden aan het democratisch samenspel tussen regering en parlement.

Ik wil me nu even wenden tot de heer Vanackere. Mijnheer Vanackere, het zal even wennen worden om u met mijnheer de minister aan te spreken, maar alvast onze gelukwensen. We wensen u veel doorzettingsvermogen en vooral veel inlevingsvermogen. Dat laatste is toch zo nodig voor een minister van Welzijn. Mag ik u in dit verband al even terechtwijzen. Gisteren lazen we in De Morgen een uitspraak van u. Er stond: "Ook de nieuwe minister van Welzijn, Vanackere, gaf gisteravond al een heel bescheiden aanzet voor nieuwe accenten. Hij minimaliseerde de wachtlijsten in de zorgsector, toch het probleem waarmee zijn partij in 2004 paars in Vlaanderen uit verband speelde. Wachtlijsten wegwerken is niet de eerste prioriteit, zei hij. Vooral het aanbod aan zorg moet toereikend zijn. Wachtlijsten wijzen erop dat meer mensen hun vinger opsteken, doordat de inventarisatie beter verloopt."

Moet ik daaruit afleiden dat het niet goed is dat mensen hun vinger opsteken omdat ze een beroep willen doen op zorg? Mijnheer de minister, mag ik u dan ook oproepen om naar de mensen te luisteren en hun problemen niet te ontkennen en te vermijden om vanuit de hoogte te doen. Graag dus een beetje inlevingsvermogen, beste Steven.

Daarnaast kent u ook, in het kader van de inventarisatie die aan de basis ligt van de wachtlijsten, het adagium meten is weten. Had uw voorganger het niet steeds over evidence based beleid? Ik hoop dat de uitspraak over de wachtlijsten een slip of the tongue was, niets meer.

Mevrouw Crevits, ook u willen we natuurlijk graag gelukwensen. U bent een onbeschreven blad, zoals dat heet. U krijgt een stevige erfenis van uw voorganger. Die bevat niet alleen aangename cadeaus, integendeel. Er zit een stevige spanning op sommige beleidsterreinen, zoals Energie of Leefmilieu.

U hebt al aangekondigd dat u verstandig groen zult zijn. Dat klinkt enerzijds veelbelovend, maar anderzijds een beetje tsjeefachtig. Wat is dat, verstandig? Zoiets als behoorlijk voor het bestuur of onverwijld voor BHV? Bestaat er dan ook zoiets als onverstandig groen?

We willen u meteen met twee opdrachten naar uw kabinet sturen. Spirit vraagt aan de nieuwe minister van Leefmilieu bijzondere aandacht voor het principe van de internalisering van de afvalkost, waarbij de kosten van de verwerking van afval worden meegerekend in de prijs van een product, in plaats van ze achteraf aan te rekenen. Dat principe staat in het regeerakkoord. We verwachten dan ook dat u het uitvoert.

We stellen ook voor om de waterfactuur, die loodzwaar gaat doorwegen in de gemeenten, te financieren met de ‘Blauwe Druppel-bijdrage’, naar analogie met het Groene Punt. Dit voorstel van ons is door de vorige minister als bijzonder sympathiek onthaald, maar verder is het niet geraakt. Samen kunnen de ministers van Welzijn en Energie werk maken van de dreigende onbetaalbaarheid van energie. Want we mogen ons afvragen of gas en elektriciteit morgen nog betaalbaar zullen zijn voor iedereen.

Voilà, er ligt werk op de plank, we hopen dat de regering weer in actie kan schieten en na een paar maanden van ‘surplacen’ opnieuw werk kan maken van het ooit zo geroemde goed bestuur. Daarvoor geven we u graag ons vertrouwen. (Applaus bij de meerderheid)