Ingediend op mei 19th, 2019 door bartcaron
Geen superdiverse samenleving zonder culturele emancipatie. De uitsluiting, achterstelling en discriminatie van etnisch-cultureel diverse groepen behoeven geen uitvoerige bewijslast. Ook in de culturele wereld. Als je rondkijkt, kan je het niet ontkennen, het sociaal-cultureel werk, de kunsten of het cultureel erfgoed zijn overwegend blank en westers georiënteerd. Zowel bij de deelnemers en de bestuursleden als de professionals, moet je met een loep zoeken naar mensen met een andere etnisch-culturele achtergrond. Heel voorzichtig, letterlijk bijna, zien we hen opduiken in het theater, in de muziek en hedendaagse dans, of in de tentoonstellingsruimte van de beeldende kunsten. Gelukkig zijn er ook veel zelforganisaties van diverse etnisch-culturele pluimage.
Kortom, de culturele omgeving in Vlaanderen weerspiegelt absoluut niet de diversiteit in de samenleving. Voor ons is diversiteit, een mozaïek aan smaken, visies en praktijken een na te streven doel. Het is niet zo eenvoudig te bereiken. Zo is onze artistieke canon sterk geworteld in een twintigste-eeuws westers waardenkader. Kijk naar de groten in de muziek, het zijn allemaal westerse componisten van polyfonisten langs de barok tot aan de klassieken en modernen. Idem voor literatoren en theatermakers. Het is alsof alleen onze smaak de juiste is. Je kan je zelfs afvragen of wij als blanke Vlamingen bewust of onbewust de deur gesloten voor nieuwe Vlamingen? Wij bouwen zo weinig of geen brugjes naar hun cultuur/culturen. We leven vol verwachting dat zij onze muziek, ons toneel en onze dans zullen waarderen. Hoe vaak brengen onze cultuurhuizen daarentegen andere cultuuruitingen dan de westerse, wars van elke vorm van exotisme ? (meer…)
Ingediend op mei 10th, 2019 door bartcaron
Onze fiere cultuurstaat Vlaanderen nam voorbije legislatuur meer dan ooit afstand van één van haar sterkste troeven: namelijk haar dynamische verhouding met het lokaal cultuurbeleid. Enerzijds door het wegnemen van de persoonsgebonden bevoegdheden van de provincies, anderzijds door het bruusk afbreken van haar immer spannende latrelatie met de lokale besturen.
Decennialang stimuleerde de Vlaamse gemeenschap haar lokale besturen via een breed en gevarieerd instrumentarium van subsidies en structureel geoormerkte middelen voor hun lokaal cultuurbeleid. In 2016 slaagde men er echter in (quasi geruisloos!) het decreet lokaal uit te hollen tot een lege doos: alle Vlaamse cultuursubsidies worden immers vanaf dan – via de grote stoofpot van het gemeentefonds – aan de gemeentebesturen overgemaakt: onvoorwaardelijk en zonder tijdsafbakening. Waar in het synchrone kunstendecreet elke euro bijna obsessief moet worden verantwoord ontneemt de Vlaamse overheid zich in deze elke vorm van aansturing, coördinatie en stimulering.
Dit alles onder het adagio van een ongebreideld geloof in de kracht van de lokale besturen: mooi en edel op papier maar een vergiftigd geschenk dat heel ons zorgvuldig opgebouwd cultureel eco-spreidingsysteem dreigt te verzieken. Want diezelfde krachtdadige lokale besturen trokken vorige week nog aan de noodrem. Sommigen onder hen dreigen zelfs – letterlijk – failliet te gaan (cfr. Cis Stijnen in DM 26/04). Vlaanderen schuift immers zoveel bevoegdheden naar hen door zonder de nodige boter bij de vis waardoor de lokale bestuurskracht zich alvast financieel laat uitputten. Niet noodzakelijke uitgaven zoals bv. voor de cultuursector zullen dan ook niet zelden als eerste geviseerd worden. Kunstenpunt maakte in 2018 al gewag van 30% minder programmering van gesubsidieerde gezelschappen in de culturele centra… (meer…)
Ingediend op mei 2nd, 2019 door bartcaron
Dat onderwijs en welzijn veel kosten, is logisch en begrijpelijk. Maar cultuur is toch maar het ondergeschoven kind. Die 1,12% voor cultuur is aan de magere kant. Het komt neer op zo’n 517,7 miljoen euro. Daarmee worden in Vlaanderen honderden organisaties ondersteund in verschillende sectoren: in de kunsten, het sociaal-cultureel werk en het cultureel erfgoed. Daar zijn spraakmakende huizen bij zoals NTGent, of het KMSKA, of de AB, het SMAK enz., maar ook tal van organisaties als Femma, Davidsfonds, Vormingplus, VLAMO of Koor en Stem, vele musea en archieven, veel jonge artiesten, enz. De effecten zijn groot. De inbreng van de overheid is beperkt. Veruit de meeste organisaties verwerven overigens op basis van die subsidies ook veel eigen middelen. Elke euro van de overheid mobiliseert minstens evenveel geld uit de samenleving. Het is trouwens een arbeidsintensieve sector, met matige lonen, en veel onzekerheid.
Helaas, tijdens de voorbije legislatuur werd er door de Vlaamse regering dan nog eens stevig bespaard op dat beperkte budget. Cultuur leverde het meeste in van alle beleidsdomeinen. Zonde.
Het (on)belang van cultuur blijkt ook het feit dat Sven Gatz in de rangorde de laatste minister is. De Open VLD kwam pas in de coalitie toen ze als partij nodig bleken om een federale regering te vormen. De partij eiste meteen ook twee ministerposten op in de Vlaamse regering. Dat gebeurde pas nadat het Vlaamse regeerakkoord al was onderhandeld. Kortom, minister Gatz en zijn partij hadden nul komma nul inbreng in het cultuurprogramma. De kaarten waren al verdeeld, de opties genomen, de budgetten vastgelegd. Gevolg? Financiële ademruimte voor cultuur heeft hij niet kunnen waarmaken.
Kijk ook even naar de cultuurcommissie van het Vlaams parlement. Fijne mensen, oprecht geïnteresseerd in kunst en cultuur, maar niet meteen de toppers van hun partij. Cultuurpolitiek is vandaag de B-ploeg van de politiek. De A-ploeg houdt zich bezig met economie, werk, onderwijs, welzijn… (meer…)
Ingediend op april 25th, 2019 door bartcaron
Bart Caron en Staf Pelckmans delen twee passies: een passie voor politiek en een passie voor kunst en cultuur. Wekelijks tot aan de verkiezingen (en wie weet daarna nog) bloggen ze over het belang van cultuur in de samenleving. Deze week is het woord aan Staf. Over cultuur als verbindende factor en bruggenbouwer.
In een maatschappij, die economische belangen zo centraal stelt dat het menselijke – en meer nog het sociale – dreigt verloren te gaan, zoeken mensen naar nieuwe vormen van verbinding en zingeving. Cultuur bouwt bruggen zodat mensen elkaar in alle openheid kunnen ontmoeten. Groen meent dat we hiermee misschien niet de wereld kunnen redden maar wel versterken! Kunst inspireert, confronteert, relativeert, ontroert, daagt uit en geeft hoop! Verbeeldingskracht is onmisbaar om het bekende te bevragen en ons nieuwe werelden te tonen.
Kunsten en cultuuruitingen bestaan bij de gratie van haar makers en bedenkers. Daarom wil Groen met cultuur (en dus ook de kunsten) voluit inzetten als een toegevoegde waarde ‘an sich’ : als wezenlijk maatschappelijk bindmiddel. Op een open en tolerante houding waarin iedereen zich kan ontplooien, op een culturele kruisbestuiving die leidt tot nieuwe inspiratie en creatie.
En neen, cultuur functioneert niet in een vacuüm, maar is een wezenlijk deel van een landschap en dus van een ecosysteem. Meer zelfs, ze spoort als een locomotief door onze Vlaamse en internationale velden. Ze gaat hierbij niet alleen op zoek naar de schoonheid maar ook – en zeer bewust – naar de helaasheid der dingen. De vijf V’s: vergrijzing (steeds ouder), verdunning (steeds meer alleenstaanden), vergroening (steeds jonger) en – vooral ook – verarming (steeds armer) en verkleuring (steeds diverser qua herkomst), plus de interacties daartussen.
De volgende Vlaamse regering moet veel slimmer de krachten van haar cultuurbeleid inzetten! Transversaal zowel in haar onderwijs-, welzijns- en diversiteitsbeleid als in haar strijd tegen kansarmoede en voor haar klimaatambities! En alstublieft niet alleen symbolisch en voor de schone schijn maar ook daadwerkelijk met aan budgetten gekoppelde acties. In ‘realtime’ en een gezamenlijk geloof in de bijzondere krachten ervan. Immers: geen reis zonder trein, geen trein zonder rails, geen sporen zonder dwarsverbindingen!
Staf Pelckmans, 24 april 2019
Ingediend op april 21st, 2019 door bartcaron
De kranten, tijdschriften, radio en televisie besteden steeds minder aandacht aan kunst en cultuur. Behalve als het om populaire – lees: commerciële – cultuur gaat. De reden klinkt simpel: het levert meer lezers, dus meer verkochte kranten en tijdschriften op.
De commerciële belangen van populaire evenementen en media sporen samen. Kijk maar naar Rock Werchter, K3, studio 100, nieuwe filmreleases, mode, enz. Ze hebben vooral belangstelling voor incidenten en tragische gebeurtenissen. Blader even door Dag Allemaal, het populairste tijdschrift in Vlaanderen, of in Humo, het equivalent voor de lezer met een andere (niet meteen betere) smaak. Vergelijkbaar, Het Laatste Nieuws en De Morgen.
In de populaire pers gaat het over de vedetten van de populaire cultuur, over sterren met schuin gedrag. Maar over Tomorrowland, Kamping Kitsch, rock en pop schrijven alle media, ook de ernstige. De cultuurconsument zapt dat het een lieve lust is, de media volgen.
Ingediend op april 3rd, 2019 door bartcaron
Komt het nieuwe mestactieplan (MAP6) er nog deze legislatuur? Volgens parlementsvoorzitter Jan Peumans verdient het decreet een “grondige behandeling in het parlement”. Hij gaat daarom in op de vraag van Bart Caron en Björn Rzoska (Groen) en Bruno Tobback (sp.a) om een advies te vragen bij de Raad van State en op de vraag van Hermes Sanctorum om ook een advies van de Minaraad en de SALV te vragen.
Ingediend op maart 31st, 2019 door bartcaron
Een artikel uit VDV-magazine 245, het ledenblad van de Vlaamse Dierenartsenvereniging van maart 2019.
Dierenwelzijn hoort bij het beleidsdomein van minister Ben Weyts (N-VA). Het werd voor het eerst een Vlaamse bevoegdheid.
Het blad polste bij enkele commissieleden waarover ze al dan niet tevreden zijn, en wat de volgende commissie zeker moet aanpakken.
Ingediend op maart 17th, 2019 door bartcaron
Brief naar aanleiding van de voorstelling van het boek ‘Vanop de Frontlijn, Reflecties op het Vlaamse Cultuurbeleid’.
Aan de heren Caron en Redig.
Mijne heren,
Gisteren liep ik door de Jodenstraat in Antwerpen. Ter hoogte van het huis waar naast de deur op een plakkaat ‘Uitgeverij Vrijdag’ staat, zag ik een zwaar gebouwd manspersoon een doos versleuren naar een auto die stond waar geen auto mag staan. Toen deze manspersoon met zijn auto vertrokken was, lagen er drie boeken in een blinkende plas op de kasseien. Het bleek te gaan om drie exemplaren met als titel Vanop de Frontlijn, door u beiden geschreven. Het meest droge exemplaar heb ik meegenomen, in het gedacht in het nachtasiel een spannend oorlogsboek te kunnen lezen. Het is mij lelijk tegengevallen.
Zelfs de hoofdstukken met een spannende titel zoals ‘de demonisering van het middenveld’ of ‘collaboratie of verzet?’ waren gewoon klachtenbrieven over het feit dat toneelgroepen alleen maar daar kunnen bestaan waar een burgemeester met een lange arm zit en over het feit dat er te veel instrumenten door het verdwijnen van onze fanfares.
Tenminste, als ik het goed begrepen heb, want uw boek staat vol stadhuiswoorden. Geen van mijn kameraden heeft mij bijvoorbeeld kunnen uitleggen wat een participatiehoek is, nochtans zijn er twee bij die ooit in de bouw hebben gewerkt. Zelfs de sociaal assistent van het nachtasiel wist niet tegen welke ziekte een mens een evaporatie moet krijgen. (meer…)
Ingediend op maart 10th, 2019 door bartcaron
Welkom op de voorstelling van het boek “Vanop de Frontlijn, Reflecties op het Vlaamse Cultuurbeleid”, dat ik samen met Guy Redig schreef. Wij houden het cultuurbeleid een spiegel voor…
Ingediend op maart 7th, 2019 door bartcaron
Nooit stond ik in mijn 15-jarige loopbaan als Vlaams volksvertegenwoordiger voor een groter dilemma. Steun ik het decreet rond een weersverzekering voor de boeren zoals het op vandaag voorligt of zorg ik ervoor dat het niet gestemd geraakt? Het is kiezen tussen de pest en de cholera. Niet voor mij, maar voor de boeren. Want één zekerheid is er: zij zullen de pineut zijn, ongeacht of de nieuwe regelgeving er komt of niet.
Waarover gaat het? De jongste jaren moet de (Vlaamse) overheid steeds meer tussenkomen wegens schade aan de oogsten. Denk maar aan de droogte van vorig jaar, de plotse hevige regenval, de schade aan fruitbloesems door late vorst wanneer de bomen, zoals dit jaar, veel te vroeg ontwaken uit hun winterslaap.
Iets wat te veel kost en ‘dankzij’ de klimaatverandering in de toekomst wellicht steeds meer zal gaan kosten, daar wil de Vlaamse Regering graag vanaf. En dus ging ze de boer op, op zoek naar private aanbieders van een weersverzekering voor de landbouwsector.
Een moeizame tocht blijkbaar, want alhoewel het voornemen al stond ingeschreven in het regeerakkoord ligt er nu, 5 jaar later pas een heel wazig voorstel op tafel. Een voorstel dat volgens de juridische dienst van ons parlement broddelwerk is en dat geen enkele concrete garantie biedt voor de landbouwers. Zal er een privéverzekeraar gevonden worden om een dergelijke polis te ontwikkelen? Dat weet Assuralia (de koepel van de verzekeraars) niet. Zullen de boeren er op intekenen, of laten, zoals in Nederland, ook hier 90% van de boeren de kelk aan zich voorbij gaan? Hoeveel zal de premie kosten aan de boer? Er worden getallen genoemd van €50 per hectare, maar even goed van €1.000 per hectare. Zo nat is de vinger waarmee er gewerkt wordt.
En ja, tijdens de opstartjaren zal de Vlaamse Overheid wel een deel van verzekeringspremies subsidiëren. Het voorstel van decreet spreekt zelfs van 65% het eerste jaar. Maar zelfs dat is niet meer dan een aanname. Het is immers de Vlaamse Regering die gemandateerd wordt om de modaliteiten te bepalen.
Diezelfde Vlaamse Regering bestelde een dure studie om de haalbaarheid van een weersverzekering te onderzoeken en het eindoordeel luidt: we weten het niet. Een weersverzekering is dan ook iets helemaal anders dan pakweg een brandverzekering. Als Vlaanderen getroffen wordt door aanhoudende droogte claimt de ganse sector op het zelfde moment vergoedingen. De buffer bij de verzekeraars moet dan ook veel groter zijn dan voor het compenseren van de 0,0… % woningen die jaarlijks afbranden. De verzekeringspremies zullen allicht navenant zijn.
Een regeling met zoveel onzekerheden en onvolkomenheden kan je toch onmogelijke goedkeuren, denk je dan. Terecht. Maar helaas, zo simpel is het niet.
Eind december vorig jaar, tussen de regels van het programmadecreet door, schrapten de Vlaamse meerderheidspartijen N-VA, CD&V en OpenVLD de mogelijkheid voor boeren om nog langer steun te krijgen van het algemene Vlaamse rampenfonds. De oude regelgeving werd dus al afgeschaft voor er zicht was op een alternatieve verzekering.
Met een dergelijk onbehoorlijk bestuur zet de meerderheid mij vandaag dus het mes op de keel. Ofwel laat ik de boeren in de kou staan, zonder recht op steun van het rampenfonds en zonder dat er een alternatief is. Ofwel steun ik het krakkemikkige alternatief, vol onzekerheden, dat vandaag voorligt. Een alternatief waarvan niemand weet of het ooit levensvatbaar en betaalbaar zal zijn.
Het zijn twee opties, maar in beide gevallen is de boer de pineut.
Door de stemming twee weken uit te stellen, heb ik de collega’s wat extra bedenktijd gegeven. Het is immers geen schande om terug te keren op hun voortvarendheid. De oude regelgeving kan gerust vanonder het stof gehaald worden en nog een paar jaar doorlopen tot er een gedegen onderbouwd alternatief is waarbij de boeren niet per definitie de klos zijn.
We moeten af van ‘middeleeuwse’ overdracht van jachtrechten
Alternatieven voor dierproeven
Ketnet wil zender voor allerkleinsten, “Legitieme vraag en begrijpelijke ambitie”
Gereglementeerde boekenprijs unaniem goedgekeurd door Vlaams parlement
Wat liep er fout met de bescherming Villa Slabbinck? (Brugge)
Groen verwelkomt Bellegemse windmolens, maar vraagt ‘windplan’ voor regio Kortrijk
Woede van boeren terecht, maar alleen ander landbouwmodel geeft boeren een zekere toekomst.
Provinciebestuur W-Vl verliest vele (culturele) instellingen
Bart Caron : “Overdracht cultuurbevoegdheden provincies is een wangedrocht !”
Nog geen bescherming poldergraslanden
Brugge weert plooifiets uit overheidsgebouwen
De Leie of het Kanaal naar Roeselare: Groen wil meer binnenvaart
Kortrijk Airport, milieuvergunning aangepast?
Wanneer faire prijzen voor landbouwproducten?
Burgerkabinet ontslaat Gatz niet van plicht om al bestaande inspraak te versterken
Steeds meer monumenten wachten op broodnodig onderhoud. Ondertussen verkrotten ze
Freya Piryns voorgedragen als vertegenwoordiger in de Raad van Bestuur van de VRT
Regering krimpt beloofde natuurgebieden langs de Leie sterk in
Bruggen in Kortrijk, werkende verlichting op de fietspaden is een brug te ver…
LAR-zuid, woordbreuk van de stadscoalitie
Informatie, diverse sporten en cultuur moeten prioriteit VRT blijven
‘Gemeenteraad is wachtzaal voor wie schepenambt wil’
Persmededeling: Groen maakt werk van versterking West-Vlaamse open ruimte.
Persbericht: 5 Groene werven voor een impuls in West-Vlaanderen.
Copyright 2024 - bartcaron.be // Design: Het Concept / Matthias Malfrere - Web development: ikhona