bartcaron.be

De priemende vinger van Mark Elchardus

Ingediend op augustus 19th, 2020 door bartcaron

Vandaag verscheen in De Morgen een opiniestuk van Guy Redig dat ik met overtuiging mee heb ondertekend.

In zijn jongste column slipt Mark Elchardus (DM 14/8) gevaarlijk uit de bocht van de academische en ethische welvoeglijkheid. Na het debiteren van een verhaal over de ontploffing in Beiroet schakelt hij naadloos over naar een veralgemeende veroordeling van “gewelddadige jongeren”. Zonder enige nuance plaatst hij “een aantal kinderen en kleinkinderen van migranten” in een individueel schuldmodel. ‘t Is allemaal (?) hun eigen schuld, dikke bult. Ongetwijfeld geïnspireerd door de Britse arts Theodore Dalrymple en zijn zuurzeurende adepten. De vermetele softies die gevoed door diverse wetenschappen een verklaring zoeken in structurele maatschappelijke oorzaken, worden ronduit beledigend weggezet: “De laksheid, de lafheid, het ontkennen van de problemen, het bedenken van excuses, het gebrek aan daadkracht, aan handhaving, het ontlopen van verantwoordelijkheid, de zelfbewondering van mensen die de zaak uit de hand laten lopen.”

Vele sociale wetenschappers, jeugdwerkers en politici voelen zijn vinger priemend in hun richting. Zonder dat wij, een grote meerderheid in vele disciplines en op dito werkplaatsen, ons in deze karikatuur herkennen. Zelden is de consensus onder diverse academici en praktijkwerkers (honderden gemotiveerde maar ondergewaardeerde jeugdwerkers) zo groot. In zowat alle sectoren (onderwijs, huisvesting, tewerkstelling, zorg & welzijn, cultuur) blijken de oorzaken van achterstelling overduidelijk. Van verkapt tot rabiaat racisme, het koppig ontkennen van mechanismen die uitsluiting (re)produceren en positieve discriminatie ridiculiseren als verpampering. Al te gemakkelijk verguist Elchardus deze maatschappelijke verklaringen, toch orthodox empirisch onderbouwd. Nochtans weet hij opperbest dat het scheppen van contexten zeker geen goedkeuring van gewelddadigheid of destructief gedrag inhoudt. Wel biedt deze verklaring handgrepen om er concreet aan te werken. Ook al is dit momenteel, meer dan ooit, dweilen met een fors lopende kraan. Aan deze oprukkende negatieve sfeerschepping draagt de column van Elchardus bij. (meer…)


Over het falen van het mestbeleid en teveel nitraten in het water

Ingediend op juli 4th, 2020 door bartcaron

Hadden we het een jaar geleden niet voorspeld dat het Mestactieplan 6 een maat voor niks (of toch zeer weinig) zou zijn? Eind mei 2019 was het toen, kort voor de verkiezingen. Dan kreeg de meerderheid het MAP 6 door het Vlaams parlement. Na veel horten en stoten. Logisch, want het plan was omstreden, voor commentatoren veel te weinig verregaand, voor de sector net omgekeerd.

De praktijk bevestigt mijn hypothese. De feiten zijn overduidelijk: de waterkwaliteit is er ook de laatste twee jaar op achteruitgegaan. Er zitten nog altijd veel te veel nitraten in ons water.
Ik stelde, net als de De Vlaamse Landmaatschappij (VLM) dat dit nieuwe plan niet krachtig genoeg zou zijn om de waterkwaliteitsdoelstellingen te bereiken. Quod non. Die evaluatie is helder als pompwater. Excusez moi voor de onbedoelde woordspeling.
De slechte resultaten en derhalve de onvoldragen maatregelen blijken uit de evaluatie na één jaar MAP 6. De waterkwaliteit is zelfs gedaald in vergelijking met het vertrekpunt van MAP 6. In de winter van 2019 – 2020 overschreed 32 procent van de MAP-meetpunten (oppervlaktewater) de maximale norm van 50 mg nitraat per liter. Dat is niet minder dan 12 procent meer dan in de periode 2013-2017. Ook de gemiddelde concentraties evolueren ongunstig, aldus de VLM.

Leie en Ijzer

Mijn streek doet het barslecht. Ik bedoel de bekkens van de IJzer, de Leie en de Boven-Schelde. (meer…)

Ingediend onder bart schrijft, mijn gedacht Reacties uitgeschakeld voor Over het falen van het mestbeleid en teveel nitraten in het water

Corona: ik vrees voor een meer individualistische maatschappij

Ingediend op juni 29th, 2020 door bartcaron

Vanaf volgende week zullen eindelijk weer spotlights over de podia schijnen. En komt er publiek in de zalen. Met mondjesmaat. Een hele opluchting voor een sector die, net als de horeca, het hardst werd getroffen door de coronamaatregelen. Het herstel zal lang duren en moeizaam verlopen, vermoedt Bart Caron. We spraken hem over corona en cultuur voor de maatregelen voor de sector versoepelden.

Jan Gheysen, Opiniërend hoofdredacteur – Krant van West-Vlaanderen

Ook al zijn er dan niet onmiddellijk grote optredens, de contrabas blijft binnen handbereik ten huize Caron in Kortrijk. “Ik studeer nu wat klassiek werk. Vivaldi en Bach. Van de cellosuite van Bach heb ik een transcriptie voor contrabas en die studeer ik nu. Puur omwille van het plezier en om mijn techniek wat bij te spijkeren”, zegt Bart Caron, gewezen parlementslid van Groen. Drie keer per week gaat hij ook fietsen, kilometers malen als een doorgewinterd wielertoerist. Ritjes van zo’n 75 kilometer. Tussendoor werkt hij achter de schermen als een soort van supervrijwilliger voor de kunsten- en erfgoedsector. “En ik bereid mijn doctoraat over progressief cultuurbeleid voor”, vertelt Bart Caron. “Een studie die mij toelaat te onderzoeken wat de rol van de overheid is bij een goed cultuurbeleid. Wat moet je als overheid steunen nu het verenigingsleven en de sociale samenhang in onze samenleving onder druk komen te staan? Interessant en hoogst actueel, zeker ook straks, na corona.”

Schade

We zullen na corona wakker worden in een andere wereld, wordt wel eens gezegd. Dat geldt zeker voor de cultuursector, waarschuwt Caron. De problemen zijn niet te overzien. (meer…)

Ingediend onder mijn gedacht Reacties uitgeschakeld voor Corona: ik vrees voor een meer individualistische maatschappij

Hervorming kunstenbeleid: niet revolutionair, maar fundamenteel

Ingediend op april 3rd, 2020 door bartcaron

Jan Jambon heeft een Strategische Visienota Kunsten geschreven: zijn visie op de toekomst van de gesubsidieerde kunstensector, met daarin ook de richting die hij wil uitgaan bij de volgende subsidieronde. Omdat hij daarvoor het Kunstendecreet grondig wil bijstellen, stelt hij die ronde wel meteen een jaar uit. Beheersing primeert op bottom-up.

Zelf formuleert de minister-president zijn plannen voor het Kunstendecreet als volgt: ‘De hervorming (…) is niet revolutionair, maar wel fundamenteel’. Het is een rake omschrijving. Hij bouwt voort op de bestaande fundamenten, maar de inrichting van het huis – het kunstenlandschap – en zeker de indeling van de kamers krijgen een grondige beurt.

De visienota is de inhoudelijke aanzet. Ik moet zeggen dat hij die grondig heeft voorbereid. Zijn kabinet deed dat duidelijk samen met de administratie, de steunpunten, de fondsen, de steden en gemeenten en vele andere spelers. Het is verbazingwekkend hoeveel aspecten en dimensies de revue passeren, van een kabinet dat tot voor kort niet hoog aangeschreven stond.

De keuzes in de visienota vallen ook beter mee dan verwacht. Ligt dat aan die vele gesprekken van het kabinet met het veld? Of is het omdat ik, samen met vele anderen, veel erger had verwacht? Ik vreesde voor een visienota die expliciet gestoeld zou zijn op nationalistische, neoliberale, centralistische en conservatieve principes. De boodschappen sinds het aantreden van de regering Jambon I logen er immers niet om: besparingen, veel meer aandacht voor de traditie (lees de canon), kunst die moest excelleren, internationaal zelfs, kunst die schoonheid moest tonen…

Zo erg is het dus niet geworden, ik zou zelfs durven stellen dat het een hoopvolle visienota is. Wel waaiert hij nogal uit: van rechts naar een beetje links, van top naar een beetje down, van internationaal naar lokale participatie. (meer…)

Ingediend onder bart schrijft, mijn gedacht Reacties uitgeschakeld voor Hervorming kunstenbeleid: niet revolutionair, maar fundamenteel

Het Coronavirus en de culturele sector

Ingediend op maart 12th, 2020 door bartcaron

Het virus rukt op. Velen krijgen schrik. Van de overheid wordt verwacht dat die efficiënt en krachtig optreedt. De gevolgen laten zich raden, steeds meer activiteiten worden geannuleerd, cultuurhuizen worden gesloten, voorstellingen, voordrachten, vormingsactiviteiten en concerten worden afgelast. De schrik zit er goed in. Of dat terecht is, durf ik en kan ik niet inschatten. Maar beter op veilig spelen, dan grote risico’s nemen. Dat laat ik aan experten.
Het publiek kan een tijdje zonder kunst en cultuur. Het zal niet voor eeuwig zijn, begrijp ik. Maar voor hoelang? Dat weten we nog niet.

Niet alleen voor de economie maar ook voor de cultuursector breken donkere dagen aan. Ook voor de brede vrijetijdssector. Organisatoren moeten voorstellingen afgelasten, overheden sluiten culturele infrastructuur, artiesten moeten in hun ‘kot’ blijven. Dat heeft toch desastreuze gevolgen. Verkochte tickets van afgelaste voorstellingen worden aan de kopers terugbetaald, maar contractueel vastgelegde honoraria en uitkoopsommen moeten gerespecteerd worden. Dus, wel dezelfde kosten maar geen inkomsten. Meestal toch. Kunstenaars in een freelance statuut, zelfstandigen of mensen in het kunstenaarsstatuut kunnen fluiten naar hun vergoeding.

Is dit overmacht? Wellicht wel. Maar wie draait op voor de financiële verliezen? Voor cultuurcentra zullen dat wellicht wel de lokale overheden zijn, maar bij vzw’s zoals theatergezelschappen, kunstencentra, orkesten, muziekorganisaties enz. zal dat de vzw zelf zijn. Het zijn meestal al geen organisaties met grote financiële buffers of reserves. De recente besparingen hebben ook al stevig ingehakt op hun mogelijkheden, en nu dit.
Het gaat, zeker bij organisaties die vooral voorstellingen of concerten presenteren, over belangrijke bedragen. Als je 20 voorstellingen moet afblazen, en je mist daardoor 20 keer 800 toeschouwers die 25 euro betalen komt dat neer op 400.000 euro. Soms kan je de voorstellingen uitstellen naar een latere datum, voor zover de productie dan nog speelt en er nog ruimte is op de kalender. Maar dat lukt niet steeds. Voor alle organisaties samen gaat het over astronomische bedragen. Voor kunstenaars in een zelfstandigenstatuut die 20 avonden niet betaald worden, is dat het hele inkomen van de maand dat wegvalt.

Ondertussen leveren die annulaties ook stapels werk op: alleen al het terugbetalen van duizenden tickets is een helse karwei. De communicatie aan je publiek is ook niet eenvoudig. Net als de zoektocht naar nieuwe data.

Hoe diep grijpt de epidemie in op de cultuursector? Is het niet nodig dat de minister van Cultuur bijspringt? Zeker voor die organisaties en kunstenaars die het niet breed hebben. Een noodkrediet maken om een deel van de verliezen te helpen dekken? We mogen toch hopen dat de sector, na het overwinnen van het coronavirus, niet in een financiële crisis terecht komt die ons cultuuraanbod langdurig verminkt.

Ingediend onder bart schrijft, mijn gedacht Reacties uitgeschakeld voor Het Coronavirus en de culturele sector

Klungelig cultuurbeleid, een nieuw voorbeeld

Ingediend op januari 29th, 2020 door bartcaron

Dit is een voorbeeld van klungelig cultuurbeleid. Het bovenlokaal cultureel werk wordt systematisch uitgehold. Het is precies een potje dat dient om er allerlei andere keuzes mee te financieren waar de regering geen geld wil voor uittrekken. Zo bijv de World Choir Games, eigenlijk een toeristisch-economisch project dat onze hotels en de horeca ten goede komt (buitenlandse koren die hier aan een wedstrijd komen deelnemen). Dat mag zeker, maar daarvoor 1,5 miljoen subsidies wegtrekken uit het arme cultuurbudget om toerisme te sponsoren, dat toch niet. Toerisme Vlaanderen is veel rijker dan Cultuur. Zij moeten dat betalen. De overdracht van ex-personeelsleden van der provincies is een drogreden. Dat is verschuiving, geen extra-kost. Zo kan ik nog een tijdje doorgaan. Het is gepruts in het kwadraat.

Straks wordt deze subsidielijn overwoekerd door projecten die subsidies rateren via het Kunstendecreet of het Cultureel Erfgoed, subsidies die voor werkingen van nationaal belang zijn, meer dan bovenlokaal dus. Bekijk maar even de kranten om te lezen welke gebuisde kunstenwerkingen hier zullen aanvragen… En het budget verder leegzuigen. Dat kan niet de bedoeling zijn. Daarenboven worden op die manier veel van de echt bovenlokale projecten onmogelijk gemaakt, zeker deze uit de amateurkunsten. ZIj zijn de echte pineut van dit slechte beleid.
Oh ja, het is deels de schuld van de vorige regering. Maar bestond die dan niet uit dezelfde partijen?

Wat een rommeltje toch. En zeggen dat Jan Jambon nog enkele jaren wil wachten om dit gerommel te remediëren. Waar wacht het Vlaams parlement op? Aan de slag waarde ex-collega’s. Je hoeft niet te wachten op de minister, het parlement stemt toch de decreten? Maak eens duidelijke keuzes waar dit schamele budget wel een niet voor kan worden ingezet.

Lees hier de parlementaire bespreking. 

Ingediend onder mijn gedacht Reacties uitgeschakeld voor Klungelig cultuurbeleid, een nieuw voorbeeld

Een wens voor 2020

Ingediend op januari 4th, 2020 door bartcaron

Bied weerstand
Bied weerstand tegen onrechtvaardigheid, discriminatie en onderdrukking
Bied weerstand tegen egoïsme en onverdraagzaamheid
Maak werk van een wereld waar je van droomt
Begin met jezelf en je omgeving
Dan geniet je van het leven

En van deze jazz-standard van Brad Mehldau. Let op de mooie baslijn.

Ingediend onder mijn gedacht Reacties uitgeschakeld voor Een wens voor 2020

Muziekcafé – Bart Caron en vrienden

Ingediend op januari 4th, 2020 door bartcaron

Muziek maken met vrienden. Dat is wat Bart Caron van plan is op donderdag 23 januari (om 20.00 u) in het Ontmoetingscentrum Marke. Bart Caron is al jaren vaste contrabassist bij Willem Vermandere, maar door velen meer bekend als ex-cultuurfunctionaris (in Marke) en als politicus, die vooral voor kunst en cultuur opkomt.

Bart speelt contrabas. Hij wil bij deze gelegenheid het prachtige geluid van de contrabas centraal stellen. Alhoewel. Het is zelden een solo-instrument, maar geeft fond aan de muziek en is daarom in alle genres onmisbaar.

Hij is met vrienden aan repeteren om de muziek te brengen waar hij van houdt. Ze brengen een plejade van muziekgenres: jazz, folk en een streepje klassieke muziek . In verschillende bezettingen. En met nu en dan een woordje over hoe inspirerend en mooi muziek wel kan zijn.

Met Geert Verlinde (piano) en Freddy Desmedt (fluit, sax…) speelt Bart instrumentale jazz van o.a. Brad Mehldau en Herbie Hancock. Griet Deschamps zingt met het trio nummers als Cry Me A River en My Funny Valentine.

Stef Vande Meulebroucke komt nummers van Tom Waits zingen. Bart begeleidt hem, Stef speelt daarbij ook piano. Verwacht songs als Waltzing Mathilda, Ice Cream Man en een Nederlandse vertaling van Pictures In A Frame..

Griet, Bart, Matthias Depoorter en zoon Arne Caron brengen enkele songs uit het folkrepertoire. Verheug je alvast op Mr. Bojangles, Across the Great Divide, Jolene…

Met Arne gaat Bart ook in duo spelen, twee bassen samen: contrabas en basgitaar.

Laat je onderdompelen in een gevarieerd klankenpalet, met de contrabas in het midden, en veel melancholie in de lucht.

Donderdag 23 januari 2020 om 20:00 uur. De toegang is gratis.
Ontmoetingscentrum Marke, Hellestraat 6, 8510 Marke

Ingediend onder mijn gedacht Reacties uitgeschakeld voor Muziekcafé – Bart Caron en vrienden

Besparen als hefboom voor een radicaal conservatief cultuurbeleid

Ingediend op december 3rd, 2019 door bartcaron

Na enkele weken van commotie over het cultuurbeleid, vooral over de besparingen – wat was zoveel aandacht voor cultuurbeleid lang geleden – is het tijd om de situatie op wat meer afstand te bekijken. (Foto Medfiarte.be)

Nog niet eens zo lang geleden schreef ik dat de post van Cultuurminister altijd de laatste was om te verdelen. Heb ik dat fout ingeschat? Deze keer heeft de minister-president himself deze post bezet. Ook de keuze van de kabinetschef, Joachim Pohlmann, onderstreept het belang dat de grootste regeringspartij N-VA aan deze bevoegdheid hecht. Dat gebeurt niet uit liefde voor de cultuursector zoals die vandaag bestaat. Maar om er haar eigen stempel op te zetten, een diepdrukstempel.
Besparen is het eigenlijk niet eens, of toch maar een beetje. Die zijn bedoeld om met die centen nieuwe accenten te kunnen leggen. Zeg dus niet alleen dat de Vlaamse regering bespaart op cultuur, zeg dat ze een ander beleid wil. Ook in de vorige regering waren er al dreigende signalen. Vanuit N-VA-hoek vooral. Maar toen had de Open VLD nog de ministerpost in handen, terwijl dat nu de N-VA is, en dan nog de N-VA-top. Dat verklaart hun forse en symbolische trap naar de cultuursector.

Wie wil weten wat de N-VA echt wil, leest best het hoofdstuk cultuur in het regeerakkoord en de beleidsnota cultuur, niet alleen de begroting 2020. De bouwstenen van hun ideologisch geïnspireerde beleidsvisie zijn duidelijk:

– een op identiteit gebouwd cultuurbeleid (‘hun’ Vlaanderen boven);
– internationaal excelleren (cultuur moet hun Vlaanderen uitstralen);
– de lofrede op de traditie (de klassieke cultuuruitingen die in de ‘canon’ thuishoren moeten minder besparen);
– de liefde voor de grote cultuurhuizen (excellentie en traditie) versus de kleinschalige avant-garde (kritisch, vernieuwend);
– het reduceren van de invloed van het sociaal-cultureel middenveld;
– de pest aan alles wat etnisch-cultureel ‘anders’ is (assimilatie ipv superdiversiteit);
– de desinteresse in cultuurparticipatie en -educatie, en in lokaal cultuurbeleid.

Die principes zijn (helaas) doordacht en samenhangend. Hebben de andere regeringspartijen daar tijdens de onderhandelingen echt niet op gelet? Hoe is anders te verklaren dat CD&V en Open VLD ‘ja’ zeggen op de extreme voorstellen van N-VA, bijv. over de drastische vermindering van de projectsubsidies voor de kunsten, of de poging om de etnische-culturele federaties (sociaal-cultureel werk) hun subsidies af te pakken. (meer…)

Ingediend onder bart schrijft, mijn gedacht Reacties uitgeschakeld voor Besparen als hefboom voor een radicaal conservatief cultuurbeleid

Kunst is bescheidener dan het ‘redden van de wereld’, zinvol is het zeker

Ingediend op november 14th, 2019 door bartcaron

In een opiniestuk in De Morgen argumenteerde Andreas Tirez tegen subsidies voor kunst. Letterlijk: “De argumenten om kunst te subsidiëren zijn immers nogal pover. Dat kunst de wereld zal redden, is de laatste decennia niet gebleken.“ Maar het argument dat hij hanteert is nog poverder, namelijk dat subsidies overbodig zijn omdat slechts een beperkt deel van de bevolking geïnteresseerd is in kunst en cultuur.

Kunst en cultuur, onderwijs, welzijns- en gezondheidszorg, openbaar vervoer, goede wegen enzovoort: het zijn ‘collectieve goederen en diensten’. Die worden door de overheid gecofinancierd omdat ze nuttig zijn, nodig, zinvol, op economisch en maatschappelijk vlak.

Ook wie geen auto heeft moet de snelwegen helpen betalen; ook wie geen kinderen heeft moet het onderwijs meefinancieren; ook wie niet ziek is, betaalt de gezondheidszorg. Doorgaand op Tirez, schaffen we dan de subsidiëring (publieke financiering) van bijvoorbeeld het hoger onderwijs niet beter af? In Angelsaksische landen lenen studenten om hun inschrijvingsgeld aan de universiteit te kunnen betalen, bij ons hoeft dat niet.

Het is derhalve niet zo bizar dat de overheid kunstenaars cofinanciert. Niet op basis van het aantal deelnemers, maar als belangrijk onderdeel van de noodzakelijke/zinvolle collectieve diensten. Die zijn in principe toegankelijk voor alle burgers. Maar als burger kan je vrij kiezen er al dan niet gebruik van te maken.

Als je een divers en gevarieerd cultuur- en kunstenlandschap wil, niet alleen populaire cultuuruitingen, dan moet de overheid bijspringen. Vele kunstuitingen kan je niet of onvoldoende financieren met inkomsten uit de markt. Omdat ze vernieuwend en (nog) niet populair zijn, of grootschalig, of onbetaalbaar voor het publiek. Als er geen subsidies zouden gegeven worden, dan verdwijnen grote orkesten, theater- en dansgezelschappen, beeldende kunsttentoonstellingen enz.

De overheid moet zorgen voor een divers cultuurlandschap, toegankelijk voor zoveel mogelijk vrij en bewust kiezende mensen. Kunst maakt ons meer mens. Kunst doet nadenken. Kunst levert ons genoegen. Dat is veel bescheidener dan het ‘redden van de wereld’, maar zinvol is het zeker.

Ingediend onder bart schrijft, mijn gedacht Reacties uitgeschakeld voor Kunst is bescheidener dan het ‘redden van de wereld’, zinvol is het zeker

boek

Klik hier om het boek te downloaden


'Vanop de Frontlijn, Reflecties op het Vlaamse Cultuurbeleid' - Bart Caron en Guy Redig, Uitgeverij Vrijdag, april 2019




Bart Caron met contrabas (foto: Viviane Decock)

 

Nieuws

Vlaams parlementslid Bart Caron (Groen) stopt met actieve politiek

We moeten af van ‘middeleeuwse’ overdracht van jachtrechten

Alternatieven voor dierproeven

Het ‘kleine’ parlementaire werk. Recente voorbeelden: Geluidshinder kusttram – Hakhoutbeheer – Restauratiepremies Onroerend Erfgoed – Beschermde landschappen

Ketnet wil zender voor allerkleinsten, “Legitieme vraag en begrijpelijke ambitie”

Gereglementeerde boekenprijs unaniem goedgekeurd door Vlaams parlement

Wat liep er fout met de bescherming Villa Slabbinck? (Brugge)

Groen verwelkomt Bellegemse windmolens, maar vraagt ‘windplan’ voor regio Kortrijk

Groen wil geen sloop hoekhuis Kasteelkaai-Belfaststraat.
Hoog tijd voor een Kortrijkse visie op erfgoed!

Woede van boeren terecht, maar alleen ander landbouwmodel geeft boeren een zekere toekomst.

Provinciebestuur W-Vl verliest vele (culturele) instellingen

Bart Caron : “Overdracht cultuurbevoegdheden provincies is een wangedrocht !”

Leve Mest-Vlaanderen

Nog geen bescherming poldergraslanden

Nog redders aan de kust?

Brugge weert plooifiets uit overheidsgebouwen

De Leie of het Kanaal naar Roeselare: Groen wil meer binnenvaart

Kortrijk Airport, milieuvergunning aangepast?

Wanneer faire prijzen voor landbouwproducten?

Kortrijk heeft de bus gemist

Burgerkabinet ontslaat Gatz niet van plicht om al bestaande inspraak te versterken

Steeds meer monumenten wachten op broodnodig onderhoud. Ondertussen verkrotten ze

Freya Piryns voorgedragen als vertegenwoordiger in de Raad van Bestuur van de VRT

Regering krimpt beloofde natuurgebieden langs de Leie sterk in

Bruggen in Kortrijk, werkende verlichting op de fietspaden is een brug te ver…

LAR-zuid, woordbreuk van de stadscoalitie

Informatie, diverse sporten en cultuur moeten prioriteit VRT blijven

‘Gemeenteraad is wachtzaal voor wie schepenambt wil’

Persmededeling: Groen maakt werk van versterking West-Vlaamse open ruimte.

Persbericht: 5 Groene werven voor een impuls in West-Vlaanderen.