bartcaron.be

Kunst is bescheidener dan het ‘redden van de wereld’, zinvol is het zeker

Ingediend op november 14th, 2019 door bartcaron

In een opiniestuk in De Morgen argumenteerde Andreas Tirez tegen subsidies voor kunst. Letterlijk: “De argumenten om kunst te subsidiëren zijn immers nogal pover. Dat kunst de wereld zal redden, is de laatste decennia niet gebleken.“ Maar het argument dat hij hanteert is nog poverder, namelijk dat subsidies overbodig zijn omdat slechts een beperkt deel van de bevolking geïnteresseerd is in kunst en cultuur.

Kunst en cultuur, onderwijs, welzijns- en gezondheidszorg, openbaar vervoer, goede wegen enzovoort: het zijn ‘collectieve goederen en diensten’. Die worden door de overheid gecofinancierd omdat ze nuttig zijn, nodig, zinvol, op economisch en maatschappelijk vlak.

Ook wie geen auto heeft moet de snelwegen helpen betalen; ook wie geen kinderen heeft moet het onderwijs meefinancieren; ook wie niet ziek is, betaalt de gezondheidszorg. Doorgaand op Tirez, schaffen we dan de subsidiëring (publieke financiering) van bijvoorbeeld het hoger onderwijs niet beter af? In Angelsaksische landen lenen studenten om hun inschrijvingsgeld aan de universiteit te kunnen betalen, bij ons hoeft dat niet.

Het is derhalve niet zo bizar dat de overheid kunstenaars cofinanciert. Niet op basis van het aantal deelnemers, maar als belangrijk onderdeel van de noodzakelijke/zinvolle collectieve diensten. Die zijn in principe toegankelijk voor alle burgers. Maar als burger kan je vrij kiezen er al dan niet gebruik van te maken.

Als je een divers en gevarieerd cultuur- en kunstenlandschap wil, niet alleen populaire cultuuruitingen, dan moet de overheid bijspringen. Vele kunstuitingen kan je niet of onvoldoende financieren met inkomsten uit de markt. Omdat ze vernieuwend en (nog) niet populair zijn, of grootschalig, of onbetaalbaar voor het publiek. Als er geen subsidies zouden gegeven worden, dan verdwijnen grote orkesten, theater- en dansgezelschappen, beeldende kunsttentoonstellingen enz.

De overheid moet zorgen voor een divers cultuurlandschap, toegankelijk voor zoveel mogelijk vrij en bewust kiezende mensen. Kunst maakt ons meer mens. Kunst doet nadenken. Kunst levert ons genoegen. Dat is veel bescheidener dan het ‘redden van de wereld’, maar zinvol is het zeker.

Ingediend onder bart schrijft, mijn gedacht Reacties uitgeschakeld voor Kunst is bescheidener dan het ‘redden van de wereld’, zinvol is het zeker

Reclameplafond voor VRT een goede zaak, of net niet?

Ingediend op oktober 28th, 2019 door bartcaron

Reclame op de radio (en televisie), waar moet dat voor dienen? Dat is de centrale vraag als je hierover een standpunt wil innemen.
Voor wie? Voor de luisteraar, voor de omroep, voor de adverterende bedrijven of voor de burger die daardoor (misschien) minder belastingen kan betalen? De belangen lopen in ieder geval uiteen.

In dit opiniestuk – het verscheen op https://radiovisie.eu/reclameplafond-voor-vrt-een-goede-zaak-of-net-niet/ – wil ik het vooral hebben over radioreclame. Omdat de VRT hier de belangrijkste actor in is. Tot ergernis van de commerciële concurrenten, wellicht. Straks daarover meer.

Radioreclame – lees reclameblokken – zit in de lift, in tegenstelling tot televisiereclame. Bij radio zap je immers niet weg, maar blijf je geduldig, meestal onaandachtig, wachten op het volgende programma, op het nieuws bijvoorbeeld, of op een toffe song. Ondertussen sluipt de reclameboodschap ongemerkt je hersenen binnen. Zelfs al zal je het nooit bekennen, je kan zonder twijfel de lege woorden invullen als je hoort ‘gisteren op televisie, vandaag in …’, of het deuntje meezingen ‘je hebt goed gekozen’. Radioreclame is performant. Het aandeel van de radio reclame markt in België, zowel in % van de totale reclame markt en in % van het Bruto Binnenlands product is het hoogst van alle Europese landen. Het aandeel is meer dan 2,5 maal hoger dan het West-Europese gemiddelde. Dat is een bevinding uit het onderzoek over de economische meerwaarde van de VRT1.

Even terug naar de centrale vraag. Reclame in de media dient het belang van de omroepen. De reclame levert de nodige inkomsten om radio te maken. En levert in principe winst op bij de private omroepen. Bij de openbare omroep is het een secundaire inkomstenbron, een aanvulling op de overheidsdotatie. De overheid heeft, ondertussen lang geleden, reclame op de VRT toegelaten om de dotatie niet te laten oplopen. Het was een gemakkelijkheidsoplossing. Merkwaardig genoeg is reclame op VRT-radio bij adverteerders zeer geliefd. Het grote publieksbereik van de VRT is een verklaring, maar wellicht nog veel sterker is de ‘served audience’ van de VRT-kanalen. Als je de reclame weghaalt op de openbare omroep, vinden adverterende bedrijven in Vlaanderen geen alternatief. (meer…)

Ingediend onder bart schrijft, mijn gedacht Reacties uitgeschakeld voor Reclameplafond voor VRT een goede zaak, of net niet?

Advies voor een democratisch en pluralistisch cultuurbeleid

Ingediend op oktober 14th, 2019 door bartcaron

Beste minister van Cultuur,
Waarde Minister-President,

Zonder enige twijfel ondergaat u in de komende periode een lawine aan brieven boordevol verwachtingen. Vaak heel legitiem. Zeker de cultuursector torst zware zorgen. Ook daarom overweegt u wellicht om ons, scherpslijpers van cultuurbeleid, hieromtrent om advies te vragen. Daarop hebben we niet gewacht, ons voluntarisme genereerde volgende adviezen. Samen maken we immers een beter Vlaanderen.

Vooreerst felicitaties met uw aanstelling als minister met de belangrijkste Vlaamse bevoegdheid. We bedoelen daarmee voor de goede orde ‘cultuur’. Dat deze bevoegdheid meteen naar de gewichtigste ministerpost van Vlaanderen gaat, bewijst dat ook u heeft begrepen wat er op het spel staat.

Waar Marx de economie als onderbouw van de samenleving definieerde, vinden u en wij dat deze eer cultuur toekomt. Toch de absolute basis van onze Vlaamse gemeenschap, bakermat van canons en cultuurkanonnen, gesierd met een juist en voluptueus wapperende leeuwenvlag. Is cultuur niet het grote vat van zingeving, waaruit burgers slurpen om zichzelf en hun samenleving zin te geven. Heel vergelijkbaar met uw vakgebied, de politiek, toch een ernstige zaak die waarde, betekenis en samenleven vormgeeft. Smeden cultuur en politiek hier geen schoon huwelijk?

Laat ons van in het begin duidelijk zijn. In België, dus ook Vlaanderen, bepaalt een wet wat cultuur is. Het gaat over de begrenzing van de terreinen waarop u mag werken, verkaveld in onder andere de kunsten, het sociaal-cultureel werk, de bibliotheken, de luister van de taal, de media… We vermoedden al dat dat laatste wel uit uw portefeuille zou vallen. De sappige economische belangen prevaleren vaak. Daar stappen u en wij niet in mee.

Voor ons kan cultuurbeleid, inclusief media, niet anders dan ideologisch zijn. Dus gebaseerd op een enigszins samenhangend kader van waarden en normen. Ook al zijn we het niet zo eens met uw ideologie, we waarderen het wel dat u die expliciet te kennen geeft. Daar kunnen we ons tenminste tegenover verhouden. We zijn overtuigd dat u als politiek ambachtsmens in staat bent om uw beleid te bouwen op wat u ethisch, moreel en politiek belangrijk vindt. In tegenstelling tot sommige van uw voorgangers, die toch liever de neutrale houding van manager en beheerder veinsden. Of ze re(a)geerden als een lauwe rentmeesteres, zonder enige overtuiging.

Deze opening naar ideologie en politiek grijpen we graag aan om u twee principes te adviseren. Voor ons kan een ‘goed en schoon’ cultuurbeleid niet anders dan democratisch en pluralistisch zijn. We beseffen de holle echo’s die deze begrippen vergezellen. Vandaar onze verdere concretisering en vooral de ‘actieve’ invulling ervan. (meer…)

Ingediend onder bart schrijft, mijn gedacht Reacties uitgeschakeld voor Advies voor een democratisch en pluralistisch cultuurbeleid

Een balans tussen landbouw en natuur is echt niet zo ver weg

Ingediend op juli 4th, 2019 door bartcaron

Beste mensen uit de landbouwsector, ik verlaat het Vlaams parlement. Het lijkt een beetje op stoppen met boeren. Je maakt plaats voor een opvolger, maar je blijft je nog interesseren voor de stiel en volgt wat op het veld gebeurt. De landbouwpolitiek, zo heet(te) dat veld van mij. Deze brief is een soort toekomstwens.
Deze brief verscheen in Landbouwleven, juni 2019.

Ik hou van de landbouw en de landbouwers. Ik hou van het buitenleven. Ik geniet van de voortgang van de seizoenen, de bloei van het vlas, het opschieten van de maïs, het vallen van de bladeren, het dichtvriezen van poelen, enz. Maar oArtikel verschenen in Landbouwleven, juni 2019ok van de koeien in de wei naast mijn huis, de geur van vers gemaaid gras dat transformeert in hooi, de veldleeuwerik die hoog boven de wei zingt, de kieviten die opvliegen als je voorbij wandelt, enz.

Je merkt het. Elementen uit de landbouw en de natuur zijn met elkaar verweven. De landbouw put uit de kracht van de natuur om onze belangrijkste basisbehoefte te voldoen, namelijk voedsel. Alleen kan je je de vraag stellen of de landbouw niet al te ingrijpend de wetmatigheden van de natuur manipuleert. De opbrengsten zijn in de loop van de voorbije decennia sterk gestegen, door veredeling, wisselteelt, aangepaste bemesting – helaas soms ook ongebreideld gebruik van kunstmest en dierlijke mest – en door het gebruik van herbiciden en insecticiden om de risico’s op mislukte oogsten in te dijken.

De natuur beheersen is niet zo eenvoudig. Sommige praktijken staan in een spannende verhouding met de menselijke gezondheid. Denk aan het gebruik van glyfosaat en het effect ervan op de bijen, aan de uitstoot van fijn stof vanuit de intensieve veehouderij, aan de stikstofdepositie in de natuur enz. (meer…)

Ingediend onder bart schrijft, mijn gedacht Reacties uitgeschakeld voor Een balans tussen landbouw en natuur is echt niet zo ver weg

Vaarwel Roland Hurtecant, monsieur Mont Ventoux

Ingediend op juli 3rd, 2019 door bartcaron

Op 1 juli overleed Roland Hurtecant. Jaren reed ik zelf mee met ‘zijn’ fietstocht Brugge – Mont Ventoux. Ik schreef er een verslag van waarvan een stuk later verscheen in het boek De Kale Berg van Lex Reurings. Je kan het hier in pdf lezen. Of hieronder gewoon doorlezen. Ter ere van die buitengewone Roland.

‘… Pour leur courage et leur volonté de vaincre’
‘… voor hun moed en volharding.’
(Opschrift op het monument Brugge-Mont Ventoux)

Op de helling net voorbij de Col des Tempêtes verheft zich het monument Brugge-Mont Ventoux. De fietser die op dat moment in de beklimming nog oog heeft voor zijn omgeving, kan het niet over het hoofd zien. En als zijn hersenen nog een beetje functioneren, zal hij begrijpen dat het gedenkteken ook voor hem bedoeld is – met dank aan de bestuurders van het departement Vaucluse, die van de gemeente Bedoin en aan de mensen van PPC Brugge.

In 1973 valt in de Brugse pers te lezen, dat op 21 juli van dat jaar 34 renners de riempjes zullen aantrekken om naar de Mont Ventoux te fietsen. Het wordt een zevendaagse trip van 1500 kilometer voor sportieve cyclotoeristen. (meer…)

Ingediend onder bart schrijft, mijn gedacht Reacties uitgeschakeld voor Vaarwel Roland Hurtecant, monsieur Mont Ventoux

Het mestbeleid kan enkel slagen als de fraude wordt aangepakt

Ingediend op mei 21st, 2019 door bartcaron

Vijfentwintig jaar na de start van het mestbeleid blijft Vlaanderen één van de meest vervuilde regio’s in Europa. Ook het vijfde Mestactieplan heeft in zowat alle opzichten gefaald. De stijging van het aantal rode meetpunten is groot, tot 38% van het aantal meetpunten, terwijl het Europese doel 5% bedroeg. In 2019 bedroegen die in de afstroomgebieden van de Leie zelfs 70% en de IJzer 66%. De uitdaging is een zesde actieplan te maken dat een ernstige kentering teweegbrengt. Maar hoe realistisch is dat? Opmerkelijk is ook dat de handhaving problematisch is. Het personeelsbestand van de Mestbank is met 20% gekrompen.

Nu ligt het zesde Mestactieplan voor in het Vlaams parlement. Het bevat kleine stappen om de waterkwaliteit te verbeteren, maar die zijn ruim onvoldoende om de doelen te halen. Zeker omdat er veel achterpoorten zijn, maar nog meer omdat er sprake is van ernstige fraude.

Ik deed via de media een oproep om misbruiken en fraude te melden Dat leverde veel respons op. Echter, zowat alle bronnen willen anoniem blijven. Het toont dit aan dat er in het ‘mest’netwerk een omerta heerst, dat bekende fraudemechanismen verzwegen worden om te ontsnappen aan sancties.
Een maand geleden bleek, tijdens een bespreking in de commissie Leefmilieu, dat er zeker een aantal ‘zwarte’ transporten zijn van mest. Dat bevestigde zelfs de minister. Er wordt geknoeid met het controlesysteem voor transport van mest, namelijk de AGR-GPS. Die wordt regelmatig afgezet, alsof de vrachtwagen dus stilstaat. Zeer opvallend is de sterke toename van export van mest vanuit Nederland naar België. In vijf jaar verviervoudigde de export (2013 tot 2018). Wellicht is dit het gevolg van de frauduleuze praktijken als in Nederland, die werden geëxporteerd naar Vlaanderen. (meer…)

Ingediend onder bart schrijft, mijn gedacht Reacties uitgeschakeld voor Het mestbeleid kan enkel slagen als de fraude wordt aangepakt

Een monoculturele of een diverse cultuurwereld?

Ingediend op mei 19th, 2019 door bartcaron

Geen superdiverse samenleving zonder culturele emancipatie. De uitsluiting, achterstelling en discriminatie van etnisch-cultureel diverse groepen behoeven geen uitvoerige bewijslast. Ook in de culturele wereld. Als je rondkijkt, kan je het niet ontkennen, het sociaal-cultureel werk, de kunsten of het cultureel erfgoed zijn overwegend blank en westers georiënteerd. Zowel bij de deelnemers en de bestuursleden als de professionals, moet je met een loep zoeken naar mensen met een andere etnisch-culturele achtergrond. Heel voorzichtig, letterlijk bijna, zien we hen opduiken in het theater, in de muziek en hedendaagse dans, of in de tentoonstellingsruimte van de beeldende kunsten. Gelukkig zijn er ook veel zelforganisaties van diverse etnisch-culturele pluimage.

Kortom, de culturele omgeving in Vlaanderen weerspiegelt absoluut niet de diversiteit in de samenleving. Voor ons is diversiteit, een mozaïek aan smaken, visies en praktijken een na te streven doel. Het is niet zo eenvoudig te bereiken. Zo is onze artistieke canon sterk geworteld in een twintigste-eeuws westers waardenkader. Kijk naar de groten in de muziek, het zijn allemaal westerse componisten van polyfonisten langs de barok tot aan de klassieken en modernen. Idem voor literatoren en theatermakers. Het is alsof alleen onze smaak de juiste is. Je kan je zelfs afvragen of wij als blanke Vlamingen bewust of onbewust de deur gesloten voor nieuwe Vlamingen? Wij bouwen zo weinig of geen brugjes naar hun cultuur/culturen. We leven vol verwachting dat zij onze muziek, ons toneel en onze dans zullen waarderen. Hoe vaak brengen onze cultuurhuizen daarentegen andere cultuuruitingen dan de westerse, wars van elke vorm van exotisme ? (meer…)

Ingediend onder bart schrijft, mijn gedacht Reacties uitgeschakeld voor Een monoculturele of een diverse cultuurwereld?

Over rails, dwarsbalken en sporen

Ingediend op april 25th, 2019 door bartcaron

Bart Caron en Staf Pelckmans delen twee passies: een passie voor politiek en een passie voor kunst en cultuur. Wekelijks tot aan de verkiezingen (en wie weet daarna nog) bloggen ze over het belang van cultuur in de samenleving. Deze week is het woord aan Staf. Over cultuur als verbindende factor en bruggenbouwer.

In een maatschappij, die economische belangen zo centraal stelt dat het menselijke – en meer nog het sociale – dreigt verloren te gaan, zoeken mensen naar nieuwe vormen van verbinding en zingeving. Cultuur bouwt bruggen zodat mensen elkaar in alle openheid kunnen ontmoeten. Groen meent dat we hiermee misschien niet de wereld kunnen redden maar wel versterken! Kunst inspireert, confronteert, relativeert, ontroert, daagt uit en geeft hoop! Verbeeldingskracht is onmisbaar om het bekende te bevragen en ons nieuwe werelden te tonen.
Kunsten en cultuuruitingen bestaan bij de gratie van haar makers en bedenkers. Daarom wil Groen met cultuur (en dus ook de kunsten) voluit inzetten als een toegevoegde waarde ‘an sich’ : als wezenlijk maatschappelijk bindmiddel. Op een open en tolerante houding waarin iedereen zich kan ontplooien, op een culturele kruisbestuiving die leidt tot nieuwe inspiratie en creatie.
En neen, cultuur functioneert niet in een vacuüm, maar is een wezenlijk deel van een landschap en dus van een ecosysteem. Meer zelfs, ze spoort als een locomotief door onze Vlaamse en internationale velden. Ze gaat hierbij niet alleen op zoek naar de schoonheid maar ook – en zeer bewust – naar de helaasheid der dingen. De vijf V’s: vergrijzing (steeds ouder), verdunning (steeds meer alleenstaanden), vergroening (steeds jonger) en – vooral ook – verarming (steeds armer) en verkleuring (steeds diverser qua herkomst), plus de interacties daartussen.
De volgende Vlaamse regering moet veel slimmer de krachten van haar cultuurbeleid inzetten! Transversaal zowel in haar onderwijs-, welzijns- en diversiteitsbeleid als in haar strijd tegen kansarmoede en voor haar klimaatambities! En alstublieft niet alleen symbolisch en voor de schone schijn maar ook daadwerkelijk met aan budgetten gekoppelde acties. In ‘realtime’ en een gezamenlijk geloof in de bijzondere krachten ervan. Immers: geen reis zonder trein, geen trein zonder rails, geen sporen zonder dwarsverbindingen!

Staf Pelckmans, 24 april 2019

Ingediend onder bart schrijft, geen categorie, mijn gedacht Reacties uitgeschakeld voor Over rails, dwarsbalken en sporen

Vlaams parlementslid Bart Caron (Groen) stopt met actieve politiek

Ingediend op januari 13th, 2019 door bartcaron

Vlaams parlementslid Bart Caron zal bij de verkiezingen van 26 mei geen lijsttrekker zijn voor Groen en stopt nadien met de actieve politiek. “Ik word er 64, ben al 15 jaar parlementslid en ben meer dan 20 jaar bezig met politiek. Het is tijd om de fakkel door te geven”, zegt Caron aan Belga. 

Caron begon zijn politieke carrière in 1999 op de kabinetten van toenmalig minister van Cultuur Bert Anciaux en van diens opvolger Paul Van Grembergen, eerst als raadgever en nadien als kabinetschef. In 2004 kwam Caron zelf op voor de Vlaamse sp.a-Spirit-lijst in West-Vlaanderen. Als opvolger van Renaat Landuyt, die federaal minister werd, belandde Caron toen in het Vlaamse halfrond. Na de verbrokkeling van Spirit in 2008 koos Caron uiteindelijk (in 2009) voor Groen. Sinds 2009 zetelt Caron voor de Vlaamse groenen in het Vlaams Parlement.

Rode draad doorheen de politieke carrière van Caron is zijn liefde voor cultuur. Zo was hij voor zijn politieke carrière al cultuurfunctionaris in Marke, werkte hij een tijd op de cultuurdienst van Kortrijk en was hij eerst informateur en later coördinator van ‘Brugge 2002’, het project rond Brugge als culturele hoofdstad van Europa.

“Ik heb veel heimwee naar die culturele praktijk”, zegt Caron. Hij wil zich opnieuw meer met die culturele praktijk gaan bezighouden. Daarom betekent 26 mei het politieke eindpunt van Caron. Hij wil de lijst nog wel duwen, maar ambieert geen nieuw mandaat. “Het is een bewuste keuze. Ik heb in de Wetstraat veel dingen mee kunnen realiseren op het vlak van cultuur. Maar ik ben van 1955 en zit al 15 jaar in het parlement. Sommige discussies komen voor de derde of vierde keer terug. Ik kom uit de culturele praktijk en mis dat wel.” Caron werkt nog aan een boek over het cultuurbeleid, dat eind februari moet verschijnen.

Wie in de plaats van Caron de Vlaamse Groen-lijst in West-Vlaanderen zal trekken, is nog niet beslist. Caron zelf spreekt zich daar ook niet over uit. Dat interne keuzeproces loopt nog. Wel hoopt Caron dat er in het parlement voor zijn partij een “waardige opvolger op het vlak van cultuur komt”. “Dat beleidsdomein wordt vanuit Vlaanderen te vaak stiefmoederlijk behandeld. De aandacht vanuit het beleid is vaak ontgoochelend”, aldus Caron.

Bart Caron is getrouwd en heeft vijf kinderen. Hij treedt in zijn vrije tijd ook op als contrabassist.

Groen-voorzitster Meyrem Almaci bedankt Caron “voor zijn jarenlange inzet voor Groen, maar vooral voor zijn passie en gedrevenheid in het parlement en voor de samenleving op vlak van cultuur en gezonde voeding”. Almaci: “Bart Caron is een parlementslid dat een grote erfenis nalaat. Over partijgrenzen heen is hij er in geslaagd om het cultuurdecreet te realiseren, en heeft zo mee de cultuurwereld uitgetekend zoals we die vandaag kennen”.

Volgens Almaci maakt Caron ruimte voor een jongere generatie “die staat te popelen om in zijn voetsporen te treden”. “Het zijn grote voetsporen die Bart Caron achterlaat om in te vullen. Bart zal de nieuwe lichting mee ondersteunen door de lijst te duwen”, besluit Almaci.

Ingediend onder bart schrijft, mijn gedacht, nieuws Reacties uitgeschakeld voor Vlaams parlementslid Bart Caron (Groen) stopt met actieve politiek

Liefste nieuwjaarsgenoot,

Ingediend op januari 2nd, 2019 door bartcaron

Ik had er altijd een hekel aan, aan het voordragen van mijn nieuwjaarsbrief. Toch wil ik dat jullie mijn brief lezen. Echter, mijn retorisch talent is beperkt en mijn dictie krakkemikkig. Ik vermijd derhalve publieke optredens.

Mocht een nieuwjaarsbrief echter op muziek mogen staan, en uiteraard woordloos zijn, dan zou ik die kunnen voorspelen op mijn contrabas. Dan krijg je een alleen een impressie van mijn wensen, een gevoelsmatige indruk, met gedachten die naargelang je stemming in verschillende richtingen kunnen uitwaaieren. Een romantische melodie, in la mineur, zoetgevooisd, vergevingsgezind, vol mooie intenties. Of eerder kregelig of zelfs boos op alles wat in de wereld rondom ons gebeurt, in mi groot dan, bluesy, als een aanklacht tegen zoveel onrecht in de wereld?

Ik kies voor mi groot. De bluestoonaard bij uitstek. Die waarin zwarte muzikanten in Amerika hun lot bezingen. Met een door merg en been snijdende slidegitaar, een snerpende trompet en een schurende stem uiten ze hun gevoelens, ergens in het midden tussen aanklacht en lotsverbondenheid. Overgoten met een melancholische saus.

Dromen van een beter leven. Daar gaat het altijd over in de blues. Dromen van een beter leven maar weten dat het quasi onbereikbaar is. Omdat de samenleving dat niet toelaat, niet mogelijk maakt, niet echt wil. In zo’n samenleving leven we vandaag. De meest ontwikkelde samenleving ooit in des mensen geschiedenis, met ronkende verdragen over gelijkheid, vrijheid, mensenrechten en dies meer. Verankerd door internationale instanties met naam en faam. De rijkste samenleving ooit, maar er nog steeds één die er niet in slaagt iedereen daar volop te laten aan deelnemen. Waar armoede ook in het rijke Vlaanderen meer dan 10 procent van de bevolking in een ijzeren greep houdt. Outcasts. “some are born to win, and some born to lose, and sing them poor boy blues.

Dromen van een beter leven. Daar gaat het altijd over in de blues. Dat zijn ook de dromen van mensen uit het zuiden en het oosten die naar ons toe komen. Gejaagd door oorlogen, klimaatverandering, ongelijke verdeling van welvaart… Zij zijn de nieuwe zwarte schapen, de asiel zoekende immigranten. Op zoek naar een beter leven, of gedwongen weggejaagd uit zijn homeland. Of gelokt door wilde verhalen over de overlopende welvaart in het beloofde land, soms beduveld door mensensmokkelaars. In onze samenleving die pijlsnel verandert en verkleurt, en waar verbanden en symbolen onder druk staan, staat niemand te wachten om ‘hun’ droom van een beter leven in te willigen. Ze botsen op bange blanke mannen en vrouwen, die de welvaart liever voor henzelf houden, die solidariteit beperken tot ‘onder ons’.

Dus speel ik blues, in mi groot, de chagrijnige toonladder, die van verzet en kwaadheid. In de blues althans. Zoals Bessie Smith:
Mister Rich Man, Rich Man
Open up your heart and mind
Give the poor man a chance
Help stop these hard, hard time

We missen blueszangers.

Uw gutmensch
Naïeveling? Nee, uit overtuiging dat het beter kan en moet worden voor iedereen.

Bart Caron

Ingediend onder bart schrijft, mijn gedacht Reacties uitgeschakeld voor Liefste nieuwjaarsgenoot,

boek

Klik hier om het boek te downloaden


'Vanop de Frontlijn, Reflecties op het Vlaamse Cultuurbeleid' - Bart Caron en Guy Redig, Uitgeverij Vrijdag, april 2019




Bart Caron met contrabas (foto: Viviane Decock)

 

Nieuws

Vlaams parlementslid Bart Caron (Groen) stopt met actieve politiek

We moeten af van ‘middeleeuwse’ overdracht van jachtrechten

Alternatieven voor dierproeven

Het ‘kleine’ parlementaire werk. Recente voorbeelden: Geluidshinder kusttram – Hakhoutbeheer – Restauratiepremies Onroerend Erfgoed – Beschermde landschappen

Ketnet wil zender voor allerkleinsten, “Legitieme vraag en begrijpelijke ambitie”

Gereglementeerde boekenprijs unaniem goedgekeurd door Vlaams parlement

Wat liep er fout met de bescherming Villa Slabbinck? (Brugge)

Groen verwelkomt Bellegemse windmolens, maar vraagt ‘windplan’ voor regio Kortrijk

Groen wil geen sloop hoekhuis Kasteelkaai-Belfaststraat.
Hoog tijd voor een Kortrijkse visie op erfgoed!

Woede van boeren terecht, maar alleen ander landbouwmodel geeft boeren een zekere toekomst.

Provinciebestuur W-Vl verliest vele (culturele) instellingen

Bart Caron : “Overdracht cultuurbevoegdheden provincies is een wangedrocht !”

Leve Mest-Vlaanderen

Nog geen bescherming poldergraslanden

Nog redders aan de kust?

Brugge weert plooifiets uit overheidsgebouwen

De Leie of het Kanaal naar Roeselare: Groen wil meer binnenvaart

Kortrijk Airport, milieuvergunning aangepast?

Wanneer faire prijzen voor landbouwproducten?

Kortrijk heeft de bus gemist

Burgerkabinet ontslaat Gatz niet van plicht om al bestaande inspraak te versterken

Steeds meer monumenten wachten op broodnodig onderhoud. Ondertussen verkrotten ze

Freya Piryns voorgedragen als vertegenwoordiger in de Raad van Bestuur van de VRT

Regering krimpt beloofde natuurgebieden langs de Leie sterk in

Bruggen in Kortrijk, werkende verlichting op de fietspaden is een brug te ver…

LAR-zuid, woordbreuk van de stadscoalitie

Informatie, diverse sporten en cultuur moeten prioriteit VRT blijven

‘Gemeenteraad is wachtzaal voor wie schepenambt wil’

Persmededeling: Groen maakt werk van versterking West-Vlaamse open ruimte.

Persbericht: 5 Groene werven voor een impuls in West-Vlaanderen.