Als zelfs Amerika strenger is voor pesticiden dan Europa en België?

Ingediend op augustus 20th, 2018 door bartcaron

In de Huffington Post verscheen artikel (klik hier) over de rel in Amerika over Chloorpyrifos. Dat is de gangbare naam voor een krachtige insecticide. Het product is ontwikkeld door The Dow Chemical Company en kwam midden de jaren ’60 van de 20e eeuw op de markt. Het is een van de meest gebruikte organofosfaat-pesticiden geworden.

In de Verenigde Staten heeft een federaal gerechtshof enkele dagen geleden beslist dat het Environmental Protection Agency (EPA) het moet verbieden. Jaarlijkse testrapporten van het Landbouwdepartement tonen aan dat er residu’s van chlorpyrifos voorkomen in nectarinen, perziken, komkommers en andere vruchten. Studies hebben aangetoond dat kinderen die blootgesteld zijn aan pesticides zoals chlorpyrifos, een verhoogd risico hebben op een abnormale ontwikkeling van het zenuwstelsel, inclusief een blijvend verlies aan intelligentie en gedragsproblemen. Zelfs blootstelling aan een lage dosissen, in het bijzonder in de baarmoeder, tast de hersenontwikkeling aan, wat leidt leidt tot een hoger risico op afwijkingen zoals autisme.

Vreemd genoeg is Chloorpyrifos in de Europese Unie wel toegelaten als werkzame stof in bestrijdingsmiddelen. Merknamen zijn o.a. Cyren, Destroyer en Pychlorex, Dursban, Pyrinex en Suxon. Ze worden vooral gebruikt bij de teelt van koolsoorten, maar ook van asperge, prei, sierplanten, in boomkwekerij en teelaarde. Ze worden ingezet tegen onder meer aardrupsen, engerlingen (larven van de meikever), ritnaalden (kniptor) en emelten (langpootmuggen). Chloorpyrifos werkt echter niet selectief en tast alle insectensoorten aan. Meer zelfs, het is acuut toxisch voor zoogdieren, vogels, vissen en bijen. Zoals vele andere organofosforverbindingen kan het effecten hebben op het zenuwstelsel, met als gevolg stuiptrekkingen en ademhalingsfalen. Chloorpyrifos is gevaarlijk voor ongeboren kinderen. Het bleek dat deze kinderen een andere hersenstructuur hebben dan kinderen die het middel niet binnen kregen. Vooral de gebieden die emotie, impulsbeheersing en concentratie regelen, waren kleiner dan bij een normaal kind.