bartcaron.be

Mijn beste Herman,

Ingediend op maart 6th, 2008 door bartcaron

Je ligt nogal onder vuur. Op Humo’s pop poll, in de kranten, op caf

Ingediend onder bart schrijft Reacties uitgeschakeld

Het Nederlands als sokkel voor meertaligheid

Ingediend op januari 31st, 2008 door bartcaron

Voor 22 miljoen mensen is het Nederlands de taal waarin zij praten, schrijven, dromen, chatten, sms-en, werken, studeren. Velen getroosten zich grote moeite om onze taal onder de knie te krijgen. Denk maar aan al wie bij ons komt wonen en het Nederlands als vreemde taal leert.

Heel veel mensen zijn oprecht geïnteresseerd in taal. Zij zien taal als een bouwsteen van hun identiteit, als een element dat hen verbindt, als een middel om succesvol te participeren in de maatschappij, als een creatief instrument.
Redenen genoeg om er waakzaam op te zijn. Wat betekent Europa voor de Nederlandse taal; we hebben al

Ingediend onder bart schrijft Reacties uitgeschakeld

Vlaanderen: liever schuldenvrij dan sociaal?

Ingediend op december 29th, 2007 door bartcaron

Is een schuldenvrij Vlaanderen belangrijker dan schuldenvrije Vlamingen? De minister van begroting liet gisteren weten dat Vlaanderen tegen Kerstmis 2008 schuldenvrij is. En dat de begroting dit jaar met een dik overschot afsluit. Moet ik nu hoera roepen? Het roept bij mij eerder een gevoel van verontwaardiging op. Dat zou misschien niet mogen bij een lid van de meerderheid (in het Vlaams parlement).
En toch ben ik verontwaardigd. Omdat het rijke Vlaanderen tal van sociale problemen niet opgelost krijgt of telkens weer vergoelijkt. Ik heb het over sociale noden en wachtlijsten in de zorg: ouderen die een rusthuis zoeken, personen in armoede, ouders op zoek naar kinderopvang, kinderen en jongeren met ernstige problemen, personen met een handicap …

Neem die laatste groep. Zo’n 9.000 dossiers staan op de wachtlijst van de dringende zorgvragen. Er worden inspanningen gedaan, maar de bijkomende middelen – zo’n 32 miljoen euro per jaar – zijn verdienstelijk, maar onvoldoende. Aan het huidige tempo zal het zowat 30 jaar duren voor die vragen zijn opgelost. Een cynicus zou stellen dat de tijd sneller werkt dan de overheid, en de zorgvragen vanzelf opgelost geraken.

En de probleemjongeren. Er worden in aller ijl gesloten plaatsen gecreëerd om gewelddadige jongeren op te sluiten, desnoods in tijdelijke verblijven. En dat alleen omdat daders van die gewelddaden zo zichtbaar zijn, opgevoerd door spektakelzoekende media. Er komen zelfs speciale jeugdgevangenissen. Ondertussen zijn er honderden wanhopige ouders en jeugdconsulenten die geen hulp vinden. En dat terwijl iedereen weet dat snelle hulpverlening potentiële problemen voorkomt. Ook de ambulante hulpverlening en de semi-residentiêle hulp blijft met lange wachtlijsten worstelen. En zo geraken jongeren van de regen in de drop. Ze krijgen pas hulp als ze al in een (te) gevorderd stadium zitten. Het illustreert de visie van vele politici: de bescherming van de samenleving gaat boven het herstel van de jongeren. Of, we moffelen de problemen weg, voor een tijdje toch.

En dit. Hebt u al eens moeten zoeken naar een plaats voor een ouder die niet meer goed te been is, of een beetje sukkelt? Gelukkig functioneert de thuiszorg zeer behoorlijk. Maar eenmaal het thuis niet meer kan, worden de problemen groot. Er wordt eerst gezocht naar een kortverblijf en als het niet anders meer kan naar een Rust- en Verzorgingstehuis. Enkele jaren geduld moet je vaak wel hebben.

En de sociale woningbouw? We hebben procentueel

Ingediend onder bart schrijft Reacties uitgeschakeld

Mediaconcentratie

Ingediend op oktober 26th, 2007 door bartcaron

Klik eerst op de titel en lees hier het hele artikel.

Ingediend onder bart schrijft Reacties uitgeschakeld

Armoede is meer dan een heet hangijzer

Ingediend op april 4th, 2007 door bartcaron

Hoe kun je taalkennis gebruiken om mensen zonder inkomen te zetten?

IK heb me maandagmorgen dik gemaakt op Sofie Staelraeve van Open VLD (,,De uitbuiting van armoede” DS 2 april). Zij presteert het om te beweren dat een aantal partijen ,,armoede uitbuiten”, dat ze het tot heet hangijzer uitroepen van de federale verkiezingscampagne.

Dat een rechtse liberaal dat niet doet, is te begrijpen, maar de argumenten waarom zijn dat allesbehalve. Dat de leeflonen in België te laag zijn, wordt door haar enigszins lacherig ontkend. Ze zet alles in op de ‘werkloosheidsval’. En ja, dat is nog juist ook.
Het verschil tussen het leefloon en de laagste inkomens uit arbeid is, zeker voor alleenstaanden met kinderen, te klein.

Daar zijn drie oplossingen voor.
E

Ingediend onder bart schrijft Reacties uitgeschakeld

De frustratie van de welzijnsministers

Ingediend op maart 15th, 2007 door bartcaron

Vogels en Vervotte botsen allebei op een muur van onmacht.

Dinsdag haalde Mieke Vogels in een interview in deze krant enigszins betweterig uit naar welzijnsminister Inge Vervotte. In een opiniestuk van woensdag reageert Inge Vervotte even fel, wat venijnig, met messcherpe sneertjes Het moge duidelijk zijn, de twee dames liggen mekaar niet.
Wie weet het nu het best? Voert Vervotte inderdaad een CD&V-beleid van restauratie? Of moeten we de satire bijtreden van hen die Groen! de CVP in het kwadraat noemen?

De kern van de zaak is: Vervotte botst nu op dezelfde muur als haar voorgangster Vogels, namelijk een muur van onmacht. We leven in een samenleving die, hoe welvarend ze ook is, geconfronteerd wordt met een hypercompetitieve wereld, met alle gevolgen van dien, zoals individualisering, en sociale uitsluiting. Maar de bevolking wordt ook steeds veeleisender: mensen willen goede zorgen, een kwaliteitsvolle hulpverlening, degelijke kinderopvang enzovoort. Dat CD&V het varkentje van de wachtlijsten wel snel zou wassen en het mangelende paarse beleid zou remediëren, was te hoog gegrepen. Het was vooral te simplistisch. We kunnen de noden niet zo snel kunnen invullen.

Sinds 2004 worden zowat alle wachtlijsten langer in plaats van korter. En dat is niet eens de schuld van deze of gene welzijnsminister. De zorgvragen nemen gewoon supersnel toe. Ouderen en personen met een handicap werden vroeger in familiaal verband opgevangen. Nu vragen mensen systematisch externe hulp. Daarnaast leven we nu eenmaal langer, hebben we meer nood aan kinderopvang enzovoort. En vooral, wachtlijsten roepen wachtlijsten op. De schrik van mensen dat ze geen hulp krijgen, zet hen aan om zich zo snel en zo vroeg mogelijk in te schrijven. Daarnaast knallen we hard tegen de muur van onze staatsindeling aan. Ons welzijnsbeleid botst permanent op federale hindernissen zodat Vlaanderen niet eens goed kan besturen. We mogen ook niet vergeten dat we in Vlaanderen nog steeds een zeer grote impact zien van de zuilen.

Welzijnswerk is bij ons in ruime mate verpand aan vooral christelijke en in kleine mate anders geïnspireerde voorzieningen. Ze doen schitterend werk, maar ze wegen als lood op het beleid, omdat hun directe belangen primeren op het algemeen belang. Vogels probeerde ze te verleiden, maar hield te weinig rekening met hun noden. Welke coalitie ook aan de macht is, er is altijd te weinig politieke bereidheid om de nodige middelen vrij te maken. Dat is een regelrecht schande. Maar geld alleen brengt niet de oplossing. De welzijnssector moet ook durven te vernieuwen. De vorige minister is daarmee begonnen, jammer genoeg staat de huidige ploeg wat op de rem. De regelgeving in welzijnsland is complex en verstikkend. Ze laat weinig vernieuwing of flexibiliteit toe. Daar lijkt de huidige minister ook weinig aan te willen veranderen.

Niet dat er niet hard wordt gewerkt in deze regeerperiode. Vervotte trekt na een aarzelende start de slee met kracht vooruit: het Globaal Plan in de Bijzondere Jeugdzorg, de inspanning voor de infrastructuur van rusthuizen, voorzieningen voor gehandicapten enzovoort. Het kan veel slechter. Ze verdient dus onze steun, maar ze moet ook inzetten op zorgvernieuwing en op zorgzekerheid, om een beetje afstand te nemen van belangen van de bevriende zuil, maar vooral om de collega´s van de regering en Vlaams parlement een geweten te schoppen. Dat er in het onwaarschijnlijke kluwen toch nog een behoorlijk beleid wordt gevoerd, vandaag

Ingediend onder bart schrijft Reacties uitgeschakeld

Laten we voor het verschil gaan

Ingediend op juni 21st, 2006 door bartcaron

Gisteren, vandaag en morgen hebben we koningin Beatrix op bezoek. Vorige week vierden we in Amsterdam 25 jaar de Brakke Grond. Net daarvoor zagen we de bouwplannen voor het Vlaams-Nederlands huis deBuren in Brussel. Momenteel werkt de Nederlandse Taalunie aan een nieuw meerjarenbeleidsplan. Zit de Vlaams-Nederlandse culturele samenwerking in de lift? Of moeten we scheiden, zoals Harold Polis voorstelde (DM 15/6)? Zijn bloednuchter pleidooi voor meer pragmatiek bevalt me anders wel. Emotionele betogen over Groot-Nederlandsgezindheid gaan aan mij voorbij.

Bij nader toezien hebben we buiten een gemeenschappelijke taal niet zoveel ‘samen’ met Nederland. Is dat erg? Nee. Ik wil pleiten voor het ‘verschil’. Als we in Vlaanderen pleiten voor culturele diversiteit, in leefstijlen, cultuuruitingen en religie, precies omdat een diverse samenleving rijker is dan een monoculturele, dan moeten we dat ook doen in onze internationale culturele relaties. Hoe diverser, hoe rijker. Dat is ook de reden waarom de Europese Unie artistieke uitwisseling stimuleert. Een cultuur met muren eromheen lijdt snel aan bloedarmoede.
Streven naar culturele gelijkheid met Nederland kan nooit zinvol zijn. We leren meer uit het verschil dan uit het gelijke, ondergaan er meer artistieke invloed van, reflecteren intenser, en genieten… Laten we proberen het verschil te maximaliseren. De culturele relaties met Nederland zijn niet anders dan die met pakweg Marokko.

Of toch wel? We hebben toch een gemeenschappelijk taal? Dat is een ijzersterk instrument voor functionele communicatie. En het is veel meer dan dat. De taal staat niet los van cultuur, maar is er nauw mee verbonden. Ze is drager van artistieke expressie in de letteren, het toneel of de film. Een gemeenschappelijke taal verbreedt de keuzemogelijkheden. Het aanbod aan voorstellingen, boeken en televisieprogramma’s is groter. Het biedt theatermakers en auteurs de mogelijkheid hun werk ruimer te (ver)spreiden.

Het is een meerwaarde, die we echter niet voldoende zichtbaar maken. De meeste instituten die we met onze noorderburen delen, blonken niet steeds uit in creativiteit en in dynamiek. De onverholen kritiek van Harold Polis op de Nederlandse Taalunie is, alhoewel onjuist, begrijpelijk.

Ja, het verdrag hanteert nog een taal uit de vorige eeuw. Maar uit de beleidsplannen en de werking van de Taalunie komt een hedendaags taalinstituut tevoorschijn, met een zeer verscheiden werking, internationaal gericht, en met een grote aandacht voor de sociale rol van de taal, in inburgeringsprocessen bijvoorbeeld. Kijk gewoon op www.taalunieversum.org/taalunie. Alleen, dat huis loopt wat gebukt onder zijn statuut, onder de verambtelijking, de beperkte externe communicatie en de politieke sturing die leidt tot een ‘stil’ bestaan en trage besluitvormingsprocessen. Het Comit

Ingediend onder bart schrijft Reacties uitgeschakeld

Een gedepolitiseerde Raad van Bestuur voor de VRT

Ingediend op juni 15th, 2006 door bartcaron

Op donderdag 24 februari 1972 werd in een lokaal van de Senaat het Cultuurpact geparafeerd door vertegenwoordigers van wat toen de drie grote politieke families van dit land waren: BSP-PSB, CVP-PSC en PVV-PLP. Ook het FDF-RW en de KP-PC sloten zich daarbij aan. Enkel de Volksunie bleef aan de kant staan.

Het Cultuurpact kwam er naar aanleiding van de vrees die aan beide zijden van de taalgrens was ontstaan, namelijk dat de defederalisering van het cultuurbeleid mogelijks zou leiden tot de achterstelling van vrijzinnigen en katholieken in respectievelijk het noorden en zuiden van het land.
Het pact kreeg een juridische verankering via de wet van 16 juli 1973 waarbij de bescherming van de ideologische en filosofische strekkingen gewaarborgd wordt. Enkele maanden later, op 28 januari 1974, stemde ook de Vlaamse Cultuurraad een decreet betreffende het Cultuurpact.
De bepalingen van het Cultuurpactdecreet zijn van toepassing op alle overheidsmaatregelen in verband met culturele aangelegenheden. E

Ingediend onder bart schrijft Reacties uitgeschakeld