Over opvoeding (en ‘n beetje Raamtheater)

Ingediend op juni 12th, 2005 door bartcaron

Het is merkwaardig hoe opvoeding als thema opnieuw in de belangstelling komt. De Supernanny op VTM – niet meteen mijn stijl – staat in de top drie van de kijkcijfers. In de kranten en tijdschriften weer duiken allerlei artikels en rubrieken op. En dat fenomeen komt blijkbaar niet alleen bij ons voor.
Waar ligt dat aan? Aan een wereld die zijn pedalen verliest? Waar familiale samenhang verdwijnt, waar de drijfveer om zo veel mogelijk geld te verdienen mensen zot maakt, vereenzaming toeneemt, meer mensen uitgesloten raken? Toch niet aan de kinderen en jongeren?
Gisteren organiseerden Fauzaya Talhaoui en ikzelf in Antwerpen een studiedag over “Opvoeding in 2 culturen”. Het cijfer 2 slaat op mensen met een oorspronkelijk andere cultuur die bij ons hun kinderen opvoeden. Dat veroorzaakt soms een aantal specifieke problemen, anders dan, of liever bovenop deze die witte mensen hebben.
Er kwamen vele interessante voorstellen boven drijven. Daar gaan we mee naar de gemeenten en naar  parlementen. Blij dat de voorstellen van de betrokkenen zelf komen.
Het opvallendste was dat we kinderen en jongeren een perspectief moeten bieden, maar dat ze ook vandaag zinvolle dingen moeten kunnen doen en een toekomst voor ogen moeten hebben: dus investeren in sportinfrastructuur, in jeugdwerk, maar vooral in werk, werk en nog eens werk. Laat ons de nadruk leggen op krachten in plaats van klachten. Ook het onderwijs moet veel aandacht krijgen, want veel "gekleurde" ouders vinden de weg naar de schoolpoort nog niet echt, net zomin als leerkrachten de ouders vinden … De ouders moeten veel beter betrokken en geïnformeerd worden. Wijzig de lerarenopleiding zodat leraars sterker worden in opvoeding, misschien een beetje ten koste  van vaktechnische en methodische kennis.
Verder bleek ook dat we moeten investeren in opvoedingswinkels waar ouders met vragen terecht kunnen, nog voor er problemen opduiken, dat we meer allochtone rolmodellen moeten inzetten: leraars, tv-mensen, politici, ambtenaren enz… En waarom geen jongeren inzetten als coaches voor andere jongeren? En hen daar zelfs iets voor betalen?
Een zeer opvallend voorstel bestond erin dat alle jongeren een ‘burgerdienst’ zouden moeten doen. Gedurende enkele maanden nadat ze de school verlaten, of een halve dag per week gedurende de laatste schooljaren. Geen legerdienst meer, maar een bad waarin elke jongere wordt gedompeld en zo kennismaakt met andere leefwerelden. Dat kreeg opmerkelijke bijval.
En tenslotte werd ook stilgestaan bij de probleemjongeren. Het bleek dat er geen verband is tussen etniciteit en criminaliteit. Maar uiteraard speelt het thuismilieu een zeer grote rol. Probleemjongeren moeten we aanpakken: preventief en repressief als het niet anders kan. Maar eerst moeten we hulptrajecten doorlopen, waarin de ouders, de familie en de school nauw betrokken worden. Gebruik de kwaliteiten van de familie en van de gemeenschap, want overal leven sterke gevoelen van respect en van schaamte.

Het bont gekleurde gezelschap van ruim 100 aanwezigen – precies een wereldforum – discussieerde gedreven mee. Samen met specialisten uit opvoedkunde, de Gezinsbond, de bijzondere jeugdzorg, het jeugdwerk, de politiek, Voor het eerst sinds lang had ik een warm gevoel na een studiedag. Je kent dat wel, de pint bloed die je nu en dan nodig hebt om te blijven gaan.

PS Over het raamtheater
Tom Naegels gelezen in De Standaard van ’t weekend? Zijn pleidooi om het ‘repertoire’ in het theater te behouden? Daar zou het Raamtheater voor zorgen? Het gezelschap kreeg een negatief advies van de expertencommissie. De commissie is niet mals. Enkele citaten: "(…) uiterst summiere en weinig beargumenteerde dossier, (…) waar het zich in zijn mission statement onomwonden tot doel stelt "het beste, nieuwe en klassieke, binnen- en buitenlands repertoire te maken (…). Die ambitie staat haaks op de kijkervaring van de commissie. Op geen enkele plaats wordt de samenstelling van het repertoire inhoudelijk onderbouwd of verantwoord. (…)"
Juist ja, eigenlijk is dit het theater van de Antwerpse conservatieve middenklasse, dat zich zelf vaak links (?) noemt, maar eigenlijk vasthangt aan een cultuur van vroeger. Moet dit publiek bediend worden met gesubsidieerd theater? Misschien wel, maar beste Tom, als ik zo direct mag zijn, je weet toch ook dat een theatertekst ‘versteent’, net zoals een compositie, maar dat de uitvoering of interpretatie evolueert. Hebben ze dat door ginder? En daarnaast, de nieuwe teksten – auteurstheater?- die het Raamtheater brengt, zijn niet meteen de top-top. Maar goed, waarom geen subsidie? Als er genoeg geld bijkomt om alle nieuw talent te laten ontluiken, en om doorgroei te geven aan het prachtige werk in vele theaterhuizen, dan mag van mij het Raamtheater nog een tijdje meedoen. Maar dan mogen er nog een aantal anderen meedoen, en heeft Vlaanderen daar geld genoeg voor over?