De heer Bart Caron: Mijnheer de voorzitter, mijnheer de minister, dames en heren, we hebben er allemaal in onze kindertijd wel eens van gedroomd om zelf televisie te maken. Voor mij blijft dat een droom omdat ik geen ambities ter zake heb. Televisie wordt niet alleen een toegankelijk medium voor de kijker, maar ook voor de maker. De digitalisering van de kabel, de vereenvoudiging van signaaldoorstroming en dergelijke, zorgen ervoor dat televisie dichtbij is. Deze week verschenen in de kranten nog artikels over lokale televisie waarbij gemeenten en buurten een eigen televisiestation oprichten. Het is dus een zeer toegankelijk medium geworden. Het sluit in die zin een beetje aan bij een oude droom uit de jaren tachtig van televisie als gemeenschapsvormend medium. Dat is toen geëindigd in wat we nu kennen als regionale televisie. 

Mijn vraag gaat over de mogelijkheden die de technologie biedt om meer televisie en meer diversiteit aan te bieden aan de kijkers. Er zijn in Vlaanderen een aantal collectieven – groepen van jonge televisiemakers – ontstaan, zoals Kingkong en Vidiots. Beide organisaties hebben een kleine subsidie gekregen van de minister van Cultuur en daarom gebruik ik ze als voorbeeld. Ze maken andere televisie, doen aan auteurtelevisie en proberen origineel te zijn. Ze zoeken ruimte om hun werk aan de kijker te laten zien. Dat is het nadeel van een televisiemaker ten opzichte van een theatermaker. Deze laatste gaat op straat of op een scène staan om zijn product te tonen. Voor televisie zijn technologie en dragers noodzakelijk. 
Deze organisaties zoeken dus een plek om hun werk te laten zien. Ze vragen zich af hoe ze dat moeten doen. De ene opteert voor webtelevisie en de andere zoekt zendtijd bij de reguliere omroepen. Ze zijn allemaal op zoek naar een breder publiek. Het afdwingen van zendtijd bij de VRT is dan ook een bijna voor de hand liggende vraag. De openbare omroep moet aandacht hebben voor educatie, cultuur, vernieuwing en jonge televisiemakers. Waarom kan de VRT dan niet doen zoals de VPRO in Nederland? Jonge televisiemakers of experimentele kunstenaars krijgen er een open forum op het Nachtpodium. Dat gebeurt niet alleen in Nederland, maar ook in Amerika. In New York kan men terecht op Manhattan Network. Ik raad u aan om ook eens te surfen naar Heavy.com, een website vol satire en humor. Dit is een voorbeeld van hoe webmakers kunnen evolueren naar een groot en winstgevend bedrijf. 

Het feit dat auteurtelevisie een plek onder te zon zoekt, heeft te maken met het huidige aanbod op televisie. Is dat niet al te mainstream, te gemiddeld en soms te middelmatig? Durven we plaats maken voor dat andere werk? De VRT beveiligt zijn kwaliteit door met productiehuizen exclusiviteitscontracten af te sluiten. Dat zorgt ervoor dat er vrij strakke formats zijn, waarin weinig ruimte is om te experimenteren. Mogen we de termen kwaliteit en diversiteit dan nog wel gebruiken op televisie? Kwaliteit en diversiteit betekenen ook dat het andere televisiewerk zichtbaar wordt voor het grote publiek. Deze vraag om uitleg sluit aan bij wat ik al een hele tijd over cultuur en televisie zeg, en de ruimte die de openbare omroep daarvoor moet maken. 

Daarom mijnheer de minister had ik u graag volgende vragen gesteld:
– Is er ruimte voor dit soort televisiewerk binnen de huidige beheersovereenkomst? Ik wil ook mijn waardering uitdrukken voor heel wat mensen binnen de VRT. Er is ruimte voor eigenzinnige televisiemakers en ik wil niet zeggen dat er helemaal niets gebeurt.
– Is er nog meer ruimte mogelijk? Zo niet, denkt u eraan om die ruimte te creëren in een volgende beheersovereenkomst?
– Is daarvoor aparte financiering mogelijk op de begroting via het departement Media? Als dit niet kan binnen de VRT, is er dan plaats op de kabel?
– Is er geen bandbreedte beschikbaar om dit soort eigenzinnige televisie bij een groot publiek te brengen?

Minister Geert Bourgeois: Mijnheer de voorzitter, dames en heren, we zien heel wat gebeuren op dit terrein. U hebt al verwezen naar lokale initiatieven waarover we recent nog konden lezen. Op internet duikt lokale televisie op zonder reglementering van de overheid, maar wel dankzij creativiteit en inventiviteit. Dit gebeurt met steun van bewoners of lokale besturen. Er is heel wat aan het bewegen. 
U vraagt of er ruimte is op de VRT voor onafhankelijke televisie. Ik interpreteer ‘onafhankelijke’ dan in de zin van productiehuizen die nog geen band hebben met de VRT. Ik denk niet dat het uw bedoeling is dat er een subonafhankelijke televisie moet worden geparkeerd binnen de openbare omroep. 

Ik verwijs nogmaals naar de huidige beheersovereenkomst. De VRT moet met zijn programma’s een breed publiek bereiken en performantiemaatstaven halen. De VRT-televisienetten zijn, zoals bepaald door de beheersovereenkomst, generalistische netten die de hele bevolking moeten bereiken. De VRT kan daarom op zijn televisienetten moeilijk programma’s brengen die eerder thuishoren op een nichezender. Dat betekent niet dat de VRT programmavoorstellen van nieuwe leveranciers niet met veel interesse bekijkt. 

Ik kan niet ingrijpen in de programmatie van de omroep. Artikel 8, paragraaf 2 van de omroepcodex stelt dat de VRT moet streven naar een zo groot mogelijke kwaliteit, professionaliteit, creativiteit en originaliteit waarbij ook nieuwe talenten en vernieuwende expressievormen moeten worden aangeboord. Het is absoluut niet zo dat nieuwe vormen van televisie of jonge programma- en filmmakers niet aan bod komen. Ik verwijs naar ‘De wereld van Tarantino’ waarin 25 jonge filmmakers een kans hebben gekregen. De VRT besteedt dus aandacht aan creativiteit en vernieuwing. Ik zal de VRT nog eens herinneren aan die decretale bepaling, zonder echter in te grijpen in de programmering. 
De betrokkenen kunnen natuurlijk ook reageren op de bevraging die wordt georganiseerd. Uw fractie kan dan naast de twee belangrijke items die u hebt geformuleerd, meer seks en meer voetbal, een derde suggestie formuleren op de website. In het licht van een nieuwe beheersovereenkomst moeten we nagaan of we daar nog verder kunnen of moeten in gaan. 

Binnen de mediabegroting zijn er geen kredieten voorhanden voor dergelijke producties. Ik wil niet op het terrein komen van de minister van Cultuur maar ik wil er toch op wijzen dat het Vlaams Audiovisueel Fonds audiovisuele producties ondersteunt. Volgens mijn administratie, die ook verantwoordelijk is voor de film, zoekt en stimuleert het VAF jong talent via de ateliers. In 2004 zijn er veel documentaire projecten ondersteund en de steun aan experimentele kunst blijft toenemen. Ook een opleidingsinitiatief van de Vidiots werd ondersteund. 
Ged
urende lange tijd waren er in Vlaanderen slechts beperkte tewerkstellingsmogelijkheden bij de toenmalige BRT, nu VRT. Nu worden impulsen gegeven aan productiehuizen en programmamakers. Naast de VRT zijn er ook de diverse priv