Groen en hoogstaande cultuur, geen goed huwelijk?

Ingediend op januari 31st, 2013 door bartcaron

Ja, ik zeg wel eens domme dingen. Wie niet? Zelfs de hooggeachte Jan Briers, de nieuwe gouverneur van Oost-Vlaanderen kon je bij zijn eerste interviews meteen betrappen op meer dan één slip of the tongue. Op radio 1 schoot hij een paar hoofdvogels af. Nog veel te leren? Wellicht wel. Het is toch niet gepast dat de gouverneur in zijn eerste radio-interview al een evaluatie maakt van politici en hun cultuurbeleid? Hij zou toch boven de politiek moeten staan? Hij zei over de voormalige cultuurminister Patrick Dewael dat hij de beste cultuurminister was die er ooit geweest is, en dat de huidige cultuurminister Joke Schauvliege is goed bezig. Tja.

En dat hij een man is met een missie, wisten we eigenlijk al veel langer. Nu dus een gouverneur met een missie. Hij zei “Ik wil werk maken van een groeiend vertrouwen tussen politiek en cultuur; het zal belangrijk item van mijn werk worden.” En nog: “Ik denk dat politiek en cultuur altijd zullen blijven vechten. Misschien dat dat goed is, maar ik zou ze dichter bij elkaar willen brengen.”
Gouverneurs zijn een soort onderkoningen. Untouchable. Geen politici, maar nu en dan een politiek getinte uitspraak moet kunnen. Jan had dat meteen al door. En hij heeft dus een missie, cultuur en politiek dichter bij elkaar brengen. We zijn benieuwd. Al zou ik eerder pleiten om cultuur en politiek zoveel mogelijk uit elkaar te houden. Het is eerder een kwestie van zindelijkheid. Maar ik begrijp hem wel. Hij, de netwerker, lobbyist eerste klas, kon goed overweg met politici, zolang ze zijn festival maar ophemelden en derhalve gul subsidieerden. O wee, als dat niet zo was. Vraag het maar eens aan Patrick Moenaert, ex-burgemeester van Brugge.

En om in dezelfde trant te blijven. Waarom veegt hij in zijn eerste interview meteen de mantel van Groen Gent uit? Op een vraag rond de moeilijke relatie tussen de N-VA en de cultuursector in Antwerpen, zei hij letterlijk: “(…) in Gent, (voelen we) als stad dan, hebben we eerder schrik van Groen in de relatie met cultuur, omdat Groen de hoogstaande cultuur, zoals wij die toch proberen brengen, niet altijd zo ziet zitten.” Wat een bizarre uitspraak. Waarop is die gebaseerd? Bram Vandekerckhove, gemeenteraadslid voor Groen in Gent reageerde: ”Gent is bij uitstek een cultuurstad. Het nieuwe bestuursakkoord trekt de kaart van een uiterst kwalitatief cultuurbeleid. Één van de vele acties uit het akkoord is de blijvende structurele steun van de grote cultuuractoren (waaronder het Festival van Vlaanderen). Meer zelfs we zouden dit willen uitbreiden naar enkele middelgrote actoren met internationale uitstraling. We nodigen de gouverneur uit voor een gesprek. Dan kunnen we alvast deze misvatting de wereld uit helpen.”

Ik durf zelfs zeggen dat we door vriend en vijand erkennen dat we hard werken in de commissie Cultuur van het Vlaams parlement en er een uitgesproken aandacht hebben voor een kwalitatief cultuurbeleid. Er is trouwens geen partij die een zo uitgewerkt cultuurprogramma heeft als wij. De leidraad ervan: (…) een cultuurbeleid dat vertrekt van wat van onderuit groeit en opborrelt, met zowel aandacht voor de kunstenaars, de professionele cultuurinstellingen als voor verenigingen, voor wijk- en buurtinitiatieven, artistiek werk, erfgoedinitiatieven, enz. Wij ijveren voor kwaliteit en verscheidenheid van cultuur.

Jan Briers moet zich geen zorgen maken, toch niet over onze standpunten over cultuurbeleid. Ik stuur hem morgen een exemplaar van mijn boek “Niet de kers op de taart, waarom kunst- en cultuurbeleid geen luxe is”.
Niettemin, proficiat Jan.