Sabam, aasgieren of rechtvaardige jagers?

Ingediend op april 17th, 2015 door bartcaron

Drie opzienbare artikels over Sabam de voorbije dagen (zie links onderaan). De kern van de geschiedenissen is dat Sabam alsmaar minder geld int, en driftig en haast bezeten op zoek gaat naar nieuwe inkomsten. Dat de digitale wereld een dankbaar zoekplatform is, spreekt als vanzelf. Dat daarbij zelfs tegen Europese Hof voor Justitie ingaat, is opmerkelijk. Het water moet echt aan de lippen staan…

Een overzichtje. Newsmonkey lijstte die nog even op. Volgens Sabam moet je auteursrechten betalen als je een YouTube-filmpje op je eigen website wil zetten. Sabam wil geld van Belgacom en Telenet omdat zij internetabonnementen aanbieden, en die gebruikt kunnen worden om muziek te downloaden. Sabam wil geld van 170.000 kleine bedrijven van minder dan acht mensen omdat de radio opstaat op de werkvloer. Sabam wil geld omdat er in crèches muziek te horen is. Sabam inde in het verleden zelfs al geld voor artiesten die niet eens aangesloten zijn. Dat bleek in Basta, het programma van Lieven Scheire waarin artiestennamen werden verzonnen, en waar Sabam toch geld voor eiste.

Ik ben nog eens gaan snuffelen op mijn eigen website. Er staat ook muziek op, maar dat geheel ter zijde. Maar er staan al wat meer onfrisse verhalen over Sabam op. Herinner je je nog dat de blijde boodschap dat het dagonderwijs geen liedjes meer mocht zingen zonder een forfaitaire heffing per leerling? En dat kinderdagverblijven en opvangmama’s een bijdrage moeten betalen. Of Sabam voor muziek op de werkvoer, ook in de truck? Ik heb te doen met de kappers, huisarten, winkeliers e.a. die al vele jaren betalen voor hun auteurs- en nevenrechten, omdat ze over een publieke ruimte beschikken.

Het grootste deel van het geld dat Sabam ophaalt, wordt versluisd naar het buitenland. Logisch? Eigenlijk wel, het is nl. een lineair en ultra-kapitalistisch systeem: hoe meer je gedraaid wordt en hoe meer je speelt, hoe meer je krijgt. Dat bevoordeelt de majors en de populaire kunstenaars/artiesten, en vooral de Engelstalige wereld. Ik ben niet geïnteresseerd in het rijk maken van de nazaten van Michael Jackson of van The Beatles.

Mij lijkt de kwestie eigenlijk eenvoudig. Jazeker. Als je geld verdient met artistiek werk van anderen, dan moet je rechten betalen. Logisch toch? Dan deel je met de maker/auteur van de song, het filmpjes of de tekst die jou centen oplevert. Als je er niks aan verdient, dan moet je er ook niet voor betalen.

We kunnen natuurlijk verder gaan en de auteursrechten gewoon afschaffen. Ik zit eigenlijk op de lijn van de Nederlandse prof Joost Smiers die ronduit pleit, in het belang van de artiesten zelf, voor de afschaffing van auteursrechten. Ik weet wel dat dit momenteel onrealistisch is, maar het systeem moet fundamenteel veranderen. Het probleem is echter dat het mondiaal is. De globalisering heeft hier als pervers effect dat staten er zelf nog weinig aan kunnen doen, maar meegezogen worden in een globale logica, die erg wordt gedomineerd door de grote cultuurgebieden en de grote conglomeraten uit de muziekindustrie, de film enz.

In Newsmonkey – in De Morgen – in De Standaard