De Vlaamse regering valt de index aan …

Ingediend op september 26th, 2012 door bartcaron

De Vlaamse begroting is in evenwicht. Tja, dat lijkt op goed bestuur, maar wie een beetje dieper kijkt in de tabellen ziet iets anders. Er wordt vooral bespaard op het personeel van de Vlaamse overheid, maar ook van de leraars. 
Vooral de wijze waarop dat gebeurt is brutaal. De vakbonden mogen kiezen: de index inleveren, een loonsverlaging of minder personeel. De Vlaamse regering wil dat de Vlaamse ambtenaren 100 miljoen € inleveren op hun lonen. Een mogelijke piste is dus een afremming van de indexering van hun lonen.
Dat is geen manier van werken. Zou de regering eens durven zeggen hoeveel ambtenaren ze nodig heeft? Teveel? Zo ja, bepaal het aantal en laat ev. mensen die zelf vertrekken of met pensioen gaan, Via natuurlijke afvloeiing kom je snel bij dat ideale cijfer. Want eerlijk gezegd, we kunnen het wellicht wel met wat minder ambtenaren doen. De Vlaamse overheid heeft een heel degelijk ambtenarenkorps, echt waar, maar de overheid doet teveel en teveel zelf. Regelzucht, planlast, het zijn fenomenen die nog niet uitgeroeid zijn. Verre van. Een beetje meer vertrouwen in de burger, en vooral in het middenveld … kan het? En ook eens durven nadenken over de kerntaken van de overheid? Kan het of mag het?

Terug naar de move van de Vlaamse regering. De vakbonden zelf laten kiezen is het gevolg van non-keuzes van de regering. Alles blijft bij het oude, maar het kan met wat minder. De poltiiek van het status quo dus.
De echte agenda is een andere. En de strategie is giftig. Het is een regelrechte aanval van de rechterzijde op de index. De bevoegde minister van de ambtenaren is Geert Bourgeois, van de N-VA dus. De begrotingsminister is Philippe Muyters, ook van N-VA. Daarmee schiet de N-VA op het indexmechanisme zelf. Ze steken de middelvinger uit naar premier Di Rupo die onder geen beding wil raken aan de index. Het is de eerste keer dat een regering dat idee lanceert, of durft te lanceren. De medewerkers van de federale staat en van de gemeenten mogen beginnen vrezen, zeker als de N-VA mee in lokale besturen gaat stappen. Het weze een waarschuwing. Dat de minister van Onderwijs, een sp-a’er, nl. Pascal Smet, hieraan meedoet voor de leerkrachten, is eigenlijk nog verontrustender.

Het is niet netjes, deze verkapte aanval van de regering Peeters op de index. De wijze waarop de ambtenarenbonden nu koud gepakt werden, doet sterk denken aan de wijze waarop ook de onderwijsbonden bij een vorige ronde, in snelheid genomen werden. De keuze tussen minder mensen of minder loon (en eventueel zelfs een rem op de index) is bijzonder cynisch.