Overlijden Frank VdB is voorbarig aangekondigd?

Ingediend op oktober 13th, 2009 door bartcaron

De titel van het commentaarstuk van De Standaard van vandaag dinsdag luidt als volgt: “Overlijden van Vandenbroucke is voorbarig aangekondigd”. Bart Sturtewagen bespreekt daar de precaire positie van Frank binnen de sp.a. Juiste analyse trouwens. Hoe populair kan je zijn? Frank VdB is volgens de opiniepeilingen van de kwaliteitsmedia de populairste socialistische politicus. En tegelijk zal hij zo ongeveer de meest omstreden socialist zijn in Vlaanderen. Bejubeld als minister. Geen mens die twijfelt aan zijn talent. Lastig karakter? Wie hem iets beter kent,durft er al eens een vraagje bij stellen. Een groot strateeg, volgens de ene, een groot ego volgens de andere.

Maar met die titel: “Overlijden Frank VdB is voorbarig aangekondigd”, is toch iets mis. Nikske voorbarig blijkt plots. Hij is wel degelijk overleden. Immers zo luidt de kop van De Morgen vandaag dinsdag: “Frank Vandenbroucke 6 november 1974 – 12 oktober 2009”. Het geboortejaar en de foto laten natuurlijk meteen zien dat het over een andere Frank gaat. En toch zijn er behoorlijk vele parallellen te trekken tussen beide figuren. Twee succesvolle, maar ook tragische figuren. Talent zat. De ene gaat daarmee al wijzer mee om dan de andere. Koppigheid en doorzettingsvermogen zat. Werkkracht te koop.
En toch zijn het heel verschillende mensen. Er is minstens één onwaarschijnlijk verschil. De onstilbare levenshonger in de ene Frank, ontbreekt bij de andere Frank. De levensgenieter versus de asceet. En toch is niet de tweede, maar de eerste de topsporter.
En ja, die drang naar meer levensgenot heeft geleid naar het einde van Frank de wielrenner. Jammer voor de koers. Jammer voor de man en zijn getergde familie. Jammer voor mij, koersliefhebber, een kleurrijke figuur minder in het peloton. Ik fiets zelf heel graag, zondag nog 90 km gereden.

Ik geef het toe. Ik ben een grote fan van Frank, in goede en kwade dagen. Zelfs toen hij, al te vaak, buiten de lijntjes kleurde, kon ik mijn supporershart niet trager laten kloppen. Integendeel, ik droomde ervan dat hij toch nog zou terugkeren op het hoogste niveau: meegaan naar het WK, een bergrit winnen in de Tour, Belgisch kampioen worden, ik zag het hem nog steeds doen. Vreemd toch. Hij was geen voorbeeld van voorbeeldig gedrag, integendeel. Waarom ik toch supporter bleef, weet ik zelf niet. Liefde voor de koers? Niet voor zijn maatschappelijk engagement of zijn persoonlijk gedrag. Moeilijk goed te keuren, nietwaar? Hij zat vaak aan de doping, ging niet voorbeeldig om met familie en partners, was in de koers vooral op zichzelf gefixeerd en is niet meteen ploegspeler, maakte ruzie met God en de hele wielerwereld, en verbraste geld dat het niet mooi was. Allemaal slechte punten dus. Ik weet het, politiek niet zo correct, maar ik kan er niks aan doen. Maar je hoopt op beterschap, op prestaties, op voorbeeldig gedrag. En ik bleef supporter, al heb ik eigenlijk weinig respect voor de mens. Zijn website http://www.frankvdbroucke.be staat toch al jaren bij mijn favorieten, echt waar.
Maar niet de website van de andere Frank, al heb ik heel veel waardering voor zijn inzet, prestaties en kwaliteiten. Eén van de beste ministers van de voorbije decennia. Maar supporter? Nee hoor. Respect, dat wel. Meer dan veel sp.a’ers …