Dinsdag is het ‘Wereldproefdierendag’.
Het is het moment om even te herinneren aan de noodzaak om het aantal dierproeven af te bouwen. Ik heb reeds een tijdje geleden een resolutie ingediend om dit in praktijk om te zetten. De meerderheidspartijen houden hun antwoord nog steeds in beraad…
Het gaat om zeer veel dieren. Zo’n 240.000 dieren per jaar. Daarvan zijn de meeste knaagdieren (157.000), maar er zijn ook honden en katten (een kleine 2.000), landbouwdieren (3.000) primaten (40-tal), vogels (20.000) en vissen (56.000).
Het kan anders. Wij vragen aan de Vlaamse Regering (enkel de kernpunten):
– voor Vlaanderen een afbouwschema voor dierproeven uit te werken, naar Nederlands model;
– prioritair werk te maken van de ontwikkeling en verspreiding van alternatieven voor dierproeven op alle soorten primaten; te streven naar volwaardige alternatieven voor alle proeven op hogere gewervelde diersoorten, zoals paarden, honden, katten, varkens en alle herkauwers;
– een stappenplan vast te leggen om te komen tot innovatieve alternatieve onderzoeksmethoden, inclusief de uitfasering van dierproeven op gewervelde dieren;-
– het stopzetten van het gebruik van dierproeven voor de ontwikkeling van schoonmaakmiddelen;
– een Vlaams fonds voor proefdiervrije innovaties op te richten, naar Nederlands voorbeeld; en daar de nodige financiële middelen voor uit te trekken;
– een heffing op het gebruik van proefdieren in te stellen en die te gebruiken voor alternatieve methoden;
– een nieuw Vlaams Comité voor Proefdieren op te richten, met onafhankelijke deskundigen en vertegenwoordigers van dierenrechtenorganisaties.
– de samenwerking van Vlaamse onderzoeksinstellingen met proefdierlabo’s of kweekcentra in het buitenland die minder strenge criteria voor dierproeven hanteren, te verbieden.
De volledige tekst staat op https://www.vlaamsparlement.be/parlementaire-documenten/parlementaire-initiatieven/1170835
Ingediend onder geen categorieReacties uitgeschakeld voor Hoog tijd voor de afbouw van dierproeven
Dit punt kwam op de agenda in het Vlaams parlement, naar aanleiding van een vraag van collega Tine Soens. Ik heb me in de discussie gemengd.
Ik heb een zeer ambigu gevoel over deze kwestie. Ze bevindt zich op een interessant raakvlak van erfgoedzorg en oorlogsherinnering. Net daardoor ligt het zo moeilijk.
Als we de analyse zouden maken van het werelderfgoed dat vandaag wel erkend is, zullen we veel sites terugvinden die wel degelijk verband houden met oorlog, met kolonisering of met geweld in de geschiedenis. Heel veel beschermd erfgoed is een resultante van onrechtvaardige praktijken. Hoeveel grootse kerken in de wereld zijn er niet gebouwd in onmenselijke omstandigheden? Als je de ethiek die achter de situatie zit mee in rekening brengt in de beoordeling, komen we op zeer glad ijs. Mijn vertrouwen in UNESCO krijgt een flinke deuk als onze WO I-kerkhoven niet erkend worden.
Dan lijkt me dat een sterk gepolitiseerde beoordeling te worden, die niet vertrekt van de situatie zoals ze is, en zeker al niet van het opzet in Vlaanderen, nl. de sites hanteren als middel voor vredeseducatie. Dat is een doelstelling die perfect in harmonie is met de doelstelling van UNESCO zelf. Dat is volgens mij nog het meest bevreemdend. De hele vredesgedachte is immers één van de bouwstenen van UNESCO. Mochten we nu nog de slagvelden willen beschermen, zou het al een moeilijkere kwestie zijn, maar zo is het niet. Het gaat om veel meer.
Ik vrees dat er andere motieven spelen, motieven die te maken hebben met internationale politiek. Ik daag minister-president Bourgeois uit. Hij moet de diplomatieke relaties van Vlaanderen en van België, gelet op de bicommunautaire aanpak van dit dossier, maximaal aanspreken om de misinterpretatie, waarvan ICOMOS in dit dossier blijk geeft, te bestrijden. Ik zou het gruwelijk vinden dat de meest symbolische overblijfselen van een oorlog, die op zich een sterke vredesgedachte uitstralen, niet voor die erkenning in aanmerking komen.
De volledige bespreking in het parlement is hier te vinden.
Ingediend onder geen categorieReacties uitgeschakeld voor Unesco wil oorlogssites WO I niet erkennen
In Menen blijven reizigers regelmatig verweesd in de kou staan omdat hun bus niet komt opdagen. De reden? Een sanitaire stop van de chauffeur. “Na de zware brand in de stadsgebouwen in de Zuidstraat, een jaar geleden, kunnen de chauffeurs van De Lijn daar niet langer terecht voor een dringende boodschap,” meldde gemeenteraadslid Philippe Mingels (Groen) ons. “Het gevolg is dat chauffeurs nu noodgedwongen hun passagiers moeten achterlaten en terugkeren naar het sanitair in de stelplaats in Geluwe.” De reizigers worden zonder alternatief achtergelaten aan het station.
De meest logische oplossing zou uiteraard zijn dat de buschauffeurs de toiletten in het station van Menen kunnen gebruiken, maar daar wil de NMBS niet van weten. Zo blijkt althans uit het antwoord van Vlaams Minister van Mobiliteit Ben Weyts (N-VA) op een vraag van mij. “De Lijn kent en erkent de problematiek en is reeds meer dan één jaar bezig om tot een oplossing te komen,” aldus Weyts. “Er wordt nogmaals bij de NMBS aangedrongen om deze problematiek terug bespreekbaar te maken en zo tot een aanvaardbare oplossing te komen.”
Menen blijkt trouwens geen alleenstaand geval. Er bestaat reeds geruime tijd een afspraak met de NMBS om ook in Geel en Genk een proefproject uit te werken waarbij chauffeurs van De Lijn de stationstoiletten zouden kunnen gebruiken. “Tot op heden bleef dit echter dode letter”, moet Weyts toegeven. Zucht. Twee openbare vervoersorganisaties die er meer dan een jaar over doen om overeen te komen over een toiletbezoek, veel bureaucratischer en wereldvreemder kan het niet worden. Het is bovendien bijzonder cynisch dat partijen die maar al te graag de term ‘gegarandeerde dienstverlening’ in de mond nemen er niet in slagen om die dienstverlening ook te garanderen wanneer de chauffeur moet plassen.
En ondertussen? Een uur wachten op de volgende bus.
Ingediend onder geen categorieReacties uitgeschakeld voor Absurde toiletrel tussen De Lijn en de NMBS zet reizigers in de kou
Vincent Van Quickenborne, de Kortrijkse burgemeester organiseert op 22 april een bijzonder evenement: hij nodigt de Kortrijkse senioren en hun kleinkinderen uit op een gezellige namiddag in Kortrijk Xpo. Alle aanwezigen krijgen koffie en gebak. Daartoe nodigt hij de Kortrijkse bakkers uit verschillende soorten gebak te bezorgen aan een zeer scherpe prijs. Confituurtaartjes, cake, tompoes, éclairs… alles is welkom.
Tot daar een beknopt overzicht van een sympathiek initiatief.
Al zouden we ons vragen kunnen stellen, mochten we een slecht karakter hebben. Maar dat hebben we niet. Als onze burgemeester dat doet, moet hij daar een nobele en zeer belangrijke reden voor hebben. Wellicht meent hij dat onze seniorenverenigingen niet actief genoeg zijn en wil hij een diepe nood lenigen. Sociale cohesie is immers zeer belangrijk, net als intergenerationeel contact. Dat sommige onverlaten verwijzen naar de aankomende verkiezingen, moet een fabel zijn. Die zijn nog ver weg, nog zo’n kleine zes maanden. Kortom, we zouden hem niet durven verdenken van een electorale stunt. De verklaring waarom hij dit evenement de voorbije jaren niet organiseerde, moet te vinden zijn in zijn drukke werkzaamheden in de Kamer. Daar is hij voorzitter van de commissie Sociale Zaken en heeft hij geleerd wat sociaal zijn is en hoe onze economie het best kan draaien.
Voor het zesde jaar op rij haalt VRT wel de doelstellingen die zijn vastgelegd in de beheersovereenkomst, zo blijkt uit de diversiteitsmonitor. Maar wie iets dieper graaft, ziet dat de rooskleurige boodschap een grijze tint krijgt.
In 2017 was het aandeel vrouwen op televisie 38 procent, nieuwe Vlamingen op 8,7 procent, ouderen op 3,7 procent en 1,1 procent personen met een handicap. Uit de monitor blijkt dat fictie een steeds betere afspiegeling van de samenleving geeft.
Als je de evolutie over een langere periode onder de loep neemt, verschijnen cijfers waar de VRT niet zo fier moet op zijn.
Het percentage nieuwe Vlamingen oogt niet rooskleurig. De VRT heeft vooral een blanke televisiezenders. De beheersovereenkomst legt een minimum op van 5% nieuwe Vlamingen met een streefdoel van 7,5% vanaf 2020. Wel, vorig jaar bedroeg het 8,7%, tegenover 8,6% in 2015 en 6,2% in 2012. Het is een trage en minimale verbetering. Dt wel, maar het streefdoel is helemaal niet ambitieus. De aanwezigheid van nieuwe Vlamingen op VRT televisie weerpiegelt immers geenszins de werkelijkheid die we zien in scholen en bedrijven, op straten en pleinen. Ketnet en Canvas zijn de beste leerlingen. Ketnet haalt 9,6%, Canvas: 10,3 % (na uitzonderlijke dip in 2016).
Het aantal vrouwen bedroeg in in 2015 exact evenveel als twee jaar, geleden nl. 38%. De voorbije twee jaar is geen verbetering te noteren. Het streefdoel van 40 % vanaf 2020 lijkt haalbaar, maar de evolutie toont een andere trend, het is immers sinds 2013 (36,6%) quasi niet verbeterd. Op één is het cijfer 35,9%, al haalt de VRT het daar voor non-fictie nipt (33,2%) terwijl in fictie 51,8% vrouwen figureren. Op Canvas is het cijfer ronduit dramatisch: 27,8%. Niet verwonderlijk als we de gasten van De Afspraak of Terzake bekijken. Het is zelfs een terugval ten opzichte van de vorige monitor.
Op het vlak van diversiteit naar handicap blijft de score ronduit bedroevend. Tussen 2013 tot 2017 evolueerde het van 0,7% naar 1,1%. Er zijn dus heel weinig personen met een handicap zichtbaar.
De VRT zou de beste leerling van de klas moeten zijn, zo hoort het als openbare omroep van alle Vlamingen. Maar helaas maakt het die ambitie niet echt waar. Er zal toch een stevige tand moeten bijgestoken worden.
BRUSSEL 13/03 17:18 (BELGA)
Groen wil de normen over hoeveel vleeskuikens er per vierkante meter worden toegelaten, stelselmatig afbouwen. Dat zegt Vlaams parlementslid Bart Caron in een reactie op beelden die Gaia maakte in Vlaamse kippenkwekerijen. “Minister Weyts zal weer klaarstaan met een sterke veroordeling, maar wanneer volgen er eindelijk structurele ingrepen?”
Dierenrechtenorganisatie Gaia gaf dinsdag beelden vrij uit zes grote pluimveehouderijen in Vlaanderen. In de opnames die eind vorig jaar zijn gemaakt is te zien hoe de dieren opeengepakt zitten in veel te kleine kooien. Volgens Gaia zijn de supermarkten mee verantwoordelijk, en stelt het kwaliteitslabel voor pluimvee ‘Belplume’ “niets voor”.
Voor Vlaams parlementslid Bart Caron is de maat vol. “Opnieuw duiken er undercoverbeelden op van wantoestanden in de grootschalige veehouderij. Opnieuw zal Ben Weyts (Vlaams minister van Dierenwelzijn, red.) klaarstaan met een sterke veroordeling. Maar wanneer volgen er eindelijk structurele ingrepen?”, vraagt het Groen-parlementslid zich af. “Kippenleed los je niet op met stoere uitspraken.”
De Groen-fractie vraagt nu concrete maatregelen van de minister. Zo moeten de normen rond het aantal vleeskippen per m² – nu maximum 13 tot 17 – stelselmatig naar omlaag, vinden de groenen. “Zo krijgen we opnieuw smakelijke kippen op ons bord, in de plaats van de prefab-plofkippen die op zes weken tijd van heet ei tot het spit moeten geraken.”
Caron verwijst ook naar de situatie in Nederland, Denemarken en Zweden, waar men de kippen die in slachthuizen aankomen stelselmatig controleert op een aantal welzijnsindicatoren. Een producent die de norm niet haalt, moet het aantal dieren dat hij aanlevert beperken, klinkt het.
Tot slot moet de Vlaamse regering de kippenkwekers financieel ondersteunen om de overstap naar meer dier- en milieuvriendelijke productie te maken. “Het is immers de bedoeling dat ook de boeren zelf er beter van worden”, besluit Caron.
Ingediend onder geen categorieReacties uitgeschakeld voor Aantal vleeskippen per vierkante meter moet stelselmatig dalen
BRUSSEL 08/03 14:57 (BELGA)
Volgens Vlaams parlementslid Bart Caron (Groen) is het “doodjammer” dat het Koninklijk Instituut voor Kunstpatrimonium (KIK) geen open kaart heeft gespeeld over een eerder onderzoek naar werken uit de collectie van Toporovski. “Het KIK had hier veel beter open kaart over gespeeld en andere musea op de hoogte gebracht. Dit bewijst nog maar eens dat er beter moet samengewerkt worden tussen de federale instellingen en de Vlaamse musea”, zegt Caron aan Belga.
De Toprovski-collectie in het Gentse MSK blijft de gemoederen beroeren. Er blijft twijfel over de echtheid van de collectie Russische avant-gardekunst. En terwijl museumdirectrice Catherine de Zegher woensdag tijdelijk werd geschorst, raakte via Belga ook bekend dat het KIK enkele jaren geleden ook al in contact kwam met Toporovski. (meer…)
Klik op de foto om de reportage te bekijken – Bron: VRTnws, Kristien Bonneur,
Bart Caron van Groen, voorzitter van de commissie cultuur in het Vlaams Parlement, vraagt meer uitleg aan minister van cultuur Gatz over zijn contacten met de Russische kunstverzamelaar Toporovski. Dat is de eigenaar van de betwiste Russische schilderijen die verwijderd werden uit het Museum voor Schone Kunsten (MSK) in Gent.
Sven Gatz heeft Igor Toporovski meerdere keren ontmoet en ook een brief gestuurd naar Gent om hem te introduceren. Volgens Bart Caron is de brief neutraal opgesteld en heeft Gatz geen fout begaan, maar door de Rus enkele keren te ontmoeten “hangt er minstens een zweem van deontologische twijfel over”. Een aantal spelers in dit verhaal heeft de contacten met de minister gebruikt om dit als een aanbeveling te zien, oordeelt Caron. Daarover moet de minister van cultuur verduidelijking geven.
Bart Caron vindt ook dat minister Gatz snel een nieuwe onderzoekscommissie had moeten aanstellen, nadat dat de eerste keer was mislukt: “Kijk, dat is wel de rol van een minister, als de verantwoordelijke die over het veld heenkijkt, om toezicht te houden op de authenticiteit, en als er twijfel is, dan kan het beste de overheid een commissie aanstellen.”
Ingediend onder geen categorieReacties uitgeschakeld voor Bart Caron over de Russische kunst: “Ik wil minister Gatz niet beschuldigen, maar het was op het randje”
Tijdens een politieactie bij de artistieke Brusselse organisatie Globe Aroma werden zeven mensen zonder papieren gearresteerd. Een van hen nam die avond deel aan een tentoonstelling. Globe Aroma is een ontmoetingsplatform waar met heel veel mensen, waaronder nieuwkomers, vluchtelingen en Brusselaars kunstprojecten ontwikkeld worden onder (bege)leiding van een professioneel kunstenaar. Het is een (werk)plaats voor nieuwkomers-kunstenaars en een alternatieve presentatieplek. Al deze mensen kunnen er elkaar ontmoeten en inspireren.
Tijdens de opening van de tentoonstelling Carte de Visite in het Vanderborghthuis, viel de politie er binnen. De politie mag uiteraard vzw’s controleren. Maar dat net zo’n moment de politie binnenviel voor een controle op de toepassing van de vzw-wetgeving en het arbeids- en fiscaal recht, klinkt, zacht uitgedrukt, weinig geloofwaardig. Aan deze actie kleeft meer dan een geurtje. Onder de mom van deze controle is dit niet of niet minder dan een actie tegen nieuwkomers, en vooral tegen Vlamingen en Brusselaars die het opnemen voor mensen zonder papieren.
Dat een sociaal-artistieke organisatie hiervoor aangepakt wordt is meer dan schrijnend. Globe Aroma biedt kansen aan nieuwkomers om hun artistieke talenten te ontwikkelen en te tonen aan een publiek. Anders geformuleerd: het geeft mensen perspectief, geeft hen de gelegenheid hun talenten te ontplooien, hun eigenwaarde terug te winnen, kortom zich te integreren in de samenleving waarin ze zijn terecht gekomen.
Er doen veel verhalen de ronde over de evolutie van het cultuurbudget. Gaat het na de stevige besparingen nu opnieuw omhoog? Welke cultuurminister was de grootste investeerder of de strengste (be)spaarder? En welke deelsector heeft daar het meest bij gewonnen of verloren? Een fijnmazige analyse van de begrotingscijfers sinds 2000 belooft in 2018 een hoopgevend herstel, maar nog niet tot het niveau van 2009.
Dit artikel brengt het cultuurbudget in kaart van 1999 tot vandaag, op basis van de laatste begrotingen van de betreffende jaren – dus na de laatste begrotingsaanpassing die het Vlaams parlement telkens heeft goedgekeurd. Die evolutieschets gebeurt niet alleen in absolute, maar ook in relatieve cijfers. De budgetten van de voorbije jaren werden, om een correcte vergelijking mogelijk te maken, geüpdatet aan de hand van de gezondheidsindex. Wat leren die cijfers?
Dalend aandeel Cultuur in de Vlaamse begroting
De totale Vlaamse begroting klokt in het jaar 2018 af op haar hoogste bedrag ooit, nl. 44,5 miljard euro. Het onderdeel Cultuur krijgt daarvan 524 miljoen euro, of (amper) 1,18%. (…)
